Ben bu kitabı hiç sevemedim.Başları güzeldi,romantik komedi tarzında sevimli bir kitap okuyacağımı düşünmüştüm ama tuhaf bir karışım çıktı

ortaya.Kızıl, bir dergide kendi tecrübelerini paylaşacağı bir köşe hazırlıyor.Yakışıklı ve zengin bir adam olan Ateş'i tavlayacak ve yaşadıklarını da okuyucuyla

paylaşacak.Bu sebeple Ateş'in yanında çalışmaya başlıyor ve bir sürü mantığı olmayan olayla karşılaşıyor.Kitabın sonuna kadar ortaya çıkan sırlar var,her

bölümde başka bir şey çıkıyor ama bana saçma geldi hepsi.Mesela Kızıl'ın ailesiyle nefret derecesinde sorunları var.Kitabın sonlarına doğru,annesinin

yıllarca neden öyle davrandığını öğreniyoruz ama hiç inandırıcı değil.Hele bir de kitabın sonunda o,şunu aldatmış,ay aslında şu herşeyin farkındaymış,aaa

bunlarında ilişkisi varmış diye bir çorba durumu var ki tam evlere şenlik.Kısacası bana hitap etmedi ama belki siz seversiniz.

Güzel bir kitap.Beş kadının tuhaf yolculuk hikayesi.Beşide hem yaş,hem karakter hem de hayatları açısından birbirinden çok farklı.15 yıl önce

Fransız kursunda tanışıp,yıllarca süren sağlam bir arkadaşlığa başlıyorlar.Her ayın ilk Salısı aynı restoranda buluşup,yemek eşliğinde sohbet ediyorlar.Ve

senede bir kerede toplu olarak küçük bir tatil yapıyorlar.15 yıl sonra ilk defa bir Salı restorana gidemiyorlar.Sebebi de içlerinden birinin eşinin ölmesi.Judith

kocasını kaybedince bunalıma giriyor ve kocasının eşyaları arasında bulduğu günlüğü alıp,onun yarım bıraktığı haccı tamamlamaya karar veriyor.Tabiki

arkadaşları da onu yalnız bırakmıyor.Ama bu yolculuk hepsinin hayatlarını sorguladıkları ve çok ilginç sırların ortaya döküldüğü tuhaf bir maceraya

dönüşüyor.Anlatım çok güzel,bazı bölümler çok komik ve okuması keyifli bir kitap.Kesinlikle tavsiye ederim.

Kitabı başlarda hiç sevmedim.Keşke ilk kitapta bittiği yerde bıraksaymış diye düşündüm.Tru ve Jack artık birlikteler.Sürekli bazı sorunlar

çıkıyor,bunlarda çözüp üstüne sevişiyorlar.Bazı kitaplarda o bölümler artık o kadar anlamsız geliyor ki atlayarak okuyorum.Fakat kitabın son 70 sayfasını

ağlayarak okuduğumu ve çok duygulandığımı söylemeliyim.Bence bu kitabı son bölümleri kurtarmış.Mutlaka okunacak serilerden değil,çok vaktiniz varsa

okunabilir.

Kor Adası - Kimberley Freeman


Kimberley Freeman'ın okuduğum ikinci romanı. Akıcı anlatım ve kurgusu ile kısa sürede kendine bağlıyor. Başlarda Tilly'nin saflığı biraz sinirimi bozu, Jasper'a uyuz oldum. Tilly'nin üstüne kilitlediği kapının kilitli olmadığına inandırdığı gibi kendisinin onu sevdiğine kolayca inandırabildi Jasper.
Tilly gerçekleri görmeye başladığında kaçış planı için ustaca hazırlandı ve o kadarda saf olmadığını gösterdi Kaçışının ardından kendini Kor Adası'nda bulması ve Nell'e (Elenor) mürebbiyelik yapmaya başlamasıyla hayatı daha düzene girdi ancak içindeki vicdan azabından bir türlü kurtulamadı. Mantıklı düşünene kadar.. Nell'in olaylara bakış açısı büyümüşte küçülmüş dedirtiyor, onu anlatan kısımları okumayı özellikle çok beğendim. Sonlara doğru adrenalin tavan yaptı ve açıkçası Hattie (132 sayılı mahkum) beni hiç şaşırtmadı. Bu da nerden çıktı derseniz, kitabı okuyun anlarsınız

Genel anlamda beğendim, sonu biraz aceleye gelmiş gibi hemen olaylar sonuca bağlandı. Gelişmeler biraz daha kısa tutulup, son için biraz daha sayfa ayrılabilirdi.. Tilly'nin de Nina'nın da sonlara doğru işleri yoluna koyduğunu görmek mutlu etti.


