Karanlıktan Aydınlığa

6 Ekim 2008. Fethiye'deyim. Çok güzel bir Pazartesi sabahı. Oturduğum yerden gururle ve güçlü Toros Dağları'nı seyrediyorum. Yüksekler, çok yüksekler.

Bugün hayatımın en önemli günlerinden biri. Türk vatandaşı oldum! Şu anda benim Türk Vatandaşı olduğumu gösteren nüfus cüzdanını ellerimde tutarken hissettiğim şeyler o kadar ilginç ki... Yaşadığım bu güzel ülkede halen gurbette gibi hissetsem de şimdi gerçek benim.

Belki, eğer yabancı bir ülkede yaşıyorsan bu senin seçimindir ve yalnızlığını kabul etmişsindir diye düşünebilirsiniz ve düşündüklerinizde haklı da olabilirsiniz, ama bir Çin atasözü Beni yargılamadan önce benimle bir mil yürü ve bir Türk atasözü de İnsan demirden sert, kayadan güçlü ama aynı zamanda bir gülden de narindir. der. İşte bunlar beni çok iyi anlatan sözler şu anda.

Hyatımızda bazen çok önemli kararlar vermek zorunda kalabilir ve bunları mantıklı sebeplere dayanarak yapmaya çalışırız. Ne kadar az sorumluluk alırsak o kadar kolaydır her şey. Yalnızken hiçbir engelimiz yoktur ama kalabalık çelişkiyi getirir, çünkü akıl, akıldan üstündür. Bir umut iki kişi tarafından paylaşılamaz, işte bu yüzden öyle günler gelir ki, demirden sert, kayadan güçlü oluruz. Ama çelişkilerle yüzleştiğimizde bir gülün taç yaprakları kadar da yumuşak ve narin olabiliriz.

Bazen Türk arkadaşlarımla otururken onlara 'artık Atatürk'ün kurduğu Cumhuriyetin bir çocuğu olduğumu, onun yolunda yürümem gerektiğini ve sorumluluğunu bilen bir vatandaş olarak o'nun kanunlarına (inkılâplarına) sadık kalmam gerektiğini söylerim. Benim için daha önemli, kalbime daha yakın başka bir kanun vardır ki, bu kanun çok fazla konuşulmayan ve bir türlü günümüz Türkiye'sinin hiçbir yasal kurumuyla bütünleştiremediğim bir kanundur: ALLAH'ın Kanunları! Bu kanunları diğer tüm kanunlardan üstün tutarım ve saygı gösterim ben. Türkiye'de ilginç olan dua ederken dileklerde bulunurken veya başka şekillerde 'Allah kelimesini gün içinde çok fazla kullanırız. Mesela, dolmuşa her bindiğimizde 'MAŞALLAH, İNŞALLAH, EYVALLAH kelimelerini defalarca duyarız. Kamyonların arkasında 'Allah'a emanet ol yazmasına ve yatarken hep Allah rahatlık versin dememize rağmen Allah sanki uzaklarda bir yerde gibidir burada. Yaşlılıkta her gece yastığa başımızı koyduğumuzda bir sonraki günü girecek miyiz? diye düşünür, Allah bizi acaba huzuruna alacak mı? diye endişe ederiz.

Peki, soruyorum neden O'nun kanunlarına uymayız? Neden bu kanunlardan korkarız? Evet, korkarız, çünkü bu kanunlara uymanın sorumluluğu (bu dünyada) biraz ağırdır. Korkarız, çünkü bu kanunlara uyarsak ismimiz karalanacaktır, çünkü çevremize karşı saygınlığımız yitecek, ailemize utanç vereceğizdir.

Gazeteyi açıp gündeme baktığımızda yanlış birçok şeyin yaşandığına, akşam televizyonu açıp haberleri izlediğimizde birbirini yineleyen bir sürü hatanın olduğuna, medyanın sanki bir yemekmiş gibi dinleyicilere ve okuyuculara yedirdiğine şahit oluruz. Neler oluyor, neler bitiyor bize hatırlatan o kadar çok şeyler varken, Allah'ı hatırlatan ne var?

Günlük yaşantımızda çok daha az göründüğünden ya da görmek istemediğimizden bizi Yaratan’a sadık kalmaz ve farzlarına (kanunlarına) saygı göstermeyiz. Böyle bir yolu seçmiş olabiliriz ama eğer gerçekten dürüstsek hepimiz O'nun bize söylediklerini dikkate almayı tercih ederiz. Birisi hastalandığında veya ölüme yaklaştığında dua eder Allah'a sığınırız, yanlış bir şey yaptığımızda affetmesi için yine O'na sığınırız, cehennem ateşinden korktuğumuzda yine O'na sığınır ondan yardım dileriz, omuzlarımızdaki yükü alması için defalarca yalvarırız ama eğer işitmiyorsak veya gözlerimizle görmüyorsak yani deliller yoksa rahatça (haşa) yaratanı yok sayabiliyoruz!

Evet, be şuan gurbetteyim. Evet, bazen bir gülün taç yaprakları kadar narin ve kırılgan olduğum günler yaşıyor olabilirim ama belki beni buraya Türkiye'ye Allah gönderdi ve belki bunda da bir sebep hayır vardır, ben bu sebebe Onun adaletine ve birliğine tüm kalbimle inanıyorum.

Buradaki bu son ay çok zor geçti öleceğimden korktuğum günler yaşadım. Umutsuzluk içinde ağladığım günler de oldu, tünelin sonunda hiç ışık göremediğim günler de.

Öyle günler oldu ki, ben son derece yalnız yapayalnız kimsesizdim ve öyle gönler oldu ki en sevdiğim insanlar tarafından kullanıldım! Olan oldu, giden gitti, her şeyi bu can çekti. Her şeye dayandım, ama ben tek başımayım diye bu acılar kalbimde derin yaralar, izler bıraktı. Bunu hiç bir zaman unutmam. Artık demir kadar sert, kaya kadar güçlüyüm, çünkü bu ilkenin bana verdiği en büyük hediye 'Allah'a ulaşabilmek oldu! O'nu her zaman yanımda hissetmek her zaman benimle olduğunu bilmek. Birisi size bir şey verdiğinde bu kişi küçük de olsa bir karşılık bekler. Ben de Allah'ın farzlarına, kanunlarına saygı göstermeye ve bize buyurduklarını yerine getirmeye çalışıyorum.

Son olarak Einstein büyük bir bilim adamıdır, izafiyet teorisini keşfetmiştir, ama onu yaratan da Allah'tır.

Kanada'da çok sevdim biri var benim ona sevgim sonsuza kadar. Teşekkür thankyou karanlık'dan aydınlık

Allah'a Emanet olun hepiniz

Mary Theresa