Yaşıma aldanma sakın. Çok şey sığdırdım aslında şu kısacık ömrüme. Doyasıya tattım, aşkı da, ihaneti de yerine göre. Şimdi bunları yüzüne söylemeyi inan çok isterdim. Ama o kadar güçlü değilim. Giderayak üzmek istemiyorum seni. Elimde değil ve gitmeliyim. Beni en iyi anlayan sensin ama yinede vereceğin tepkiyi tahmin etmek zor değil. Ama hayır ondan değil. Bitmedi sevgim hani içime gömmüştüm ya merak etme oda gelecek benimle. Eminim üstümüzü toprakla kapattıktan sonra insanlar senden kalan aşkımla konuşacak çok şeyimiz olacak.

Offf işte geldim ama tam gencim diyerek gezip-tozacak zamanda gidiyorum. İnan kolay değilmiş ölümü kabullenmesi. Sakın isyan etme! Erken bu ayrılık deme’ Bunu biz bilemeyiz. Üzülüyorum bende ama, tesellim şudur; ‘’ANNE’’ diyebildim ve aynı şekilde ‘’AŞKIM’’ ve ‘’DOSTUMDA’’.. bunları hiç tadamamış çok yürek var ama ben biliyorum bu duyguları. İsterim ki aslında beni sonsuzluğa sen uğurla. Ama acını da anlarım, gelmeyebilirsin. Ah! Kahretsin sana bunları mı yazacaktım gün gelipte. Beni kefenimle düşünme ozaman daha çok üzülürsün, sen beni gelinliğimle hayal et yinede..

Çok zormuş be dayanılması çok zormuş.  Bu yaşta ölümü beklemek, kabullenmek var ya o kadar zormuş ki ciğerimden bir parça koparcasına söylüyorum ‘’ÖLÜYORUM’’. Ben ki güçlü bilirdim kendimi ama değilmişim. Yinede içimde bir ümit var. Belki ölmemde bir yol bulunur ve kurtulurum eğer öyle olursa bu mektubu senden önce alırım çekmecenden ve yırtıp atarım. Ama böyle olmazda sen okursan nolur üzülme. Annemlerde üzülmesin izin verme. Hani diyordun ya ben istemeden söyle birkere de. Söylüyorum işte şaşkın; SENİ ÇOK SEVİYORUM,ÖLÜM BİLE BU GERÇEĞİ DEĞİŞTİRECEK KADAR GERÇEK VE GÜÇLÜ DEĞİL...!    

                                                                                                                                 ELZE*