 |
|
|
2001 yılının sonbaharıydı,her zamanki gibi hastaneye işime gittim.odama girdiğim de üniversite de öğrenci olan arkadaşım mücahit beni bekliyordu.merhabalaşıp oturduk.onun üniversitede platonik bir aşkı vardı.anlata anlata bitiremezdi...her fırsatta kıza çıkma teklif eder her hayır cevabı aldığında da gelir bana anlatırdı...dün akşam iyice abartıp evlenme teklif etmiş,hatta daha ileriye gidip seni kaçıracağım demiş,e bi ton fırça yiyip geri gelmiş tabi..
bende merak ettim,bu kadar ısrar ediyosun kim bu kız nasıl bir kız anlat bakalım dedim.
başladı anlatmaya..
-çok güzel bir kız,kimseye yüz vermez,okulun favorisi felan anlattı bizimkisi...
bende merak ettim ister istemez,dedim;
-oğlum sende iş yok ben olsaydım şimdiye kadar çoktan kabul ettirirdim çıkma teklifini,...
-yok dedi ya imkansız kabul etmez,..
müjdat dedim bana bu güne kadar hiç bir kız hayır demedi.ben istersem mutlaka kabul ettiririm..
yok abi dedi,mümkün değil bütün okul kızın peşinde ama herkes avcunu yalıyor dedi,
dayanamadım dedim oğlum varmısın bahse? ben kızı ayarlıyacağım ve çıkacağım...
eğer beni kabul ederse istediğim herşeyi yapacaksın,yok kabul etmezse ben,sen ne istersen yapacağım..
tamam görelim bakalım,sende al boyunun ölçüsünü,ama sana çok güleceğim haberin olsun dedi.
tamam tamam sen anlat şu kızı bakalım dedim.başladı anlatmaya.....
II.BÖLÜM
müjdat'ı gönderip yemeğe gitmek üzere hastaneden çıktım.arabayla giderken kaldırımda oturan bi kaç tane kızı farkettim.içlerinden bir tanesi çok dikkatimi çekti,çok güzel çok tatlı,tesettürlü biriydi..ve çok ilginç müjdat'ın anlattığı kıza tıp tıpa benziyodu.allahhım dedim ya bu kadar olur,yoksa o mu?hemen müjdat'ı arayıp kızı tarif ettim,evet abi dedi ta kendisi,,,
oğlum dedim haklıymıssın çok güzel bir kız.
tam hatırlamıyorum ama sanırım bi on kez arabayla geçmişimdir o caddeden.aklımı başımdan aldı kız,ne yapıp yapıp tanmışmalıydım,bi bahane bulup konuşmalıydım,hastaneye gittim ama kendim de değildim,aklım hep o sokakta ve o kahve gözlerdeydi..
hemen ertesi sabah erkenden kalkıp kapısının önüne geldim.ilk fırsatta konuşacaktım.kapıdan çıkmasını bekliyordum,o kadar heyecanlıydım ki arabanın içinde duramıyordum..
derken kapı açıldı ve dışarı çıktı.mavi kot pantolonu,kırmızı kapşonlu sweti ve yeşil işlemeli eşarbıyla bir su perisini andırıyordu.beni farketmişti,öfkeli bir bakış atıp arkasını dönüp yürümeye başladı..takip ediyor ama bir türlü inip konuşma cesaretini bulamıyordum.hemen ondan önce sokak başlarına geçip her seferinde göz göze gelmeye çalışıyordum.ne iş kalmıştı aklımda ne hastane nede hastalar.gözüm ondan başka hiç bir şey görmüyordu.gece o gündüz o,uykuda o uyanık ken o,çok fena çarpılmıştım..
hergün sabah kapısının önünde bekliyor,okula kadar takip ediyor okul çıkışı tekrar evine kadar peşini bırakmıyordum.ama bir türlü konuşmaya cesaret edemiyordum.ilk kez bi kızdan bu kadar çekiniyor,hayır demesinden korktuğum için gidip teklif edemiyordum.
mektup yazıp kapısına bırakmaya karar verdim.bi şekilde durumdan haberdar etmeli,ilgilendiğimi hatta ilk görüşte aşık olduğumu anlatmalıydım ona..bahsi ve müjdat'ı çoktan unutmuştum,bi arkadaşımın aşkına aşık bile olmuştum...
mektubu yazıp akşamın olmasını bekledim,..akşam olunca evinin önüne gittim,üçüncü katta oturuyodu,çok korkuyordum ve ayaklarım titiriyordu,hem ona yakalanmaktan,hem birinci ve ikinci kattakilerin tanıdık olması sebebiyle onlara yakalanmaktan korkuyordum..balkona ve pencerelere baka baka apartmandan içeri girdim.ışığı bile yakmadan yukarıya doğru çıkıp kapının önüne mektubu bıraktım.heyecandan kalbim duracaktı..hızlıca inmeye çalışırken merdivende duran kovalara çarptım,patır kütür gürültüler,hemen koşarak dışarı çıktım,apartmanın ışığı yandı herkes dışarda ama allahtan görünmeden kaçtım..
