DEX yayınlarının başka bir kitabını okumuş bulunuyorum : Bana Dokunma.
Bana dokunma bir distopyada geçiyor.Dünya’nın  yaşanacak bir yer olmadığı bir distopya.Mevcut dünyayı ve olanakları göz önünde bulundurarak  geleceği  oluşturmuş yazar.
Kitabın çoğu yerinde çizgili cümleler vardı aynen böyle.
Başlangıçta dışlanmış bir karakter karşılıyor bizi.Dışlanmış , gücünün farkında olmayan  , üzgün bir karakter : Juliette.17 yaşında , güzel  , ölümcül bir kız.
Juliette gücünün farkında olmayabilir ama birileri farkında : Warner.
Juliette’nin peşindeler.
Bir de Adam var.Ana karakter.
Kitap ; geleceğin dünyasında kalan bir avuç insanın çabasını anlatıyor.
Okunası bir kitap.
Alıntılar :
“Ben bir  yağmur damlasıydım.”
“Selam.Dünya.Beni unutacaksın.”
“Gülümsemesi öyle geniş , öyle neşeli , öyle rahatlıkla doluydu ki gök  görültüsü gibi çarptı beni.”
“Belki bugün bir kuş uçacaktı.”
 “Ben harflerden oluşan bir varlık , cümlelerin yarattığı bir yaratık  , kurgu aracılığıya oluşturulmuş bir hayal ürünüydüm.”
“Bana bakın demek istiyorum size.Arada bir benimle konuşun.Bu gözyaşlarıma bir çare bulun.İlk kez gerçekten nefes alıp vermek istiyorum.”
“Korku çok büyük bir motivasyon kaynağıdır.”
“Gökyüzü bizim için ağlıyordu.”
“Artık hazırdım.”
[/color]

@Mila

beğenmene çok sevindim, benim de sevdiğim serilerden biridir. neredeyse bir senedir son kitabın çevrilmesini bekliyorum ama daha hala ses yok Dex'ten. bu arada iki tane de novellası var biri Adam'ın ağzından biri de Warner'ın. onları da okumanı tavsiye ederim. kadının yazım şekli çok farklı ve kitapta çok güzel alıntılar var, bunlar da benden olsun:

Yağmur damlalarının nasıl aşağı düştüklerini, kendi ayaklarına takıldıklarını, bacaklarını kırdıklarını ve tam gökyüzünden yuvarlanarak meçhul bir sona doğru ilerlediklerini merak ederdim. Sanki birileri ceplerini yere boşaltıyor, içindekilerin nereye düştüğünü umursamıyor, yağmur damlalarının yere çarpınca patlamalarını, insanların, yağmur damlalarının, kapılarına vurmaya cüret ettiği günlere sövdüklerini umursamıyordu.

Birisi güneşi yerden alıp yine gökyüzüne iliştirmişti ama her gün bir önceki günden biraz daha alçakta duruyordu. Tıpkı kim olduğunuzu ancak şöyle böyle bilen ihmalkâr bir ebeveyn gibiydi. Yokluğunun insanları nasıl değiştirdiğini asla görmüyordu. Karanlıkta nasıl da farklı olduğumuzu.

Dünyayı kapattım. Kilitledim. Anahtarı sımsıkı çevirdim. Siyahlık beni kıvrımlarına hapsetti.

Cehaletinin onu nasıl kırılgan yaptığının farkında değildi.

Bazen çok ama çok hareketsiz kalırsam, hiç kıpırdamazsam işlerin değişeceğini düşünüyordum. Kendimi dondurursam acıyı da dondururum sanıyordum. Zaman durursa hiçbir şey ters gidemezdi.

Roarke: Neden gelip kucağıma oturmuyorsun biraz?
Eve: Neye benziyorum ben, aptal bir sekretere mi?
Roarke: Hayır, yani şu anda değil ama bir ara denemek çok keyifli olabilir. Ben mazbut ve çilekeş karısını aldatan azgın patron olurum, sen de sekreterim. Senin de ‘Ah… Bay Montegue, mümkün değil! Bu hiç doğru olmaz!’ demeni istiyorum. Ama lütfen soluk soluğa bir sesle.
Eve: Evet, programımızın komedi bölümü bu kadar


Roarke aşkım depreşiyor

Ah Christian, bonus bölümlerinde bile beni yiyip bitiriyorsun.   

o zaman adaşım;

Eve: Pek de kurnaz iş adamına uygun bir eş gibi durmuyor. Onun neden kendi gibi bir iş adamına uygun karısı yok? (Roarke ona sırıtarak baktı.) ne var?
Roarke: Ben adamın farklı bir tipe aşık olmuş olabileceğini söyleyecektim. Bu olabilir, büyük ve uluslararası şirketlerin yöneticilerinin başına bile gelebilir.
Eve: Sen benim kurnaz bir işadamı eşi olmadığımı mı ima ediyorsun?
Roarke: Eğer öyle olduğunu söylersem, benim canımı yakmayı denersin, sonra da bunun sonu burada limuzinin arka koltuğunda biter. Bir şey diğerine yol açar ve biz bu akşamki iş yemeğine çok geç kalabiliriz.
Eve: Bunun için çok üzülürdüm. Sen de tam olarak bir polis için tipik bir hayat arkadaşı sayılmazsın dostum.
Roarke: Eğer böyle olduğumu söyleseydin, bunu burada sevişerek sonlandırırdık ve bu şekilde sürüp giderdi.



Eve: Biz faniler her şeyi bilenlere gıcık oluruz. Şimdi ver şu lanet olası havluyu Roarke!
Roarke: Her şeyi bilmem ama seni bilirim.
Eve: Bak, bu konuşmayı çıplak sürdüremem.
Roarke: Seninle çıplakken konuşmak hoşuma gidiyor.
Eve: Çünkü sen pis herifin tekisin, Roarke! Ver şu havluyu!
Roarke: Gel de al.
Eve: Beni gerisin geri yatağa sokmaya çalışıyorsun.
Roarke: (gülümseyerek) Yatak hiç aklımda yoktu.
Eve: Geri çekil. Canını yakarım.
Roarke: Tanrım, beni tehdit etmene bayılıyorum. Beni heyecanlandırıyor.
Eve: Göstereceğim sana heyecanı! Seninle burada kavga edecek değilim. Herkesin bildiği gibi, yaralanmayla sonuçlanan ev kazalarının çoğu banyoda meydana gelir. Banyo ölümcül bir tuzaktır.
Roarke: Bazı tehlikeleri göze almamız gerekecek.



 

Bildirge serisini ilk defa duydum,merak ettim ama burada yok galiba

Roarke nasıl özlemişim seni Sağol Sedam
Bu arada bende beğenmene sevindim Mila. 3.kitabı beklemekte olan çilekeş  grubumuza bir adım daha yaklaşmış bulunuyorsun

yav ben hep özlüyorum Roarke'ı 

Börülce, yok sanırım, bende var da şu sıralar tarayamam belki daha sonra yapabilirim

Bende bulamadım,Sedam tararsan çok sevinirim.