kişisel gelişim yazıları - iç dünya gelişimi - kendini tanımak
Edindiğim bilgiler, kendini sorgula; kim olduğunu öğren diyordu.

İç dünyama döndüm sordum! ‘Ben kimim?’ ve dinledim.

Önce Korku ses verdi: senin isteklerini karşılayamam, hayat çok zor!

Ben: “hayır güçlüyüm” bu güne kadar başardım, daha da iyisini yaparım.

“Korku seni sevgiyle azat ediyorum” dedim.

Öfke ses verdi: ben hakkım olanı zorla da olsa alırım, önümde durma!

— Kusura bakma sana uyamam, canımı seviyorum, sana uyarsam sonum, mahkûmluk olur, “seni sevgimle geldiğin yere gönderiyorum” dedim.

Kibir seslendi: ben en iyisiyim, kimseden aşağı kalamam, en üst seviyede ben olmalıyım!

— Dur bakalım diyerek gülümsedim; ben kimseden üstün değilim; kimseden engin de değilim.

Beni farklı kılan sevgimdir; ancak kendimi sevebildiğim kadar diğer canlıları da severim!

“Seni engin olmaya davet ediyorum!”

Kırılganlıklarım ağladılar: herkes bana haksızlık etti! —Başımı salladım ve gülümsedim; hayır, yanılıyorsun! herkes kendi kırılganlıklarının acısını yaşıyor, beni düşünmek akıllarına gelmedi ki!

“Onları affet ki huzura kavuşalım” - kendini affet, hatalarından ders al, özgür bırak” dedim.

Ego: ayak direndi; asla değişemem, değişmek yok olmak demek değil mi?

— Hayır, dedim; bize zarar veren, her düşünce duygu, bilgi kolaylıkla değişmeli; eskiden kalan bildiklerimi seçiyorum, beni huzurlu, mutlu, sağlıklı kılanlarını alıyorum, hasta edenleri azat ediyorum. “geldikleri yöne sevgiyle geri gönderiyorum.”

Ruhumu; beni özgür bırak dedi: ‘O’ kendi doğrularını seçti.

Atalarımdan miras kalanları azat etti; bu gün ne gerekliyse ‘O’ inancı tercih etti.

Bedenim hafifledi: tutulmalar, kasılmalar, ağrılar, titremeler yok oldu.

Kalp ritmim normale döndü; uykularım deliksiz ve güzel rüyalarla süslendi.

Etrafımda ki insanların beni çok sevdiğini fark ettim!

Kendimi sevmeyi ve değer vermeyi öğrendim. Hayat ne kadar da güzelmiş meğer!

Teşekkür ederim.