mektuba onu dışarda beklediğimi yazmıştım..
biraz bekledim baktım geliyo,ama ne geliş o,etrafını toza dumana bulayarak,bastığı yerleri yıkarak geliyor,kendi kendime oğlum şimdi ayvayı yedin dedim.bir hışımla yanıma geldi.sen kimsin,nasıl böyle bir şey yaparsın,ne hakla bana mektup yazarsın,felan bağırıyo ama nasıl..ben sustum sadece gözlerine bakıyorum,konuşsana be diyo ama bende tık yok,daha çok sinirlenip mektubu kafama atıp gitti.
mektubu yerden alıp hemen hastaneye gittim.elime kalemi alıp tekrar bir mektup yazmaya başladım,şiirler mektuplar seni seviyorumlar yazarken bir baktım tam yirmi sayfa olmuş.sayfaları birbirine yapıştırarak birleştirdim.ertesi gün tekrar gidip sayfanın ucundan kapıya yapıştırdım.diğer sayfalarıda merdivene doğru uzatıp aşağı indim ve zile basıp tekrar kaçtım.kapıyı bir açıyo tam yirmi sayfa mektup,,bu defa aşağı gelmedi,dedim herhalde yatıştı artık işim kolaylaşıyor..aman allahım nerdeee ertesi gün hastaneye gelmez mi,koridorda o kadar hastanın iş arkadaşlarımın içinde başladı bana lafları saymaya,yanına gittim susturmaya çalışıyorum yok,dışarı çıkalım diyorum yok,saydı saydı gitti.arkasından gittim ama durmadan ve beni dinlemeden gitti.geriye dönüp koridora bir girdim herkes bana gülüyor.tabi ben kıpkırmızı odama gittim.
ertesi gün tekrar evin önüne gittim,baktım balkonda çamaşır asıyor.yaklaştım öyle bakıyorum aşağıdan,beni fark etti,yine o sinirli gözlerle balkonda duran saksıyı fırlattı aşağıya,gidip kırılan saksının içindeki çiçeği alıp öptüm ve teşekkür ederim bu güne kadar aldığım en güzel hediye dedim.offf offfff çekip içeriye gitti.hemen sonra aşağı kapıdan göründü,yine geliyodu ve ben yine titriyodum,bana derdin ne senin?ne istiyosun benden konuş dedi?
bende;ya benimle çık demiyorum,benim sevgilim ol da demiyorum,senden sadece her karşılaşmamızda birbirimize merhaba diyelim bunu istiyorum dedim.
hayır,hayır,hayır dedi ve yine dönüp gitti.
III. BÖLÜM
bigün Leyla'nın nin ev sahibiyle oturup sohbet ediyoduk,(ev sahipleri tanıdık tabi). bizim kiracı kızların kapısı bozulmuş,kilitli kalmış açılmıyormuş bi marangoz bulup onu yaptıracağım tanıdık varmı dedi,.allah dedim fırsat bu fırsat,tabi var dedim bizim Ali varya o yapar hem para da almaz ona haber vereyim gidip yapalım dedim.oda tamam dedi,hemen Ali'nin yanına gidip durumu anlattım,sağolsun işini bırakıp geldi.ev sahibini de alıp gittik,ev sahibi kapıyı çaldı,kapıyı Leyla'nın ev arkadaşı açtı,ismi Ayşe imiş sonradan öğrendik,neyse içeriye girdik,ben etrafa bakıyorum ama Leyla yok,Ali kapıyla uğraşıyor ev sahibiyle biz oturuyorduk.derken kapı açıldı elinde bir tepsi tepsinin üzerinde üç bardak kolayla içeriye Leyla girdi,bir baktı ben,birden kızardı şaşırdı,elleri titremeye başladı,bize kolaları uzatıp hoşgeldiniz buyrun dedi...
kolalarımızı içip kapıyı yaptık,dışarıya kadar bizi yolcu etti ve ilk kez bana gülümsediğini gördüm.allahım dedim allahım işte oluyor,olacak bu iş,sevinçle gidip bir mektup daha yazdım,bir tane de peluş tavşancık alıp yanına kırmızı gülle güzelce paket yaptırıp evinin yolunu tuttum.kapıya hediyeleri bırakıp zile bastım ve ben yine aşağıya indim.
bir kaç dakika sonra balkona çıktı,paketi açıp tavşanı almış,bana bakıp gülümsüyodu.
derken hergün bir hediye,bir mektup ve bir gülü kapısına bırakıyordum,herşey çok güzeldi ama konuşamıyordum.hediyeleri mektupları alıyor ama ne konuşuyor nede isteyip istemediğine dair birşey söylüyordu.
