Savaştepe

Tarihçesi

İlçemizin tarihi insanlığın ilk dönemlerine kadar ulaşmaktadır. Son yıllardaki araştırmalarda ilçenin kurulduğu bölgede yer alan geniş düzlük arazi içinden akan akarsuların kenarlarında tunç çağına ait kalıntılara rastlanılmıştır. Bunlardan Sazlıdere höyüğü önemli kalıntılar veren bir yapıya sahiptir. Asıl mesleği Arkeolog olan Öğretmen Necati KARABACAK tarafından arkeoloji kayıtlarına Sazlıdere Höyüğü olarak geçirilmiştir. Henüz sponsor bulunmadığından kazı işlemi başlamamıştır.

M.Ö. 5.ve 4 . Yüzyıllarda bölge kuzey ve güney arasında bir yol güzergâhı olarak önem kazanır. Böylelikle ticaret kervanlarının uğrak noktası oluşu bugünkü ilçenin kurulduğu yerin 2 km kadar doğusunda Halkapınar denilen KERASAİ/KERASA adında kent kurulmuştur. M.Ö.5.ve 4. Yüzyılda Persler tüm Anadolu’yu olduğu gibi Savaştepe’yi de hâkimiyeti altına alırlar.200 yılı aşkın Pers egemenliğinin ardından Helenistik dönemin güçlü devletlerinden olan Bergama Krallığının hâkimiyeti görülür. Bergama kralı 3.Attos’un ölümünde krallığını M.Ö. 133 yılında Roma İmparatorluğuna bağışlamasıyla uzun yıllar Savaştepe bölgesi Roma egemenliğinde kalmıştır. M.S.395 yılında imparatorluğun doğu ve batı olarak ikiye ayrılmasıyla Doğu Roma toprakları içinde kalır. Diğer adıyla Bizans olan bu devletin hâkimiyeti 1330 tarihine kadar sürmüştür.

M.S.8.Yüzyılda Savaştepe bir süre Araplarca işgal edilmişse de M.S.1330 da Türkler tamamıyla hâkimiyeti sağlamışlardır. 1354 yılında Osmanlı topraklarına dâhil edilmiştir.19.Yüzyılda Osmanlıların Yörük aşiretlerini iskâna zorlamasıyla Savaştepe’nin bugünkü köyleri kurulmuştur. Kuvay-i Milliye teşkilatı ile birlikte belde halkı Yunanlılara karşı Soma, Bergama, Yağcılı ve Çomaklı cephelerinde mücadele vermiştir.

1949 yılında Türk milletinin kahraman şehitleri adına Çomaklı (Savaştepe cephesi) cephesindeki kanlı çarpışmalar ve Kuvayi Milliyeci nice fedakar Türk şehitleri adına Savaştepe’nin Anadolu Öğretmen lisesi sınırları içerisinde bulunan “Lalelik Tepesi” nde Şehitler anıtı yaptırılmıştır.

Büyük kahramanlık örneği gösteren belde halkını onurlandırmak için Atatürk’ün teklifi ile TMMM tarafından 10 EKİM 1934 tarihinde eski adı Giresun olan beldeye SAVAŞTEPE adı uygun görülmüştür. 10 Ekim 1934 tarihinden sonra 20 yıl bucak örgütü olarak kalır. 4 MART 1954 tarihinde çıkarılan yasa ile 1 HAZİRAN 1954 de SAVAŞTEPE ilçe merkezi haline gelir.

Coğrafi Özellikleri

Marmara bölgesinin güneyinde yer alan Savaştepe ilçesinin batısında İvrindi, Doğusunda Bigadiç, Güneyinde Soma ilçeleri ile komşu olan ilçenin kuzeyinde bağlı olduğu il olan Balıkesir ile çevrilidir.

