Bilindiği üzere gebe bir düve doğumdan sonra inek ismi ile adlandırılmaktadır. Sığırlarda, doğumun çoğunlukla normal olduğu fakat sorun çıktığında da yardım gerektiği daha önce belirtilmiştir. Doğuran bir ineğin, doğumu izleyen 8 saat içerisinde yavru zarlarını atması beklenir. Sonun atılması olarak isimlendirilen bu olayın gecikmesi söz konusu ise, 48 saati geçirmeden, deneyimli bir veteriner hekim tarafından müdahale edilmesi sağlanmalıdır. İnekler sonu yeme eğilimindedirler. Sonu önlemek için ineklerin son atılıncaya kadar kontrol altında tutulmaları ya da bağlanmaları uygundur.
Doğumla birlikte süt üretimi de başlar ve inek kuruya çıkncaya yada çıkarılıncaya dek sürer. Doğumu izleyen ilk 2-5 günde analarıyla birlikte olan buzağılar , çoğunlukla üretilen sütün tamamını tüketemezler. Bu nedenle, buzağının bıraktığı süt mutlaka sağılmalıdır. Eğer elden emzirme uygulanmakta ise sağım, ikiden az olmamak üzere, günün belirli zamanlarında yapılmalıdır. Yeni doğuran ineklerde meme ödemli olduğundan tam sağım yapılmayabilir. Böyle durumlarda inek sürüye katılıncaya dek yaklaşık bir hafta daha sık sağılmalıdır.
İneklerden yılda bir buzağı almak amaçtır. Bu nedenle doğumu takiben en geç 70-90. günler arasında ineğin tekrar gebe kalması istenir. Gebe kalan ineklerin gebeliklerinin 7. ayının sonunda sağılmalarından vazgeçilmelidir. Kuruya çıkarma olarak adlandırılan bu işlemden doğuruncaya kadar geçen süre kuruda kalma süresi olarak adlandırılır.
- Süt İneğinin Beslenmesi
İneğin süt üretimindeki artış dikkatlice yapılmış seleksiyon ve çevre şartlarının düzeltilmesinin bir sonucudur. Beslenme; sütün kalitesi,miktarı ve hayvan sağlığı bakımından ilk sırada yer alır.
Hayvanların gıda maddelerine olan ihtiyacı,yaşamlarını asgari düzeyde sürdürebilmek ve üretmek için gereksinim duydukları bütün gıdanın verilmesi demektir.Gıda gereksinimi canlı ağırlık,günlük üretilen süt miktarı,ilk doğumunu yapmış olanların muhtemel gelişmesiyle laktasyonun ikinci döneminde ağırlık artışı,gebelik ve barınak tipi gibi faktörler etkilidir. Gıda gereksinimleri enerji,protein,mineral maddeler,vitamin ve su gibi öğelerdir.
Geviş getiren hayvanlar öncelikle kaba yemleri tercih ederler. Özel sindirim sistemlerine sahip olduklarından bu yemlerden gerekli gıdayı alabilirler. Geviş getiren hayvanların midesi dört gözlüdür. İlk üçüne karıncık diğerine ise asıl mide adı verilir. Karıncık denilen midede bulunan bakteriler kendi yaşam ve gelişmeleri için besin madde gereksinimlerini burada karşılarlar. Bu işlemle asetik asit,propiyonik asit,bütürük asit gibi uçucu yağ asitleri oluşur. Bu yağ asitleri sığıra gereksinim duydukları enerjinin büyük bir bölümünü sağlarlar. Asıl midede ise sığır için gerekli protein sağlanır. Ayrıca sütteki mevcut yağ ve protein miktarı karıncıktaki fermantasyona bağlıdır. Hayvan için hazırlanacak rasyonlarda az kaba yem kullanımı karıncıkta asetik asit üretimini frenler ve bu durum sütteki yağ miktarının düşük olmasına neden olur.
