Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde kutup ayıları güneşlenir penguenler güneş kremi sürerken çok uzak diyarlarda bi prenses yasarmıs bu prenses o kadar kara ve siyahmışki bu yüzden kendini beenmezmiş ama aslında cok güzel bi kızmıs forumlarda "zencefilim" die üyelik adları alarak takılırmıs xD sonra gel gelelim gör görelim uzak diyarlardan bir baytar geli vermiş bu baytar öyle baytarlardan deilmiş "maykıl jeksın" ı bile beyaz yapmış bunu öğrenen prenses babasına demiş hemen
-baba o baytarı huzuruma istiyorum bende beyaz olmak istiorm felan..
kral hemen buyruk vermiş baytar prensesin huzuruna gelmiş prenses anlatmış derdini baytarda üzülerek
-efendim ben sadece hayvanları siyahtan beyaz yapabiliyorum
diyince prensesin hayalleri yıkılmıs donanmaları karadenizde batıvermiş...
aradan yıllar geçmiş artık kutup ayılarının nesli tükendiği için güneşlenemedikleri penguenlerinde nesli tükendiği için güneş kremi süremediği zamanlarda bir ulak gelmiş köye bir büyücüden bahsedermiş o öyle bir büyücüymüşki herşeyi yapabilirmiş... bunu işiten prensesin hayalleri yeniden canlanmış ve o büyücüyü bulmaları için askerlerine emir vermiş çok zaman geçmeden büyücüyü bulmuslar büyücüyü huzuruna getirmişler büyücü çok genç ve dinç gözüküyomus bunu gören prenses şankınlıgını gizliyememiş ve demiş
-ben sizi daha yaşlı biri oalrak bekliyordum
büyücü demiş
-ben zaten 20 yaşındayım ama ruhum 1000 yaşında çok şey gördüm ve öğrendim sizin sorununuz ne onuda biliyorum ama sizi o hale döndürürsem dönüşü olmaz bu halinizden de daha güzel olmazsınız ben belki 2000 yaşında ölücem ama asla 2000 yasındaki biri gibi olamıcam... bazen birinin pişmanlıgı birinin hayatını değiştirebilir bunu asla unutmayın prensesim görünüşünüz sizi yüceltmez içinizdekiler sizi yüzeltir bunu asla unutmayın güçlü bir krallığın güçlü bir prensesi olmalı hem içinde hem dışında... demiş ve büyücü gözlerin önünde yok olmuş...
bu olaylardan sonra prenses asla dışını deiştirmeyi istememiş makyaj felanda yapmamış ama her zaman güçlü ve kendine güvenen biri olmuş asla kendinden utanmamış...

bu hikayeyi bende neden anlattım bilmiorm xD ekinler baş göstermeden kör buzağa topallamazmış xDD

