Kötü bir başlangıçtı onlarınki. Ne Elif hak etmişti başına gelenleri, ne de Fırat istemişti böyle olmasını. Bir gecede hayatlar değişmiş, hayaller yıkılmıştı... Zaman unutturabilir miydi kötü anıları? Affedebilir miydi günahı? Haksızlıkların en büyüğünü yaşayan Elif, ailesi tarafından dışlanırken, felaketi olan insanlar tarafından sarıp sarmalanır. Her geçen gün nefret ateşiyle bilense de, hayata tutunmaya çalışır.

Fırat ise pişmanlıkları ve vicdanı ile savaşırken, Elif'in masumiyetine ve güzelliğine yenilir. Gün geçtikçe ilmek ilmek her hücresine işler Elif. Artık Fırat için hayatın amacı, affedilmek ve kara sevdasına karşılık bulabilmektir. İki töre mahkûmunun hayat yolculuğuna eşlik ederken, hem yüreğiniz acıyacak, hem de dev bir aşka tanık olacaksınız.
 (Tanıtım Bülteninden)


Türkçe
564 s. -- 2. Hamur-- Ciltli -- 14 x 21 cm
İstanbul, 2015
 ISBN : 9786055358907
Liste Fiyatı: 25.00 TL.

Şimdi Benimsin - Güneş Demirel


Allah'ım bu nasıl bir kitaptı diye başlamak istiyorum yorumuma öncelikle. Bazen o kadar sinir olduğum yerler oldu ki kitabı biraz bir kenara bırakıp başka işlerle uğraştım resmen. Kitap aslında doğudaki törenin önemini ve onun sonunca değişen hayatları anlatıyor. Ama böyle klasik töre hikayelerinden olması bende kitabı sevmem de baya etkili oldu.
Fırat okumuş tahsil görmüş bir adam, Elif ise Ankara'da hemşirelik okuyan bir kız. Fırat, çocukluk arkadaşı olan  sevmediği (ikisi de birbirine aşık değil) ama törelere karşı gelemediğin için Beril diye bir kızla nişanlı fakat bu Beril bizim Elif'in abisiyle üniversitede tanışıp birbirlerini seviyorlar ve kaçıp evleniyorlar. Tabi malum töreler Elif'in tam bu olaydan 4 ay sonra okulundan kaçırılıp bir dağ evine götürülüp tecavüz etmesiyle başlıyor. Ondan sonra Elif aslında yaşadığı hayatı ve tanıdığını bildiği ailesini gerçekten tanıyor. Kızı ailesi tanımadığı bir çocukla evlendirmek istiyor namuslarını temizlemek için ama beklenmeyen olaylardan sonra farklı hayatlar başlıyor herkes için.
Elif'in babasına acayip uyuz oldum sanki kız kendi isteyerek gitmiş gibi davranması beni deli etti resmen. Tamam bi aile için böyle durum elbette ki kolay değildir ama kızını da sırf kendini bu utançtan kurtarmak için silmek ya da evlendirmek istemek ne kadar doğru orası bende büyük soru işaretleri işte. Annesine de sinir oldum kızım kızım diyip ölüp bitiyor ama namus şeref derken kızına göstermesi gereken şefkat ve sevgi yerine kocasının sözünden çıkmayıp kızını resmen siliyor. Elif'in abisine gelirsek ne kadar pişkinlik be böyle kız onun yüzünden ne hallere düşüyor ama ağzını açıp da baba benim suçum kardeşime böyle yapma diyemiyor o Beril bile ondan daha iyiydi be. Vay neymiş o da çok üzülüyormuş gözüne bakamıyormuş. Te Allah'ım  Neyse ben yine olayı yaşıyormuşum moduna geçtim resmen
Zeynep, Elif'in kardeşi ve onu biriciği bi tek o aile de o kızı sevdim zaten ablasına baya düşkün ve ablasının başına gelenleri bilmiyor ve neden ayrıldıkları konusunda başlarda bir şey bilmese de sonradan ablasının Fırat'a aşık olup kaçtığını ve ailesinin o yüzden ona sırt çevirdiğini düşünüyor.
Neyse Fırat'ın ailesine gelirsek Gülizar anne Elif'in ailesi ona sırt çevirdikten sonraki en büyük destekçisi ve yanında olamayan annesi. O da yattıklarını savunamıyor ama töre böyle elden bir şey gelmez diyerek destek olur. Gayet otoriter bi kadın ve Elif'i savunuşunu yeri geldiğinde azarlayışını ve destekleyişini falan beğenerek okudum ve kadın kitaptaki en sevdiğim kişilerden biri oldu. Elmas, Fırat'ın en küçük kardeşi ve Elif ile yaşıt gayet cana yakın bir kız ve Elif eve geldiği ilk günden beri anlaşabildiği bir kız kardeş gibi. Kenan da Elmas gibi elif ile anlaşmakta sorun çekmeyen biri. Elif için ise Kenan kendi içinde öldürdüğü abisinin yerine koyduğu bi abi. Bilge ise başlarda ketum laf sokan bi kardeş gibi olsa da onu da kitabı okudukça seviyorsunuz.
Gülüm ve Meral ise kara listemdeler kendini böyle üstün görmeye çalışan insanlardan oldum olası nefret etmişimdir. Fırat'a gelirsek de Fırat yaktığının hatasını her gün Elif'e gittikçe aşık olup ve ondan bulamadığı karşılıkla bence yeterince çekti ama çektiklerine bazen üzülmedim desem yalan olur ama yine de hakketmişti bence her şeyi. Fırat'ı sevdiğim zamanlar da olduğu böyle boğmak istediğim de. Çok fevri ve bi anda sinirden gözü dönünce kafasına insanın terlik atası geliyor resmen. Ya da sevdan da ölüyorum diyip de kıza kızınca gidip içip içip başka yerlerde uyanınca sevgisini ve aşkını sorguluyor insan resmen. Ama bazen de gerçekten acıyor insan yaptığının hatasını fazlasıyla çekmesi de onun hayatının sınavı oluyor galiba.  Elif ise geç yaşında hayatının en büyük sillesini yiyor hayattan ve yeni ailesine evine uyum sağlamaya çalışıyor törelere ayak uydurmaya çalışıyor. Elif'i okurken içi burkuluyor insanın. Okulunu bırakması sonra azimle tekrar sınavlara hazırlanması derken hayata tutunmasını takdir ederek okuyor insan.
Ben kitabı beğendim ama bu kitaptan sonra biraz komik bir şeyler okumam gerek zannımca. Yazarın kalemiyle ilk defa tanışmama rağmen beğenerek okudum kendisini. Okumak isteyenlere tavsiye ederim ama duygusal bi kitap olduğunu bilerek okusunlar.


