Evde yalnızken kendinizi oldukça iyi hissediyor ama sosyal ortamlarda huzursuz, gergin ve kaygılı mısınız?
 Tanıdığınız insanlarla rahat iletişim kurarken, yeni girdiğiniz ortamlarda sessiz kalmayı tercih edip, iletişim sorunları mı yaşıyorsunuz? İş yerinde, banka kuyruğunda yada alışveriş merkezlerinde kimseyle göz göze gelmemeye ve konuşmamayı mı çalışıyorsunuz? Yüzünüz kızarıyor, avuçlarınız terliyor mu? Yanıtlarınız “evet” ise siz sosyal fobiksiniz.
 Mümkünse hep evde olma isteği
 İnsanlarla konuşurken aşırı heyecan ve kaygı, sosyal ortamlarda kendini ifade edememe ve biri soru sorucak diye aşırı stres bunun adı sosyal fobi. Sosyal fobisi olan insanlar, mümkünse hiç evden çıkmak istemezler. Tanıdıkları ve samimi oldukları bir ya da iki kişinin dışında, kimseyle konuşmak istemezler. Kimseyi telefonla arayamazlar ve evde çalan telefonu açmazlar. Topluluk içine girmekten kaçınırlar.
 İçe dönük kişilikler
 Dışa dönük ve sosyal olan kişilerde değil de içe dönük kişilik yapılarında rastlanan bu psikolojik rahatsızlığın temelinde 'özgüven eksikliği' yatıyor. Özgüven sorunu yaşayan insanlar, başka insanların onları eleştireceği, ayıplayacağı, dalga geçeceği korkusuyla ve hata yapma kaygısıyla gitgide iç dünyalarına kapanarak, sosyal fobi denilen illetin kollarında kendilerini buluverirler.
 Sosyal fobinin nedenleri
 * Soydan gelen genetik kişilik özellikleri
 * Suçlayan, eleştiren, onaylamayan anne baba tutumları.
 * Çocuğu “korkutarak” eğitmeye çalışan anne baba tutumları.
 * Mükemmeliyetçi anne veya baba,
 * ”Etraf ne der?” ile geçen çocukluk ve ergenlik dönemi.
 * Aşırı koruyucu, müdahaleci anne veya baba.
 Sosyal fobinin belirtileri
 *Sosyal ortamlarda, topluluk içindeyken, aşırı ve belirgin yüz kızarması,
 * Sosyal ortamlarda, heyecandan bayılma korkusu,
 * El ve avuçlarda aşırı terleme,
 * Hata yapacağım ya da alay edileceğim korkusuyla, insanlarla iletişime girmeme,
 * Sesim titreyecek kaygısıyla konuşmama,
 * Yolda yürürken, tanıdık birine rastladığında görmezden gelme,
 * İnsanlarla göz iletişimi kurmama,
 * Kendine acıma, kendini zavallı görme,
 * Karar alamama,sorumluluklardan kaçma.
 

Te$ekküler