Ölümünün 50. yılında Nâzım Hikmet’i kapağına taşıyan Milliyet Sanat dergisinde bu ay Asu Maro, Arif Sağ ile bir söyleşi gerçekleştirdi. Sağ, Madımak Oteli’nde yaşananlar üzerinden bugünü yorumladı

2 Temmuz 1993, tarihimizde bir kara gün, ne kadar anlatılsa yetmeyecek bir kara leke. Yıl 2013, Sivas Madımak Oteli’nde 33 yazar, ozan, düşünür ile iki de otel çalışanının yakılarak öldürülmesinin üzerinden 20 yıl geçti. O gün oradan sağ çıkanlardan biri halk müziğinin babası Arif Sağ idi. Asu Maro, biraz o günü, biraz sonrasını konuşmak için Sağ ile konuştu. 
n Sivas’ın üzerinden 20 yıl geçti, bugün baktığınızda nasıl değerlendiriyorsunuz o günü?
Bu ülkede insanların ufkunun açılması gerekiyor. Bu ülkede benim dönemime rastlayan, beş altı katliam yaşanmıştır, hepsinde de her nedense düğmeye camide ya da cami çıkışında basılmış. Birileri anons ediyor, hedef gösteriyor, diyor ki “Camiyi bastılar, camide bilmem ne yaptılar”. Bütün o katliamların altında böyle bir şey var. Özellikle bu ülkeyi yönetenler kendilerini bu tehlikeli laflardan sakınmalıdır. Biz 20 sene sonra Sivas olaylarının bir daha olmasını arzu ederlerden değiliz.

‘Merdiven boşluğunda kaldık’

 Sizin silahınız var mıydı o gün?

Benim her zaman silahım var da, orada silahı kullanacağım yer yok. Ben bu kadar akılsız bir adam mıyım, yel değirmenlerine saldırır gibi, çıkıp 15 bin kişi var orada, “Vay siz nasıl bize saldırırsınız?” diye kahramanlık yapacağım? Ben böyle şeyler düşünebilecek kadar deli miyim? Bir yanı bu, diğer yanı, biz merdiven boşluğunda kaldık sekiz saat. Binanın dışındaki hareketleri görmedik ki.

 O anda da durumun boyutlarının farkında mıydınız?

Efendim şimdi olay şu, Aziz Abi’yi yukarıda odada muhafaza ettiler, bizim de yanımızda iki tane polis var, güya Aziz Nesin’i korumak için vermişler. Otelin lobisinin üzerinde kahvaltı salonu var, biz de onun üstündeyiz. Bu olaylar olunca biz kahvaltı salonundaki masaları merdivenlere doldurduk. Bizim çünkü korkumuz, yukarıya gelecekler, bizi linç edecekler. O arada Erdal Bey’le (İnönü) görüştük, Erdal Bey “Korkmayın, bir şey yok” dedi.

 Siz mi konuştunuz?

Ben konuştum, Aziz Abi konuştu, ben, Cevdet Selvi o zaman genel sekreterdi, onla konuştum. Onlar diyor ki “Korkmayın”. “Ya siz burayı görmüyorsunuz, burada durum vahim”. O zaman Tansu Çiller başbakan, tabii aklı kendine yar olmadığı için, Madımak Oteli’yle Van’daki oteli birbirine karıştırdı. Van’da bir otel yanmış, efendim otelcinin vergi borcu varmış, oteli yakmış ki ondan kurtula. O da yetmiyormuş gibi Demirel de cumhurbaşkanı, “Halkla kolluk kuvvetlerini karşı karşıya getirmeyin,” diye emir verdi. 15 bin kişi otele saldırıyor, sen diyorsun ki “Polisi durdurun, müdahale etmeyin”. Bu ne anlama geliyor? İçeridekiler ölsün. Arkasından bir de Mesut Yılmaz çıkıyor, “Bu kadar abartmayın bu işleri” diyor, “Futbol maçında da bu kadar insan ölebiliyor”. O ölülerin üzerine bu kadar haksız laflar edildi. Bize de diyorlar ki “Unutun Sivas olaylarını”. Niye unutayım? Ben Sivas’ı unutursam daha Sivas’lar olur.

 Zaman aşımı çıktı geçen sene beş sanığa...

Evet, böyle bir kepazelik olur mu, katliamın zaman aşımı olur mu? Borç mu bu, benden borç aldın da yirmi sene sonra zaman aşımına uğradı, borcun gitti? Kan bu kan, sen kimsin devlet olarak zaman aşımına götürüyorsun işi? İnsanlık suçunun zaman aşımı olur mu? Ben yoruldum, şu anlamda, suçlu olup da suçluluğunu haklılığa dönüştürmeye çalışan insan tipi vardır ya, bizi ona çevirmeye çalışıyorlar. Sanki onlar haklı, biz o zaman da haksızdık, biz bugün de haksızız. Pir Sultan asıldığı zaman da haksızdık biz. Biz Yavuz Sultan Selim gelip de Anadolu’da binlerce Alevi’yi kılıçtan geçirdiğinde de haksızdık. Bir yanlış yapmışsın, o köprünün adını Yavuz Sultan Selim koymuşsun. Ve  Anadolu’da yaşayan 22 milyon insan rahatsız bundan. “Afedersiniz, biz bunun hesabını yapamadık” deyip geri almak çok insani bir durum. 

 Sivas’a sonra gittiniz mi hiç?

Ben Sivas’a gitmem, hayatta adımımı atmam. Ayaklarım gitmez. Erzurum’a giderken yukarıdan gidiyorum, Haslet’in mezarına giderken de üstten dönüyorum geliyorum.