Sağılan ineklerde yemleme süt verimine göre yapılmaktadır. Mineral madde ve tuz eksiği kontrol edilmelidir. Küspe artışı birdenbire yapılmamalıdır. Kuru yemlerle yapılan yemlemede suya dikkat edilmelidir.
Hayvanların beslenmesinde rasyon iki şekilde hazırlanır.
Bütün ihtiyaçları hep birlikte dikkate alınarak rasyon hazırlanır.
Yaşama ve Verim Payları ayrı ayrı hesaplanır.
Evcil hayvanların yemlerle aldıkları besin maddelerinin bir kısmını(%33-60)hayatlarının devamı için sarfaderler ve geri kalan kısmını ise insanlar için gerekli hayvansal ürünlere çevirirler.
Yaşama Payı ihtiyaçları hayvanın yaşamını devam ettirmesi ve hiçbir verim vermeden organizma faaliyetlerinin minimum durumda olduğu zaman vücut yapısını sağlam tutacak besin madde gereksinimlerine yaşama payı ihtiyaçları denir. Yukarda bahsettiğimiz kaba yemler hayvanın yaşama payı ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde olmalıdır. Süt ineklerinin her 100 kg da canlı ağırlık için kaba yem ihtiyacı 1,5-2,5 kg’ dır. Verilecek bu miktarda kaba yem iyi kalitede olursa birazda verim payını karşılayabiliriz.
İnsanların faydalanacağı hayvansal ürünlerin üretimi ise verim payı verim payı ihtiyaçlarının hayvanların yaş,cins,verim cinsine karşılanmalıdır. Verim payı ihtiyaçları genelde kesif yemlerle karşılanmaktadır.
Hayvanların kesif yem miktarları :
a) Irk ve süt verimine göre hesaplanır.
b) Yağ verimine hesaplanır : Yağ verimine göre kesif yem miktarının hesaplanmasında iki metot uygulanır.
- Süt ineğinin günlük kesif yem miktarı ineğin haftalık yağ verimi kadardır.
Örneğin :İneğimiz bir günde %4 yağlı 20 kg kadar süt versin.
Kesif Yem İhtiyacımız = 20 x 0,04 x 7 = 5,5 Kg/gün
- Bu verime sahip bir ineğin günlük kesif yem ihtiyacı ineğin aylık yağ veriminin 4,4 sabitine bölünmesiyle de bulunur. 20×0,04×30/4,4 = 5,5 kg/gün.
Hayvanın yaşam faaliyetlerinin devamı ve ürünlerinin miktar ve kalitesinin arttırılması için yemleme bir gün içersinde çok defa yapılmalıdır. Kesif yemler bir günde 4-6 defa kaba yemler ise günde iki defa verilmelidir. Az miktarda sık yemleme hayvanların besin maddelerinden yararlanma yüzdesini artırmaktadır.
Şayet temel rasyon orta kalitedeki kuru otlardan oluşuyorsa verilecek kesif yemin miktarında aşağıdaki miktarlardan faydalanabiliriz.
Günlük Süt Üretimi (kg) 10 15 20 25 30 35 Günlük Keşif Yem Miktarı (kg) 2,5 4,5 6,5 8,5 10,5 12,5  Hayatın devamı için organizmadaki günlük fizyolojik fonksiyonların sürekli ve muntazam bir şekilde yürütülmesi için aşağıdaki maddelerin üzerinde durulması gerekmektedir.
1. Sıcaklık: Sığırların vücut sıcaklığı 37-41 derecedir. Vücut sıcaklığının devamlı olarak bu seviyede tutulması için gerekli olan çevre sıcaklığı 11-12 derece olmalıdır. Çevre sıcaklığının çok fazla artması süt hayvanlarında metabolizma faaliyetlerini arttırır,besin madde sarfiyatını yükseltir,buna paralel olarak süt verimi düşer. Böyle zamanlarda serin yerler soruna çözüm olabilmektedir.