"Seviyorum kızım seni! Böyle kalbimi acıta acıta seviyorum! Tamam mı."
"Duymak istemiyorum! Sus artık!"
"Asla! Bana böyle yapma. Uzak durma."
"Sana ne zaman yakın oldum ki ben, Fırat? Söylesene kahrolası!"
"Kıskanıyorum, tamam mı? Değil elbiseyi, sana değecek her bakışı yakarım!"
"Hastasın sen!"
"Sadece aşığım! Sadece aşık! Ve bunun ne demek olduğunu zamanla sen de anlayacaksın."


"Sana fazlasıyla aşık ve suçlu olarak beni görüyor."
"O benim kardeşim! kim ne derse desin, bu böyle!"
"Senin için olabilir ama o kesinlikle böyle görmüyor."
"Babamla konuşacağım, evlendirsinler. Bir sürü isteyeni var."
"Saçmalıyorsun! İstemediği biriyle nasıl evlendirirsiniz?"
"İmkansızı istiyor!"
"Senin gibi!"
"Benim o imkansızı unutabilmem imkansız!"


"Hadi gel bak, şu vitrindeki elbise çok hoş."
"İstemiyorum!"
"Huysuz!"
"Üzüm üzüme baka baka kararır." 


"Seni üzdüğüm zaman, işte o zaman ... Gözlerin beni öldürüyor!"