Hikayemiz internet sehrinin webcanavari semtinde geciyor. Esrarengiz olaylarin döndügüne inanilan semtte inanilmaz kisilikler bulunmakta fakat bu kisiliklerin doga üstü yetenekleri oldugu ispatlanamamaktadir. Semtten iceri adiminizi attiginizda adeta hipnozlu gibi bir evden digerine geciyorsunuz her kapinin ardinda adeta baska bir dünya oluyor ve her sokak basinda inanilmaz bir insan sizi renkten renge sokuyor ellerinde kücük asalar yüzlerinde hafif gülümsemeyle her köse basinda rastliyorsunuz o semtte bu tür insanlara yanlismi hatirliyorum bilmiyorum ama kendi aralarindaki kod adlari sanirim yöneticiler orda dolasirken  birinin digerine baran diye seslendigini duymustum sanirim baslarinda o var elindeki asada hepsininkiden daha degisik sanki daha maharetli üzerinde minik dügmeleri olan isikli anlatmasi zor bir alet hersey tamamiyle planlanmis her adiminizi takip ediyorlar hangi sokaga gitseniz kesinlikle biliyorlar kendilerine göre kurallari var polis asker giremiyor oraya müdehale amacli ama bütün semtlerdende daha emniyetli disindan baktiginizda hersey gayet normal gözüküyor ama semtin sinirlari icine girdiginizde sizi etkisi altina aldigini hemen fark ediyorsunuz.
Günlerden bir gün yine bir kapinin önünde dolasirken yeni birinin semtin sinirlari icine girdigini gördüm gözleri dört acilmisti cok sasirmis fakat bi o kadarda mutluydu her kapiyi acmaya basladi hersey ilgisini cekiyor sürekli olarak dolasiyordu yanilmiyorsam ismi mustafaydi. herkez mustafayi sevmeye baslamisti ama garip olan biseyler vardi cözememistim..
Ellerinde asa olan yöneticiler mustafaya her gecen gün daha cok güvenmeye baslamis onu daha cok icilerine almaya baslamislardi. Aralarinda karar vermis mustafayada bir asa vermislerdi. ilk zamanlar hersey yolundaydi herkeze iyi davraniyor herkezi mutlu etmeye calisiyordu. Bir gece o isikli asasi olan baran adli yönetici görünmezlik pelerinini giymis oturuyormus bir kösede semt sinirlari disindan elinde asa mustafanin geldigini görünce sasirmis ama hic belli etmemis. Bir kac gece takip ettiginde görmüski mustafa ona verilen asayi baska semtlerde kullanmaya baslamis. Inanilmaz bir ceza verildi mustafaya by_ceza adili yöneticinin fikriyle zekasi tamamen bloke edilmis istem disi hareketler yapan hemde toplumun hicte hosuna gitmiyecek el haraketleri yapan biri halina dönüstürülüp semt sinirlari disina atilmisti. Mustafaya yakin kisiler polis mahkeme avukatlar arasinda mekik dokumalarina ragmen delil toplamak icin girdikleri semtte hipnoz olup kalmis hic bisey yapamamislardi..
Siz siz olun o semte yolunuz düserse eger mutlu olmak istiyorsaniz onlarin kurallari disina cikmayin sonra cok zorda kalabilirsiniz

Yer WeBcAnVaRı mAHallesii  mahalle reisi can baran..Reisin sağ kolu emre.Reisin sol kolu benn...                        Bir gün webcanavaarı mahallesinde kavga çıkar..Reisimiz can hızla kavganın olduğu yere doğru gider..Bide ne görsün sağ kolu emre dayak yiyor...Buna hazmedemiyenn can baran sol kolunu hemen cağırıyor..Yani ben oluyorumm..tabikide can baranın sol kolu Rizeli ne yapcann.. Adama bi vurdumu 3 yapışıyor yere tabii can baran korktuğu için gidemiyor bu rizeli çocuk yani hamza diğer adıyla forcini yolluyor..Forcin de giriyor kawganın içine tabikide bu forcini gören herkes kaçıyorr ..Sonra kawgayı başlatan cete başını yakalıyor..Ve reisin yanına götürüyor..Bu arada by ceza hastanede..Neyse Bu by sahin  ilk lafu şu oldu webcanavarı mahhallesine başka bi adla girsem olurmu..Tabiki reis izin verirmi..Bu na sarıyoruz sopayıı tabikide reis vurmuyor.Forcin vuruyor .Reisin vurmama sebebi elleri kirlenmesin diye neyese bu by sahinin banlanmak daha kötü ediyorum..Reis mahalleyi topla bana akşam gelsin konuşma yapacam diye..İşte akşam mahalle sakinleri geliyor..Mahallenin çiçeği dely* Mahallenin ablası ×[BLack RoSe]× mahallenin pasaklı çoçuğu kirli'de geliyor işte 20.000 kişi gelecek değildi yaa..Neyse can baran başlıyor konuşmaya..Konuşmasının 1 tek sözü webcanavarı mahallesi ilgilendiriyordu..Biz bi aile oldukça bizi kimse bozamaz....
                                            