2. Enerji: Yapılan araştırmaların sonuçlarına göre hayvanların yaşama payları için gerekli olan enerji hayvanın canlı ağırlığının 0,87 inci kuvvet faktörü kadardır.
3. Protein İhtiyaçları: Protein hayatın devamlığı için en önemli besin maddesidir. Hücrelerin tekrar yerine konulmasında, yıpranan hücrelerin tamirinde, tırnak, kıl, tüy,boynuzların büyümesinde, gerekli hormonların salgılanmasında, vücudun korunması için bağışıklık maddelerinin yapımında vb. bir çok metabolik olaylarda mutlak suretle ihtiyaç vardır. Rasyonel beslenme içersinde protein ihtiyaçlarını bilmek ve hesaplamak en önemli konudur. Hayvanlarda minimum protein miktarı üzerinde yapılan denemelerde sığırlarda her 100 kg canlı ağırlık için 45-55 g ham proteine ihtiyaç olduğu tespit edilmiştir.
4. Mineral Madde İhtiyacı: Yaşama Payı İhtiyacını karşılayacak şekilde hazırlanmış bir rasyon yaşama payı için gerekli olan mineral madde ihtiyacını tuz hariç genelde karşılamaktadır.
5. Vitaminler: Yaşama payı için verilecek yem hayvanların ihtiyacı olan vitaminleri mutlak suretle karşılayacak özelliğe sahip olmalıdır. Normal yemlerle hazırlanmış bir rasyon yaşama payı için gerekli olan A ve D vitamin ihtiyaçlarını tam olarak karşılayabilmektedir. B vitamini ise ruminantların ön midelerinde bakteriler tarafından sentezlendiğinden yaşama payı ihtiyacını karşılamaktadır.
6. Su İhtiyacı: Hayatın idamesi için yapılan beslemede bir önemli konu ise sudur. Yeterince temiz ve ısısı 10-15 derece aralığında olan su hayvanın hoşlanarak içeceği özellikte olan sudur. Hayvanlara verilecek su miktarı, hayvanın yediği yemin cinsine, yemdeki mineral madde miktarına, muhitin ısı ve rutubetine ve çeşitli verimlerine bağlıdır.
7. Yağ Asitleri: Günlük hazırlanan normal yemler hayvanın yaşama payı için gerekli olan yağı sağlamaktadır. Bu yüzden yağ takviyesine gerek yoktur.
8. Hava: Barınaktaki oksijen yetersizliği de oldukça önemlidir. Oksijen yetersizliği hayvanın hemen ölümüne neden olmaktadır. Bu sebeple ahırlarda havalandırma tertibatının bulunması şarttır.
9. Kuru Madde: Büyükbaş hayvanların (sığır) canlı ağırlığın 1/40 oranında kuru maddeye ihtiyacı vardır.
Yaşama Payı İhtiyaçlarının Karşılanmasında Kullanılan Yemler;
Birçok işletmede hayvanların yaşama payı ihtiyaçları elde mevcut mera yemleri ile veya kaba ve sulu yemlerle karşılanmaktadır.
Beslenmenin ekonomik olması için işletmeye ait yemlerin kullanılması en doğru yoldur. Hayvanların ihtiyacı olan kaba yemi kendisi üretmeyen işletmeler dışardan karşılama yoluna gitmektedir. Genel olarak kullanılan kaba yemler şunlardır ; saman, kavuz, çeşitli kuru otlar, muhtelif otlardan yapılmış kesler, mısır sapı, bazı ağaç yaprakları ve sürgünleri, şeker pancarının yaş-kuru posaları, baş ve yaprakları(kurutulmuş, silo edilmiş), mısır hasılı ve diğer yeşil yemler ve bunların silo yemleri, hayvan pancarı vb. Orta kalitedeki meralar yaşama payından fazlasını karşılamaktadır.