İlçemiz Demir yolu ve karayolu bağlantısı olarak İzmir, İstanbul arasında bağlantıyı sağlayan, Bandırma feribot hattına bağlantılı köprü vazifesi gören tampon bir bölgedir. Balıkesir sanayi bölgesine yakınlığı, Ege Denizi ve sahillerine yakın olması sebebiyle turistik geçit halini alan bir ilçedir. Ege Soma Linyit İşletmeleri kömürlerinin taşıma hattı olan demir yolu ve karayolu bu anlamda da önem arz etmektedir.
Yaklaşık olarak 430 km2 lik bir yüz ölçüme sahiptir. Çok engebeli araziye sahip olan ilçenin rakımı 253 metredir.TopraklarındanTürkmen Tepesi 6 küçük dere devamlı akmaktadır. İlçenin en dağlık bölümü doğu ve kuzeyidir. Bu dağlık bölgelerde yabani at ve büyük, küçük baş hayvanlar yaşamaktadır. Batı da Türkmen tepesi bulunur (712 metre).İlçenin en verimli toprakları güney batısında yer alır (Sarıbeyler ve Yeşilhisar ovaları) bu topraklar Sarıbeyler barajından sulanmaktadır.

Savaştepe Marmara ve Ege bölgesinin iklimi altındadır. İlçede yazları kurak ve sıcak kışları soğuk ve yağışlı geçer. Ortalama 700–800 mm yağış almaktadır.

Bitki örtüsü olarak fakirdir. Genel bitki örtüsü makidir. İlçenin verimli ormanları doğusu ve güneyinde yer almaktadır. İlçede çok çeşitli bitki türleri bulunmakla beraber çam ve meşe ağaçları çoğunluktadır.

Sosyal Ekonomik Durumu
İlçemiz ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Sanayi kuruluşu olarak ilçemizde 2 adet un fabrikası ile 11 adet Mandıra mevcuttur. İlçemiz çiftçilerinin arazileri genelde dağınık ve küçük parçalı olduğu için çiftçilerimizin gelir düzeyi Türkiye ortalamasının altındadır. Yıllık 2000 dolar civarındadır.

İlçemizde küçük sanayi alanları kurulmuş olup halen faaliyet göstermekte ve gelişmeye devam etmektedir.

İlçemizde bulunan Sarıbeyler baraj gölünden aynalı sazan olmasına rağmen kurulan su ürünleri kooperatifinin atıl durumda olması sebebiyle su ürünleri üretimi gelişmemiştir.

İlçemizde şu anda faaliyette bulunan 20.000 kapasiteli 20 adet Tavuk yetiştiriciliği alanında hizmet veren kümes bulunmaktadır.

İlçemizde şu anda 85 adet yerli 1500 adet fenni kovan olmak üzere 1585 adet arı kovanı bulunmakta olup yıllık bal üretimi yaklaşık olarak 20 tondur.

İlçemizde 7310 adet büyük baş hayvan olup 1780 adedi kültür ırkı 4570 adedi kültür melezi 960 adedi yerli sığırdır. İlçemizde son on yılda yerli sığırda azalma kültür ırklarında ise artış olmuştur. Açık besi olarak 5 adet modern tesis bulunmaktadır.

İlçemizde yaklaşık olarak 28.000 adet küçükbaş hayvan bulunmaktadır.

İlçemizde içme su ve kullanma suyu 9 adet derin kuyudan elde edilmektedir. Bu kuyulardan saniye 60 litre su alınmaktadır.

İlçemiz son yıllarda meyveciliğe önem vermiş olup bireysel ekimler sonucunda 40.000 adet çeşitli meyve ağaçları dikilmiş olup Belediyenin öncülüğünde Modern meyvecilik yetiştiriciliği konularında seminer ve konferanslar ile halkımız yetiştirilmektedir.

İlçemiz peynirleri Türkiye çapında ün kazanmış Mihaliç kelle peyniri adı altında bilinmektedir. Peynircilik alanında Mandıralarımız modern tesislerde hizmet vermekte olup pastörize peynir üretilmektedir. Ülkemize peynirimizi tanıtmak amacıyla Belediyemiz tarafından her yıl peynir festivali düzenlenmektedir. Bu festivallerde Ata sporumuz olan yağlı pehlivan güreşleri yapılmakta, halk konserleri ile birlikte toplu sünnet şölenleri ile süslenmektedir. Savaştepe’nin Kurtuluş törenleri ile birlikte yapılan bu şölen 4–6 EYLÜL tarihleri arasında yapılmakta Türkiye genelinden ve Komşu ülkelerden misafirler ağırlanmaktadır.