Milattan Önceki Dönemdeki Türk Göçleri .
   
Çok eski zamanlardan başlayan anayurttan
ayrılma hareketleri aralıklarla binlerce yıl devam etmiştir. M.Ö. meydana gelen büyük Türk
göçlerinin tarihleri kesinlikle bilinmemekle beraber bazı tespitler yapılabilmektedir. M.Ö.
1500-1000 arasında bir kısım Türkler uzak-Doğuda yaşıyorlardı. Kuzey Çin’de ve bu
günkü Moğolistan’da Türkler’in varlığı daha eski çağlara kadar takip
edilebilmektedir.

    Türkler’in kolları olan Yâkutlar ile
Çuvaşlar’ın ana kütleden ayrılması ve Yâkutlar’ın doğu Sibirya’ya doğru
yönelmeleri çok eski bir tarihte meydana gelmiş olmalıdır; çünkü dilleri “ana
Türkçe”den en ayrı düşen Türk kavimleri bunlardır ve bilhassa Yâkutça bugün en çok
değişime uğrayan Türk bir lehçedir. 

       Diğer taraftan
Türkler’den bir kısmının da M.Ö. 1300-1000 sıralarında Türkistan’da
bulunduklarına dair işaretler vardır. Türkler’den bir kütlenin de batıya yönelerek Volga
nehri etrafındaki düzlüklerde (M.Ö. VI-III. Asırlar) “İskitler” ile birlikte yaşadıkları
tahmin edilmektedir. Hindistan’ın Indus-Pencab havalisine doğru ilk Türk hareketi, bir
tahmine göre M.Ö. I. bin başlarına tesadüf eder. Daha eski tarihlerde Türkler’in İran
yaylası üzerinden Mezopotamya’ya inmiş olmaları da mümkündür.

Milattan
Sonraki Türk Göçleri

Milattan sonraki Türk göçlerine katılan boylar ve zamanları
hakkında ise açık bilgilere sahip bulunuluyor: Hunlar Avrupa’ya (375 ve sonraki
yıllarda) ve kuzey Hindistan’a (Ak-Hunlar); Oğuzlar, Orhun bölgesinden Seyhun nehri
kenarlarına (X. Asır) ve sonra, Maveraünnehir üzerinden İran’a ve Anadolu’ya
(XI. Asır); Avrupa Hunları Orta Asya’dan Orta Avrupa’ya (IV. Asır ortası);
Bulgarlar İtil (Volga) nehri kıyılarına ve Karadeniz kuzeyinde Balkanlar’a (641’i
takip eden yıllarda); Macarlar’la birlikte bazı Türk boyları, Kafkaslar’ın
kuzeyinden Orta Avrupa’ya (830’dan sonra); Sabarlar Aral’ın
kuzeyinden Kafkaslar’a (5. asrın ikinci yazırı); Peçenek, Kuman (Kıpçak) ve Uzlar
(Oğuzlar’dan bir kol) Hazar Denizi kuzeyinden doğu Avrupa ve Balkanlar’a
(9-11. asır); Uygurlar, Orhun, nehri bölgesinden İç Asya’ya (840’ı takip eden
yıllarda) göç etmişlerdir.

      Bunlardan bilhassa Hun ve Oğuz
göçleri, hem uzun mesafeler katetmek suretiyle yapılmış, hem de çok mühim tarihî neticeler
vermiştir. Bu göçler yeni vatan kurma maksadının güden büyük çapta fetihler olarak
nitelendirilir. 
 

       Tarihte Türk yayılmalarının diğer
bir şekli de “sızma” diyebileceğimiz yoldur ki, bazı kalabalık boylardan ayrılan
grupların veya ailelerin veya sağlam yapılı gençlerin yabancı devletlerde hizmet almaları
suretinde belirir. Bu şekilde dahi Türkler’in katıldıkları topluluklar içinde üstün bir
kabiliyet göstererek askerî kuvvetlere veya siyasî hayata hakim oldukları hatta bazen devlet
kurdukları bilinmektedir (meselâ Mısır’da, Hindistan’da).

 
     Türkler’in gerek “fetih”, gerek “sızma”
şeklinde olsun etrafa yayılmaları şüphesiz her zaman kolay olmamış, bazen pek şiddetli
çatışmalara sebep olduğundan bu durum ağır darbelere maruz kalan yabancılar tarafından
Türkler’in sevimsiz karşılanmalarına yol açmıştır. Aslında iyi kalpli, hayırsever ve adil
insanlar olmalarına rağmen Türkler hakkında söylenen hayal mahsulü türlü ithamların sebebi de
bu olmalıdır

paylaşım için t$k

PayLa$ım iÇin Te$ekKürleR .

paylasim icin Sağol. emegine saglik

paylaşım için teşekkürler..

qüseL ßiLqiler Sağol..