Çocuklar hangi yaşta ne düşünüyor?

Yeni doğmuş bir bebeğin anne ile iletişimi babası ile olan iletişiminden daha kuvvetlidir. Bu nedende anne sürekli yanında ve bebeğin tüm ihtiyaçlarını karşıladığından anne yeni doğmuş bir bebek için bir tık daha önemlidir.



1-3 yaş arasındaki bebekler için anne yine aynı görevleri sürdürürken daha sevgiye yönelik düşünmeye başlarlar. Bu dönemde her şeyin 'en iyi'si annedir. 1-3 yaş arası bebek için baba artık kirli sakallı ve arada bir gelen adam olmanın dışında daha eğlenceli hale gelmiştir.



3-6 yaş arasındaki erkek çocukları için artık anne ve baba arasında eğlence farkı başlar. Bu noktada çocuklar annelerini daha kuralcı olarak görmeye başladıkları dönemde babalarını daha eğlenceli görmeye başlarlar.



6-13 yaş arasında çocuklar için artık anne 'sıkıcı' ve 'kuralcı' olmaya başlamıştır. 6-13 yaş arası çocuklar babayı hala 'eğlenceli' ve daha anlaşılabilir ve kafadar bir ebeveyn olarak görmeye başlar. 



Ve o malum dönem! 13-18 yaş arası. Ebeveynlerden ciddi bir kopuşun yaşandığı 'ergenlik dönemi' başlamıştır. Bu yaş aralığında çocuklar artık ailelerinin onları anlamadığını düşünürler hatta öyle ki onların öz çocukları olmadığını düşünmeye başlarlar.



18-25 yaş aralığında anne ile babaya hafif dönüş yapan çocuklar, annelerinin kuralcı olduğunu düşünmeye devam ederler. Kendini kanıtlama çabası nedeniyle bu yaş aralığında daha çok anne ve babadan maddi beklentiler başlar.



25-35 yaş arası kişilerde anne ve baba artık daha çok önem kazanır. Günlük hayatın yanı sıra ikisinin de hareketlerini daha realist şekilde değerlendirmeye başlar.



35-40 yaş arasında ise artık anne ve baba yeniden güvenilecek bir sığınak olarak görülmeye başlanır. Hayattaki en değerli varlığın olan çocuğunu bile emanet edebilir hale gelmiştir.



Ve 40 yaş üstündeki insanlar artık anne ve babalarının hakkında net kararlarını verirler!