 |
|
|
yolculuk boyunca artık bu ayrılığa bir son vermem,hatta artık bu gayri resmi ilişkiyi resmi hale getirmem gerektiğinin zamanının geldiğini düşündüm.evet evet otobüsten iner inmez onu arayacak ve tayinimi ankara ya isteyeceğimi söylecektim.
ertesi sabah erkenden gidip tayin yazımı yazdım,ona söylemekten vazgeçtim,sürpriz yapmaya karar vermiştim,
saatlerce telefonla konuşuyorduk ama yetmiyor,nefesinin sıcaklığını,teninin kokusunu,ve beni her bakışta içine hapseden o kahverengi gözlerini görmeden yapamıyorum.
her gün akşam evet abartısız her gün akşam evinin önünden geçip,sanki onu görecekmişim gibi balkona ve pencerelere bakıyordum.birlikte yürüdüğümüz caddelerde yürüyerek onu hayal ederek geçiyordu günlerim,artık bu şehirde kalmamalıyım,çünkü her sokağı,her caddesi bana onun yokluğunu haykırıyor ve her geçen gün daha şiddetli bir şekilde boğuyordu beni.ne olursa olsun gitmeli,onun yanında onunla olmalıydım...
kasım ayının soğuk bir sabahıydı.sabah uyanıp işe gitmek için hazırlandım,içim öyle çok sıkılıyodu ki,ne işe gitmek istiyor ne de birşey yapmak istiyordum.arabamın yanına gittim,arabaya bindim ama çalışmadı,kendi kendime söylendim;
-allahım bugün bi aksilik var üzerimde bişeyler olacak ya haydi hayırlısı
arabayı bırakıp yürüyerek iş yerine gittim.hastane müdürü beni arayıp tayin yazımın geldiğini söyledi,hemen yukarıya çıkıp zarfı aldım,açıp baktim.zarfta antalya yazıyordu,ama ama nasıl olur du ki,ben ankara yazmıştım...
hemen sağlık müdürlüğünü arayıp sordum,ankara da boş kadro olmadığı için antalya ya gönderilmişim.şimdi nasıl söyliycektim ki ben aşkıma,yani şuan en azından yakınım antalya daha da uzaklaştıracaktı bizi.çaresiz arayıp söyliycektim.;
-aşkım merhaba nasılsın?
-iyiyim aşkım sen?
sesi hiçte iyi gelmiyordu,bişeyler olmuştu ve üzülmüştü,sesinden anlamıştım,birde bu tayin meselesini söyleyip üzmemeliydim onu;
-hayırdır bebeğim bişey mi oldu?sesin kötü geliyor..
-ya hayatım benim atamam yapıldı biliyomusun?
-ne negüzel işte bebeğim niye üzülüyosun ki sevinmen gerekirken?
-evet seviniyorum ama biliyomusun nereye çıktı?
-nereye canım ankara değil mi?
-hayır hayatım istanbul mimar sinan üniversitesi...
-ne! ama nasıl?.biliyomusun aşkım bende sana bişey söyliycem,benim de tayinim antalya ya çıktı..
-nasıl? ne zaman? sen niye tayin istedin ki?
-aşkım ben ankaraya tayin istemiştim,seninle aynı yerde olalım diye ama ankara da yer yokmuş antalya ya gönderdiler..
evet,kader bizi daha da uzaklaştırmış,ikimizi de savurmuştu çooook daha uzaklara...
-üzülme bebişim,biz birlikte olduktan sonra mesafelerin ne önemi var,ben seni dünyanın öbür ucunda olsan da ölünceye kadar seveceğim..
-haklısın canım,önemli olan birbirimize olan bağlılığımız..
ikimizde hazırlıklarımızı yapmıştık artık,ikimizde yola çıktık ama ters yönlere,bizi yaklaştırması gereken yollar,aramızı daha da açıyordu.iki saatlik bir mesafe artık oniki saat olmuştu.hasret,özlem ve tutku daha dayanılmaz daha yakıcıydı artık.
günler haftalar geçiyordu,sık sık telefonla konuşuyorduk ama olmuyordu,yetmiyordu,üstelik Leyla eskisinden çok daha kıskanç olmuştu,sürekli sakın antalyanın kızlarına bakma,kızlarında sana bakmasına izin verme diyordu.biz konuşuyorken bi kız sesi duysa hemen telefonu kapatıyor küsüyordu.
yine bigün hastanede nöbetçiydim ve Leyla ile konuşuyorduk,hemşire arkadaşlardan biri içeri girip;
-naber nasılsın?nöbet nasıl gidiyor? dedi.Leyla da bunu duydu ve telefonu kapattı,arıyorum arıyorum açmıyor.sonra telefonu tamamen kapattı.
akşama kadar aradım ama nafile,akşam oldu telefonu açmıştı,aradım;
-aşkım nerdesin ya?niye telefonu kapatıyosun?
