Puanım; 4/5

Olay gelecekte geçiyor. Bilgisayar oyunları tarih olmuş, artık insanlar oyunların içine girip kendileri oyuncu oluyorlar. SinirKutusu, oyunuların tabiri ve kitap boyunca kullanılan adıyla Tabut denilen kutular var. İnsanlar Tabut'un içinde yatarak oyuna bağlanıyorlar. Tabutun içinde salgılanan özel maddelerle oyuncular oyunun içindeyken yaşadıkları her deneyimi hissediyorlar. Bu sistemin adı SanalAğ. Michael SanalAğ'da oyuna girdiği bir gün Tanya adındaki bir kızın intihar etmek üzere olduğunu görüyor. Görevinin kızı caydırmak olduğunu sanıyor ama Tanya beynine yerleştirilmiş Öz'ü yani oyuncuların oyunda ölürlerse bedenlerinde sağlıklı olarak uyanmasını sağlayan çipi kafasını kazıyarak çıkarıyor. Micheal işin ciddi olduğunu bunun bir görev olmadığını anlıyor ancak elinden birşey gelmiyor. Kızın intihardan önce söylediği sözler aklına kazınıyor. Ertesi gün hayatının normale döndüğünü sanırken aslında işler hiç de beklediği gibi olmuyor.

Buraya kadar anlattığım kısım kitabın ilk 25 sayfası filan. Spoiler yok yani

Kitaptaki diğer karakterler; Bryson ve Sarah. Michael'in en yakın arkadaşları. Ama gerçek hayatta hiç görüşmemiş sadece SanalAğ'da yine oyuncu tabiri ve kitapta en çok kullanılan adı ile Uyku'da görüşmüşler. Uyanık'a geçince ( evet adı bu ) yine sanal ortamda mesajlaşmışlar. Ben kitaptaki yan karakterleri ana karakterden daha fazla sevdim. Bence aslında tüm işi arkadaşları yaptı Michael ortada takıldı öyle. Evet bazı yerlerde katkısı olmadı diyemem ama Bryson ve Sarah daha iyiydi.

Bu kitap iki ay önce filan çıksaydı herkesin elinde olurdu. Çok eğlenceli diyaloglar var içinde okurken hem maceraya sürükledi beni hem de gülümsetip eğlendirdi. 300 sayfalık bir kitap zaten, çok çabuk okunuyor. Ben sadece ilk 60 sayfada filan hikayeye girmekte zorlandım. Çünkü tamamen bambaşka bir dünya, her şey sanal ortamda oluyor bu nedenle adaptasyonda biraz zorlandım. 100. sayfadan sonra filan kitap bir ilerledi ki kendimi bir anda son sayfada buldum.

Kitapta beni tatmin etmeyen tek yer sonu oldu. Sonunu tahmin edememiştim evet, benim beklediğimden, düşündüğümden farklı bir sonla bitirdi yazar ama ben o sondan pek etkilenmedim. Tahminimin tutmamasına rağmen " Hiiii, böyle miymiş? Ayyy nasıl olur?" tarzı bir son değildi benim için. Ama merak uyandırıcı bir yerde bitti. İkinci kitabı çıkmış olsaydı hemen başlardım. Olayların seyri nasıl olacak, bundan sonra neler olacak merak ediyorum.

Güzel bir seri başlangıcı olmuş, hem yazarın dili hem üç arkadaşın arasındaki diyalogları çook beğendim. Tavsiye ederim.

Alıntılar

"Şüpheli değilim yüzünüzü takının," dedi. " Ve peşimden gelin."
"Dostum neden öyle söyledin ki?" diye sızlandı Bryson. "Şimdi her zamankinden daha suçlu görüneceğim." 


Hikayesini bitirirken artık iyi olduğunu ve hepsinin geçmiş olmasını umduğunu söyledi.
"Seni yalancı dangalak," dedi Bryson. "Gerçek hayatta Sarah'yla evli olduğumuzu söylesem daha çok inanırsın."
"Ki değiliz," diye karşılık verdi Sarah. "Sadece netleştirmek istedim." 