"Beklentiler mutluluğun düşmanıdır."Syf:148






Ve yazarlar için kullanılan bu cümle çok güzel.. Gerçek yazarlara gelsin benden..

Bir kitap bu kadar mı yavaş ilerler     İki gündür bitmek bilmedi.    Azmettim sonunda tamamladım.Konu

güzel,karakterler aslında çok sevimli ama anlatım çok kötüydü.Maggie bir sahil kasabasında tek başına yaşayan,40 yaşında güzel bir

kadın.Evlenmiş,boşanmış,bir kaç yıl önce de annesini kaybetmiş.Hafta sonu üniversiten çok yakın dostları yanına gelecek ve bir arkadaşlar buluşması

yaşayacaklar.Fakat konuklarının arasına üniversite aşkının da katılacağını son anda öğreniyor.Gil'de evlenmiş,boşanmış,yakışıklı bir tarih profesörü.Ve

Maggie'yi göreceğini için çok heyecanlı.Eski günlerin yad edildiği,aşklarının yeniden alevlendiği güzel bir hafta sonu geçiriyorlar.Ama bu bütün bir kitabı

kapsıyor.İkilinin yakınlaşması ancak kitabın sonlarında oluyor.Maggie'yi sarsıp,''40 yaşına gelmişsin,aşık olduğun adamla 2. bir şansın var daha ne

duruyorsun'' diye bağırmak istediğiniz noktaya geliyorsunuz okurken.     Bittiğinde oh çok şükür dedirtti bana ama herkesin zevki farklıdır,belki siz

seversiniz.   

Bu kitaba başlarken açıkçası fazla bir beklentim yoktu çünkü hikaye daha önce Wattpatta yayınlanmış (Her Wattpat hikayesi iyidir kitap olabilir diye bir şey yok )

ama okudukça hikayeyi beğendim.Yazarın anlatımı , hikayenin konusu , esprileri ve karakterler bence çok  iyiyidi.

Sadece yazarın Kuzey'i bu kadar sert bir karakter olarak anlatmasına takıldım.Hikayede Kuzey'i okudukça gözümün önüne

 Tazmanya canavarı diye bir çizgi film vardı  o geldi.   Kuzey çok sinirli bir karakter .Herkese höt zöt bağırıp duruyor ama Masal ile tanışınca

 çok tatlı bir aşık oluyor (Tabii ki Kuzey bunu kabul etmiyor  )  .Masal'ı kendi arabalarından bile kıskanmasına çok güldüm .

Zeki  güzel  ve başarılı kızımız Masal ile zengin ( olmassa olmaz ) yakışıklı  ve cesur

ajanımız Kuzey'in hikayesi.Tanışmaları bile ayrı bir olay.Masal çok zeki ama bir o kadar da sakar.Bir de Masal'ın ikinci bir ismi var ki o bölümleri

okurken gözünüzden yaşlar gelecek.Ben hikayenin en çok Masalın evine yaptıkları ziyaret bölümünü beğendim .

Hikayede başka karakterler de var .Kuzey ile birlikte çalışan Zack ,Alex ,Mert ve Masal'ın robot arkadaşı  Jane .Yazar bu karakterlerin hikayelerini de yazmış.

Bu kitabı mutlaka okuyun  .Masal ve Kuzey'in hikayesini okurken çok eğleneceksiniz.



Seri Adı: Bilişim İstihbarat Serisi

BİS - 1. Kuzey Masalı

BİS - 2. Mekanik Aşk

BİS - 3. Yemezler Güzelim



---------------


"Alex her ne kadar kadınlara hep nazik davranan bir adam olsa da, eninde sonunda o da bir erkek ve her erkeğin içinde

yatan bir öküz olduğu konusunda güçlü şüphelerim var."

--------------

Masal, Julie ile konuştuktan sonra mutluluktan zıplayarak onun odasından çıkıp mutfağa geldiğinde, Kuzey'i ocağın başında,

orta boy tencereye bakıp kaşlarını çatarken buldu ve sevgiyle gülümsedi.

"Orta boy bir tencere sana tam olarak ne yapmış olabilir ki?" diyen Masal'ın neşeli sesi, Kuzey'in tencereden gözlerini

ayırıp ona bakmasına neden oldu.

"Bence bu orta boy tencereleri çok abartıyorlar. Yani tencere kendi kendine yemek yapamadıktan sonra ne işe yarar ki?"

----------------

"Hazır aklıma gelmişken... Bundan sonra araba kataloglarına bakmayacaksın, Masal Karaarslan! Çantanda Auto Show

2014 katalogunu bulduğumda aklımdan Tüyap'ı yeryüzünden silmekle, Auto Show Fuarı'nı tamamen kaldırmak arasında sürekli

gidip gelen düşünceler geçti ve inan bana, hiçbirisi de pek iç açıcı değildi."

