Sosyal ilişkilerin tartışılmasında temel kavram
"ATTACHMENT-BAĞLILIK"dır. "Bağ" kavramı, iki kişi arasındaki
duygusal bir zincir olarak açıklanır. Anne-baba ile çocuk arasındaki bağın oluşum sürecinde iki
adım vardır:

Birinci adım: İlk bağlar (anneler açısından). - Annelerin çocuğuna karşı
duyduğu bağın oluşumunda kritik bir dönemin varlığı ileri sürülmektedir ki bu da doğumdan
hemen sonraki dönemdir. Bu dönemde bebeklerini kucaklarına alarak seven annelerin,
çocuklarına daha kuvvetli bağlarla bağlandıkları belirlenmiştir.
İkinci adım: Bağların
kaynaşması. - İlk hafta ve aylarda anne-baba ile bebek arasında karşılıklı olarak birbirlerine
kenetlenme, bağlanma şeklinde davranış örüntüleri gözlenir. Gerçek bir bağın oluşması için
zamana ve denemelere ihtiyaç vardır. Bu süreç sakin bir şekilde yürüdükçe ve anne-baba
çocuklarının ihtiyaçlarını sezmeye başladıkça, anne-babalık görevi daha doyumlu olmaya başlar
ve bebeklerine olan bağları kuvvetlenir.
Babaların çocuklarına olan bağlarının annelere
benzediği, fakat doğumdan birkaç ay sonra, babaların annelerden farklı bir rol üstlendikleri
araştırmalarda saptanmıştır. Annelerin çocukların bakımını üstlendikleri gibi, onlarla daha fazla
konuştukları, daha fazla kucaklarına aldıkları, daha fazla şefkat gösterdikleri ve daha sakin bir
etkileşime girdikleri görülmüş; Babaların ise daha çok çocuklarıyla fiziksel boğuşma davranışına
girdikleri ve daha çok oyun oynadıkları gözlenmiş, bunun da bebekle etkileşim örüntüsünde
pek etkili olmadığı bulunmuştur.

Bebeğin anne-babasına olan bağlarının gelişimi:


Bağlanma Öncesi. İlk 3-4 ay süresince bebek kişilere ayırım yapmadan tepkide
bulunur.
Faz. 3-5 ay arasında ise bebek yüzler arasında ayırım yapar ve aşina olduğu kişi
bebeği daha kolay sakinleştirir.
Faz. 6-7, 11-12 ayları arasında bebek genellikle tek bir
kişiye bağlanır, bu da genellikle annedir. 6-8 aylar arasında bağlandığı kişiye karşı ayrılma
endişesi başlar. 8-12 aylar arasındaki bebeğin yabancılardan korkma davranışı, yine bu bağı
kanıtlayıcı bir tepkidir.

Faz. 2-3 yaşlarına doğru konuşmaya ve yürümeye
başladıkça, yetişkinin muhakkak yanında olmasını istemez ve çevreyle temasını arttırır.

Annenin tepkilerinin çocuklarıyla olan etkileşime etkisi: Annenin güven duygusu;
Güvensiz anneler genellikle ya sık sık çocuklarına bakma ve eğitme biçimlerini değiştirirler ya
da hiçbir esneklik göstermeden belirli bir rutin içinde hareket ederler, çünkü bu rutin kendilerinin
sahip olmadıkları güven duygusunu sağlar. Bu tür tutumlar ise çocuklarda güvensizliğe neden
olur.
Annenin bebeğinin özelliklerini ve gereksinimlerini algılama derecesi; Anneleri ile
uyumlu etkileşim içinde olan bebeklerin çevrelerine karşı daha ilgili ve daha az ürkek oldukları,
bebeğine daha fazla tepki veren annelerde bebeklerin istekleri kolaylıkla yerine getirme
olasılıklarının daha fazla olduğu görülmüştür. Anneleri ile olumlu sosyal ilişki içinde olan
bebeklerin çevrelerini ve yeni nesneleri keşfetmeye daha açık oldukları belirlenmiştir. Ancak
annenin tepki dozunu kaçırıp, çocuğun en hafif sızıldanmalarına gereğinden fazla duyarlı olup
tepkide bulunması da anne ile çocuk arasında sembiyotik bağın gelişmesine neden olur ki, bu
da çocuğun bağımsız bir kişilik geliştirmesini engeller.
Annelerin bebeklerinin faaliyetlerine
tepki şekli; Annenin tepkilerinin bebeğin davranışıyla uyumlu olması halinde, bebek neden
sonuç ilişkisini daha kolay sezecek, bebeğin zeka gelişimi olumlu bir şekilde etkilenecek ve
çevre üzerinde etkili olabileceği konusunda olumlu bir beklenti içine girebilecektir. Annelerin
bebeklerinin olumlu ve olumsuz davranışlarına gösterdikleri tepki şekilleri bebeklerin çevreye
karşı uyumu açısından önemlidir. Annelerin iletişim biçimlerinin bebeklerin zihinsel gelişimine
etkisi; Doğumdan on yaşına kadar süren dönem içinde yapılan bir araştırmada duyarlı ve tepki
veren annelerin çocuklarının on yaşındaki zeka bölümleri, duyarsız ve tepkisiz annelerin aynı
yaştaki çocuklarının zeka bölümlerinden daha yüksek bulunmuştur.
Yaşamın ilk aylarında
bebek kendini diğer bireylerden ayıramaz, kendisini annesinin bedeninin bir uzantısı olarak
algılar. Bazı deneyler çocukların çoğunluğunun 21 ile 24 ayları arasında kendilerini açıkça ayrı
bir varlık olarak gördüklerini gösterir niteliktedir.

zuhhaaaa.t$k.

güzel paylaşım teşekkürler

bilqi için Sağol.....=)...

Sağol. Emegine Saglik

Sağol.=)

Sosyal ; Özellikle Cevre İle Alakalı.
Duygusal ; Adı üstünde Güven , İnatcılık , Sevgi , Aşk Nefret Hüzün..!

teşekkürler güzeldi

"Annelerin iletişim biçimlerinin bebeklerin zihinsel gelişimine
etkisi; Doğumdan on yaşına kadar süren dönem içinde yapılan bir araştırmada duyarlı ve tepki
veren annelerin çocuklarının on yaşındaki zeka bölümleri, duyarsız ve tepkisiz annelerin aynı
yaştaki çocuklarının zeka bölümlerinden daha yüksek bulunmuştur."

Bu çok ilginç  ve önemli...

Bilgiler için teşekkürler