Bone denilen her türlü kötülüğün olduğu bir yerde yaşayan Margo'nun adaletin olmadığını keşfetmesi ve kendi adalet anlayışını hayata geçirmesi üzerine

 kurulu bir kitap.Karamsarlık,gerilim ve kafa karıştırıcı unsurları da bol miktarda barındırıyor.Kitabı sevip sevmediğime bir türlü karar veremedim.Tam sıkıcı

gidiyor dediğim anda kitap beni kendine bağladı ve bir an önce bitirip aklımdaki soruların cevaplarını almamı sağladı.Şunu söyleyebilirim ki Siyah Damar'ı

okuyup beğendiyseniz bu kitabı mutlaka okumalısınız.

Gülmeye ihtiyacınız varsa kesinlikle bu kitabı okumalısınız.Yazarın kitapları içinde favorim bu kitap oldu.Karakterlere bayıldım.Blair,aptal bir sarışın gibi

görünen,cesur, inatçı ve inanılmaz sevimli bir kadın.Kitabın ortalarına kadar böyle düşünüyordum.Ortalarından sonra sevimli ama kesinlikle aptal olmadığını

kahkahalar eşliğinde anlıyorsunuz.Tam tersi çok zeki ve güçlü bir kadın.     Eh inatçı teğmen Wyatt'la baş edebilmesi için de öyle olması zaten.   

  Kitap aynı zamanda polisiye ama o kadar çok güldürdü ki beni katil kim acaba diye düşünmedim bile.Blair,vurulduğunda bile,etrafında bir sürü polis

katili ararken,yerde yatıp,kan şekerim düştü,kurabiye var mı diye bağıran bir kadın.        Kesinlikle okumalısınız.   

Evet sonunda kitabı okudum ve bitti... Açıkçası sonda Süheyla'nın inadı saçmaydı ama genele bakarsak eğlenceli, boş zamanı değerlendirmek için okunabilir..   Ama Süheyla'ya aşırı gıcık oldum.. Normalde hep başrol kadın karakteri severim ama Süheyla'ya sırf o sonlardaki saçmalıklarından dolayı katlanamadığımı belirtmezsem olmaz..   Ama tabi Demir çok tatlı bir karakterdi..   Vefasızsın, Tapıyorum sana Kadın! laflarını unutmayacağım kesin.. Abisi Çelikle ilgili sanırım bir kitap yapılacak gibi çünkü Berrakla ilişkileri ucu açık bırakıldı gibi.. yoksa bana mı öyle geldi bilemiyorum..   Kitap için aşırı bayıldım diyemeyeceğim ama vasattı da denemez, ortaya karışıktı bence kitap.. Aslında kitabı okutturan şey Demir'in kendinden büyük Egosuydu bence  

--------


"Demir, kendini dünyayı fethetmiş gibi hissediyordu ama fethettiği tek şey O'ydu! Son zamanlarda Demir için dünyanın tek anlamı Sü olduğuna göre kendi dünyasını fethetmişti."


--------


"Demir, onun istifini bozmadığını gördü. Sahte bir ciddiyetle, "Müstakbel Bey'in geldi, kadın! Kalk, yerlere
kadar eğil ve 'Emret, efendi!' de! Belki o zaman seni affedebilirim!" dedi."


 

İlk kitabı okuduğumda çok heyecanlandım.Konusu çok güzeldi.Süper güçleri olan ama toplumdan dışlanmış bir grup insan kötülere karşı

savaşacak.     Ama önce kendi güçleriyle barışıp,birlik olmaları lazım.Eh bu kısım çok heyecanlıydı.Her karakter ayrı bir renk olmuş kitapta.    

Ama konunun aşk kısmı beni büyük hayal kırıklığına uğrattı.     Ben distopya ya da fantastik serilerin aslında büyükler için yazılmış masallar olduğunu

düşünüyorum.O yüzden de içindeki aşkın da masalsı olmasını tercih ederdim.İki erkek arasında kalmış süper güçlü kız kavramının doğru bir şekilde

işlenmediğini düşünüyorum.2kitap boyunca ben lanetliyim diye ağlayan kızımız,3. kitapta birden bire dünyayı ben yöneteceğim,çünkü herkesten daha

güçlüyüm havasına girdi.     İlk kitaptaki kahraman aşık oğlumuzun,2. ve 3. kitapta yerden yere vurulmasını ve ilk kitaptaki

psikopatın da 3. kitapta yaralı ve sevgiye muhtaç çocuk moduna girmesini yazar iyi yedirememiş diye düşünüyorum.Çünkü bunlar hep okuduğumuz şeyler

ve sonunda ahhh ne büyük aşk dedirtir bize.Ama son kitapta sürekli ahhh iğrenç bu,dedirtti bana.     Seriye kesinlikle kötü diyemem ama bana hitap

etmedi.