Pekala diye homurdandı  Michael. "Ama unutmayın, ya hepimiz birlikte geçeriz yada hiçbirimiz geçmeyiz. Geçit'e tek başımıza geçemeyiz, yoksa asla geri dönemeyebiliriz.
"Anlaştık," dedi Bryson. "Bir de öldürülmezsek nasıl olur? Kötü alışkanlıklar kazanıyoruz."
"İyi dedin," diye karşılık verdi Michael. "Ölmek en sevmediğim hobilerimden biri oldu." 


"Pekala, Sadece... Gözümüzü dört açalım ve tetikte olalım."
"Gözümüzü dört mü açalım?" diye tekrarladı Michael, alayı bir tavirla. " Tetikte mi olalım? Ciddi misin?"
"Ne var?"
Michael kısa bir kahkaya patlattı."Sherlock Holmes gibi konuşuyorsun. Bir büyüteç de çıkartacak mısın? Bir pipo?"
Sarah gülümsedi. "Hayatını kurtardığım için bana daha sonra teşekkür edebilirsin."
"Endişelenme. Gözlerimi ve kulaklarımı açık tutacağım. Burnumla ne yapayım?"
"Kapa. Çeneni." 

Puanım; 4/5
Yorumumu yapmaya başlamadan önce aklımda sürekli dönüp duran bir soru vardı. Ben bu kitabı neye göre değerlendireyim? Wattpad hikayesi olarak mı, Pegasus'dan çıkmış bir roman olarak mı? İkincisine karar verdim ve nasıl diğer romanları enine boyuna eleştiriyorsam bunu da öyle eleştireceğim.
Önce beğendiğim yerleri söyleyeyim. İlk göze çarpan özellik yazarın kalemi. Kesinlikle Öznur Yıldırım'ın mükemmel bir kalemi, yazım tarzı, betimleme gücü ve karakter oluşturma tarzı var. Bunu kimse inkar edemez. Yazarlığa devam edecekse Türkiye'ye çok başarılı bir yazar katıldı demektir. İlk kitabı olarak bence Yabancı hakikaten güzel bir kitap. Doğa'nın duygularındaki değişimin tutarlı olması, saçma bir aşk hikayesine dönmemesi çok hoşuma gitti.

Gelelim beğenmediğim ve geliştirilmesi gerektiğini düşündüğüm yerlere. Öncelikle ben Hatay'ı bilen birisi olarak eleştireceğim yerler şunlar; ilk başta Ediz'in anneannesinin şivesi kafadan sallama. Öyle bir Antakya konuşması yok. Ayrıca mekanlar ne alaka? İskenderun, Antakya arasını yürüyerek gidiyorlar maşallah. Diğer beğenmediğim yer mantık hataları. Bunlarla ilgili blogda baya ayrıntı verdim. Buraya yazarsam çok uzun sürer.

Eğer bir roman olmasaydı, özellikle böyle büyük bir yayınevinden çıkmış olmasaydı belki bu durumlar göze batmazdı. Ama artık Wattpad hikayesi olmaktan çıkmış, karşımıza roman olarak gelmişse ben bunlara dikkat ederim. Kitabı sevme nedenim okumaya devam etme nedenim Doğa. Bu güne kadar okuduğum kitapların içinde en çok kendimi bulduğum, kendime benzettiğim karakter Doğa oldu. Neden, bilmiyorum. Doğa'da bu kadar çok kendimi bulmamış olsaydım büyük ihtimalle kitabı böyle sevmezdim. Tüm hatalarına rağmen kitap benim için tüm zamanların favorisi çünkü Doğa benim için yazılmış bir karakter gibi. Sanki birisi yazara beni anlarmış o da bu karakteri yazmış gibi. Neden bilmiyorum belki çoğu insan öyle düşünüyordur ama benim için durum bu. Kitapta alıntı olarak işaretlediğim yerlerin neredeyse hepsi Doğa'nın kendiyle ilgili betimlemeleri, çıkarımları.

Kitabı okumayı düşünüyorsanız ben okuyun derim. Öznur'un kalemi ile herkes tanışmalı. İkinci kitabı sabırsızlıkla bekliyorum.