bi gün akşam arkadaşlarla geziyorken bi caddede büyükçe plastikten yapılmış üzerine yazıları yapıştırma şeklinde bir afiş gördüm.mutfak mermeri şu fiyat,mezar taşı bu fiyat felan yazan bir reklam afişi..aklıma bi fikir geldi,arkadaşlara dedim hadin bunu burdan sökeceğiz.olurmu olmazmı biraz tartıştık sonra dediler tamam sen delisin hadi sökelim..elektrik direğine çıkıp afişi söktük,arkadaşın dükkanına gidip yazıları çıkarttık,üzerine;
"Leylam seni çok seviyorum,lütfen artık evet de"diye yazdık.hemen evin karşısına gidip iki telefon direğine bağladık,ha bu arada kar da yağıyo,dışarısı buz gibi,direkler kaygan ama herşeyi göze almıştım artık.
telefon açıp balkona çıkmasını istedim,
olmaz dedi,bide tabi yine fırça,,
iyi sen bilirsin dedim,sabah rezil olacak olan sensin,der demez balkonun kapısı açıldı,
baktı kocaman pankart,üzerinde ilanı aşk,ve kendi ismi,önce biraz şaşırdı,gülümsedi sonra telefona sarılıp;
çabuk onu indir ordan,sen beni rezil etmek mi istiyorsun dedi.
ben de hayır,benim teklifimi kabul edene kadar indirmeyeceğim,istiyorsan itfaiye felan çağır kendin indir dedim.kem küm etti biraz sonra tamam dedi indir onu ben aşağıya geliyim.
ben de sevinçle çıktım tekrar ve pankartı söktüm,bir süre sonra geldi ve başladı yine;
sen delimisin,napıyosun,vs.vs
ya hani teklifimi kabul ettiğin için inmedin mi sen,niye fırçalıyosun ki beni,dedim.
evet dedi,teklifini kabul ediyorum ama sadece birbirimize merhaba deme teklifini kabul ediyorum.fazlasını bekleme dedi pankartı da alıp gitti..
yine avcumu yalamıştım,hayal kırıklığına uğramıştım ama merhaba diyebileceğim için de seviniyordum..o an sadece bir bahis diye düşündüğüm insanı ne kadar çok sevdiğimi anladım.artık onsuz yapamıyor,onsuzluğu düşünemiyordum.şaka gibi,arkadaşımın aşkı benim hayatımın aşkı olmuştu...
bir kaç gün karşılaşıp birbirimizle merhabalaştık,ama olmuyor bu bana yetmiyordu,daha fazlası olmalıydı,çünkü artık o benim canım,herşeyim olmuştu.birşeyler yapmalıydım,hemde hemen yapmalıydım...
belediyenin parkında arkadaşlarla otururken aklıma bi fikir geldi,belediye parkın her yerini güllerle doldurmuştu,evet bu güllerin hepsini koparıp ona yeni bir sürpriz yapmalıydım.gece yarısı gelip güllerin hepsini kopardım,kocaman bir sepet alıp,ortasını peluş bebeklerle kenarlarını güllerle süsledim.evlerinin çatısına çıktım,sepeti iple bağlayıp balkona doğru sallandırdım,hemen telefona sarılıp balkona çıkmasını istedim.
cevabı malum;
yine naptın yoksa yine pankart mı?
yok yok dedim pankart değil,hemen çık çabuk çık yoksa düşeceğim,
ya ne düşmesi sen napıyosun yine deyip balkona çıktı,karşısında iple bağlı içinde peluşlar ve güllerle dolu sepeti görünce öyle sevindi ki bana;
in aşağı deli şey in,tamam teklifini kabul ediyorum,dedi
beni kandırmıyosun dimi?merhaba deme teklifi değil dimi?dedim.
tabiki değil,bende senden hoşlanıyorum,bunu anlamadın mı?şimdi düşmeden hemen in ordan aşağıya ve yanıma gel dedi..
inanmıyordum,rüyadaydım sanki,hemen koşarak aşağı indim,kapıyı açmış beni bekliyordu.içeriye girdim.
otur sen üşümüşsündür ben bi çay koyayım,çay içer konuşuruz dedi,
tamam,tamam sen nasıl istersen dedim..
evet olmuştu,kabul etmişti,artık sadece ben onu sevmiyordum,artık o da beni seviyordu,
seviyorum-seviyor,seviyor-seviyorum,seviyorum-seviyor,seviyor-seviyorum....
|
| WwW.WeBCaNaVaRi.NeT | > .::|♥ Aşk & Sevgi ♥|::. > Aşk Şiir - E-Kart - Sms - Mektup ve Öyküleri > Aşk Öyküleri (Moderatör: WeBCaNaVaRi)
Konu: Sadece Bahistin Önce Aşkım Oldun Şimdi Ise Ecelim [ Bölüm - 1 ]
Yazdır
Gelişmiş Arama
Mayıs 31, 2008, 06:28:50 ÖS