-o kızlar seninle nasıl samimi konuşur?sen taviz vermesen sana bu kadar yakın olmazlar vs..
-aşkım sadece nöbet nasıl gidiyor diye sordu,yapma etme,ben taviz verirmiyim..yalvar yakar yok,takmış dinlemiyo ki..
biraz daha konuştuk,sonra ağlamaya başladı,;
-ben seni çok özledim ama sen başka kızlarla konuşuyosun.
-saçmalama hayatım ne kızı,ben de seni çok özledim...
-inanmıyorum...ve çat telefon kapandı..
allahım ne yapıcam şimdi,biliyorum haklı bende özledim ama ne yapabilirim...tekrar aradım.
-niye yüzüme telefon kapatıyosun?.biraz tartıştık ve ağlamaya başladı..telefon yine kapandı.tekrar aradım saaatlerce aradım ama yok açmadı..
kalbini kırmış üzmüştüm onu,beni sadece çok sevdiği için kıskanıyordu,özür dileyecektim ama telefonuna ulaşamıyordum.
hemen istanbula gitmeli ondan özür dilemeliydim.hava alanını arayıp uçak olup olmadığını sordum..sabah karşı 04:00 uçak vardı..saat şuan 02:00.hemen hastane müdürünü aradım,çok acil bir işim çıktı saat 04:00 de uçakla istanbula gideceğim dedim.izin alıp,uçağa bindim..
05:15 civarı istanbulda idim.onun çok sevdiği peluş oyuncaklardan ve bir demet gül alıp evine gittim.saat 07:00 ye geliyordu,evet yeni uyanacaktı ve sürpriz olacaktı..
önce kapıyı çalıp sürpriz yapayım dedim,sonra da hiç haber vermiyim kapıyı açınca beni görüp şaşırsın,bu daha güzel bir sürpriz olur dedim ve beklemeye başladım.
bir süre sonra kapı açıldı,elimde çiçekler ve hediyelerle karşısında beni görünce şaşırdı,bişey söyleyecek ama konuşamıyor,heyecandan sevinçten,şaşkınlıktan dili tutuldu.;
-aşkım özür dilerim beni affet dedim..
-sen,sen bitanesin canım benim ya,sana nasıl kızarım.dedi ve boynuma sarıldı..öyle bir sarıldıkki,sanki yüzyıllardır ayrı kalmışız gibi...
elimdekileri eve bıraktıktan sonra birlikte otobüse binip üsküdara gittik,oradan da vapurla kabataş a geçip onun işyerine giitik.işyerindeki arkadaşlarıyla tanışıp biraz oturduk.sonra ben müsade alıp çıktım.Leyla ya:
-aşkım ben biraz dolaşıp eve geçicem,akşam görüşürüz dedim.onu öpüp ayrıldım.eminönü,aksaray,sarıyer biraz dolaşıp alış veriş yaptım.
eve gelip hemen mutfağa girdim.çok güzel yemek yapıyorum,Leyla da benim yemeklerimi çok sever.
mantarlı tavuk,mercimek çorbası ve salata yaptım..gidip antepfıstıklı baklava ve bi kucak dolusu kırmızı karanfil aldım.karanfilleri kapının arkasından başlayarak mutfağa kadar yere serdim,masanın üzerine güller etrafını da yine karanfillerle çevirdim.cd çalara zekai tunca cd si takıp,gülü susuz seni aşksız bırakmam şarkısına ayarladım...
artık herşey hazırdı,ışıkları kapatıp camın önünde beklemeye başladım..baktım aşkım da elinde poşetlerle geliyor.yukarıya doğru baktı,ışıkların kapalı olduğunu görünce beni aradı;
-alo aşkım nerdesin?
-dışardayım aşkım biraz sonra gelcem sen eve git,benden istediğin bir şey varmı?
-yok hayatım sen gel hadi ben evin önündeyim...
kapyı açıp içeriye girdi,ışığı açtı,bir baktı koridor karanfillerle dolu,bende koridorun sonunda kollarımı açmış onu bekliyorum..koşup sarıldı;
-aşkım ya seni çok seviyorum,çok ama çok seviyorum iyiki varsın.
