Hiçbir mü’minin, vazife icabı yoğun çalışma tempoları nedeniyle de olsa, anne–babasını, ailesini, çoluk–çocuğunu ihmal etmesi kat’iyen doğru değildir. Allah Rasulü (sas), yiyip içmeden kendilerini gece–gündüz ibadete veren ve bu arada ailelerini ihmal eden arkadaşlarına: “Nefsinizin sizin üzerinizde hakkı var, ailenizin sizin üzerinizde hakkı var, Allah’ın sizin üzerinizde hakkı var.. her hak sahibine haklarını veriniz” buyurmuştur. Biz bunu biraz daha genişleterek şöyle de diyebiliriz; çalıştığımız müessesenin bizim üzerimizde hakkı var; anne–baba, eş–dost, çoluk–çocuğumuzun üzerimizde hakkı var; komşumuzun bizim üzerimizde hakkı var.. ve bütün bunlar, ihmal edilecek haklar da değildir. O halde her hak sahibine hakkını vermemiz gerekir.