-------------

"Sanırım bu kararı hanımefendinin vermesi gerek," dedi

Alex ses tonunu bile yükseltmeden. Masal bu adamdaki kendine güvene hayrandı. Ya gerçekten de iyi dövüşüyordu, ya da

iyi kaçıyordu. Kuzey'i bu kadar sinirlendirmeye cesaret edebilmesinin başka bir anlamı olamazdı.

“…Bir başmelek gerçekten sevince.”

İkinci okuyuşum ama araya uzun zaman girdiği için (Artemis sayesinde kitabı unutuyordum!) ilk kez okuyormuşum moduna girdim. Serinin devam kitabının da kasımda çıkacağını öğrenince çok mutlu oldum. Şayet, Raphael ve Elena’dan daha fazla ayrı kalmak istemiyorum. Her şey daha yoğundu. İlk okuyuşumda fark edemediğim detayları bulmak, yeni, olay kurgusuna aşina olmadığım bir kitapmış hissi yarattı bende. Ama her şeyden önce o kapak ve ayraç beni benden aldı. Resmen ‘ben kaliteyim’ ‘beni alıın’ dedirten bir kapaktı. Yabancıya teşekkürler. 
Konuya gelirsem (bu arada okumayan kaldıysa üzüldüğümü açıkça belirteyim hayatınızda Raphael ile henüz tanışmamış olanlara şiddetle tavsiyemdir. Bu eksikliği yaşamayın  )    Elena Deveraux doğuştan bir vampir avcısı. Koklayıp, yer tespiti yapıp, sonrada onları haklıyor. –Çok havalı değil mi?- En iyisi desem olur belki. Bana göre öyle de kendisi  Yine günlerden bir gün avını yakalayıp görevini tamamladıktan sonra yeni bir iş teklifi (teklif değil de bir emir desek) gelir. Geri çevirmesi mümkün olmayan bu teklifi şehrin –seksi, sert, mükemmel gözlere ve kanatlara sahip- başmeleği Raphael yapar. Ve gerisi için alıp okumanız icap eder  Bütün olaylar Ellie’nin başka bir avı (sıradan olmayan bir av) yakalaması gerektiğini anladığında başlıyor ve aynı heyecanlı tonda devam ediyor. Son sayfalarda nefesinizi tutacağınıza eminim. Bana göre kusuru, arada tekrar eden birkaç kelime ve çok belli olmasa da çeviri hatalarıydı. Ama okunmayacak derecede değil.
Elena, kendisini duygusal açıdan tutan bir kız. Raphael ise kötü çocuk diyebiliriz. İlerleyen sayfalarda öyle olmadığını sizlere yeterince kanıtlıyor orası ayrı. Yine de Elena’ya oyuncağım demesi bir ara hadi be oradan dedirttin. Ama öyle bir bölüm var ki Raphael ‘güzel seviyor’ dedirten bir sahne. Hemen koşun alın!


“Kötülük tahmin etmesi kolay bir şey.” Yalandı. Çünkü bazen kötülük, sinsice içeri sızan ve en kıymet verdiklerinizi elinizden çalan, geriye bir duvara vuran yankılar bırakan pis bir hırsızdı. – Elena


“Suratıma bakmayacak mısın Elena?”
“Hayır.” Elena yukarıyı seyretmeye devam etti.
“Sana bakınca her şey karman çorman oluyor.”


“Dmitri adeta duble kremalı bir çikolatalı pasta gibi. Dışından güzel görünüyor, hepsini yemek istiyorsun ama esasında, şekerden miden bulanıyor.” Dmitri’nin duyulara hitap eden doğası boğucuydu, ağırdı, insanı çektiği kadar iten bir battaniyeydi.
“Eğer o pastaysa ben neyim?” Elena’nın dudaklarına, çenesine değen acımasız, tensel hazları canlandıran dudaklar.
“Zehir,” diye fısıldadı Elena. “Güzel, baştan çıkarıcı bir zehir.”
Raphael tam arkasında öylesine kıpırtısız oldu ki, Elena’nın aklına fırtına öncesi sessizlik geldi. Fakat fırtına çarptığında Elena’nın içinde en derine giren, onu çırılçıplak bırakan, ipeksi bir sesle geldi. “Yine de ben pastaya yumulacağına, zehirde boğulmanı yeğlerim.”



“Beni yatak arkadaşı yapmaya çalışıyordu. Geri çevirdim.”
“O teklifi tam olarak nasıl geri çevirdin?”
“Boğazını keserek.”  Elena