-her şey senin için bebeğim,sen olduğun için ben de varım.hadi mutfağa geçelim sana yemek yaptım.
mutfağa girdi,masanın üzerinde güller,mumlar,etrafında karanfiller ve mükemmel bir sofra,tekrar sarıldı,gözleri pırıl pırıldı.onu mutlu etmek,onu böyle mutlu görmek dünyanın en güzel hazinesiydi benim için..
cd çaları açtım,
seninle tattım ben tüm mutluluğu,bırakıp gidersen bilki yaşamam
ömrümden canımdan ne istersen al,gülü susuz seni aşksız bırakmam.....
şarkıyla dans ettik önce,sonra yemeğimizi yedik...rüya gibi bir yemekti...
sonra biraz dolaşıp eğlenmek için dışarıya çıktık,canlı müzik yapılan bir bara gittik,tesadüf o gün feridun düzağaç çıkıyomuş.gidip oturduk bir şeyler içtik,birlikte feridun düzağaç ın şarkılarını söyledik,
gel tanışalım önce,ben kısaca l.ş.ama sen bana uzun uzun seni seviyorum de....
çok kalabalıktı,aklıma güzel bir fikir geldi,feridun düzağaç ın yanına gidip kız arkadaşım ve benim için dilberim şarkısını çalarmısınız?dedim.onu dansa kaldırıp evlilik teklif edeceğimi de söyleyince,feridun bey tam bilmiyorum ama söylemeye çalışayım dedi...Leylanın yanına gelip oturdum.. bana;
-yine sen bir şeyler karıştıyosun dimi?dur bakalım çıkar kokusu dedi...ve şarkı çalmaya başladı,elinden tutup sahneye çıkardım ve dans etmeye başladık,çok utanmıştı,yüzü kıpkırmızı olmuştu,bana sürekli ne olur beni o tarafa çevirme ben duvardan tarafa bakayım diyordu.
Leylanın elini bırakıp feridun beyden mikrofonu aldım,Leylaya dönüp;
-benimle evlenir misin bebişim ?dedim..çok şaşırmış,çok utanmıştı,gözlerini kaçırıyor yüzüme bakamıyordu,bana doğru yürüyüp,
-evet binlerce kez evet dedi ve sarılıp tekrar dans etmeye başladık,.oturup bi süre daha eğlendikten sonra çıkıp maltepe sahilinde biraz dolaştık,deniz kıyısına oturup yıldızları seyrettik,birer tane yıldız sahiplenip onlara isim koyduk,benim yıldızımın ismi Leyla,onun yıldızının ismi Mecnun idi,.bir süre oturduktan sonra kalkıp eve doğru yürümeye başladık,karşımıza gelen bir kaç kişi önce birbirlerine;
-aaa bak o aşıklar,dedi sonrada bize iyi akşamlar deyip geçtiler...Leylaya dönüp;
-bak aşkım meşhur bile olduk dedim..Leyla gülümseyip;
-deli şey,napcam ben sen gidince,nasıl dayanacağım sensizliğe?dedi,ve elmas gözlerinden pırlanta yaşlar döküldü..
-aşkım yapma lütfen,bak şuan beraberiz tadını çıkartalım,hem her ayrılık bize bir sonraki birlikteğin kapısını açan bir anahtar dimi? böyle düşün ve üzülme dedim.
sabah olmuş ayrılık vakti gelmişti.benimle havaalanına gelmek istedi ama ben gelmesini istemediğimi o zaman ayrılmanın daha zor olacağını söyledim..
vedalaşıp ayrıldık,bir kez daha hasretin,özlemin kucağına bıraktım sevdiğimi.....ve öpüp koklayıp onu işe gönderdim...bende havaalanına doğru yola çıktım...
uçağın camından istanbula;
-ey istanbul,yarim sana emanet,ben onu kendimden,ben onu senin içindeki herkesten ve senden daha seviyorum,ona iyi bak....
|
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|♥ Aşk & Sevgi ♥|::. > Aşk Şiir - E-Kart - Sms - Mektup ve Öyküleri > Aşk Öyküleri (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: Sadece Bahistin Önce Aşkım Oldun Şimdi Ise Ecelim [ Bölüm - 4 ]
Yazdır
Gelişmiş Arama
Mayıs 31, 2008, 06:28:50 ÖS