                                                                                                                      [-By*FoR1cİn-]

güzel bir ilk bahar sabahıydı.cicekler..güness.kuslarr tam bı uyum ıcındeydı..hersey cok guzel gorunuoyurdu..tek kotu olan bı sey vardı..ıcımde kalbımın derınlıklerınde..buyuk ama kotu bı hıss...herkes gnesın guzelım ılk baharın tadını cıkarırken..ben bı kenarda oturmus..kalbımın derınlıklerındekı sesı dınlıorudum...bana huzursuzluk verıordu..ıcım daralıyor adeta duvarlar ustume ustume gelıyordu....
  ve anıden bı ses..1 mesaj alındı..telefonuma msj gelmıstı... ='' askım bız bugun saat 10 gıbı yola cıkıoruz senı cok ozlıycem. benı unutma..hoscakal...''. _Hoscakal_neden gorusuruz deılde hoscakal demıstı...yuregımdekı hıslerlerle bırlesınce bıanda kendımı sokakta buldum..yanlız dolasmaya ve bu dusuncelerı aklımdan atmam gerekıyordu...Kendımle oyun oynamaya basladım...guzel seyler dusunup bakalım ne kadar kısa zaman ıcınde mutlu olucaktım..ve ıcımdekı ses susucaktı...!!!
   Baslaraa..en baslara dondum...zaten ınsanlar hep ole olur..tanısma anlarını hatırlayıp..tekrar tekrar yasarlar o anı..bende denedım.._'' sanırım aylardan hazırandı.okullar tatıl olmus olucak...bızım koyumuz olmadıgı ıcın koye gıdemıyorduk..bıgun telefon caldı :'' abla gelsenıze bıze..kırazlarda oldu cok guzel toplarsınız... enıstemede goturursun..'' arayan teyzemdi.ılk defa bukadar ısteklıydım gıtmeye..neyse yola koyulduk ve gıttık.babamda bızle glmıstı...o gun teyzem bırakmadı bızı..ve orda kaldık..cok guzeldı..teyzemın 2 tane kopegı vardı..Zeytın ve boncuk.. boncugun tuylerı vardı onun ustune yattıgımda zeytın kıskanıp ustume atlıodu..cok eglenıorudum...2.gun du koyde...koyun havası carpmıs olucakkı cok yorgundum.bahcede bı hamak hazırdı..bıraz orda yattımm...sonra hava sogumaya baslayınca..odaya gectım uyuyordum...sonra bı ses benı uyandırdı..:''yenge ıcerde yatan kım?''.teyzem benı gostererek ''yegenım'' dedı.sonra bende yataktan kalkıp dısarı cıktım.sanırım benı merak eden orda boncukla oynayandı.''meraba'' dedım.ole konusup arkds olduk..arkadan tekrar bı ses..:'' ıyı uydunmu ?'' sanırım bu soru banaydı.arkamı dondum evet dedım...ole konustuk..benı goren oymus..boncukla oynayanda ıkız kardesı..arkadas olmustuk hergun beraber oynayıp,cılek topluyoduk..zamanla..ona cok alısmıstım oda oleydı..hemen hemen her yaz teyzeme gıderdım..oda gelırdı..gorusurduk..tekne turu yapardık aılelerımızle..onlar bızı arkdas sanardı ama yanlızca o deıldı..=) bı gun ev de kaldım ben kalınca Oda kaldı sonra kardesıde...ben kanepede uzanırken..mutfaktan bıses geldi:''gelırmısın yemek yıyelım? '' gıttıgımde mumlarr..guller..cok guzel bı masa hazırlamıstı saskındım..cunku cok kucuktum ve ılk defa boyle seyler hssedıordum..yemegımızın yarısında toplamak zorunda kalmıstık..annemler erken gelmıstı...........''
   o gunlerı hala yasıor gıbıyım..ve gulumsuyordum...sanırım ıse yaramıstı...keyıfle eve dogru yol aldım..temız kokuyu ıcıme cekıp herkese selam verıordum...ve evımıze gelmıstım...evde hıc kımse konusmuyodu deısık bı hava vardı..'anneme noluo dıye sordugumda'' yok bısey kızım ne olsun..'' dedı ve mutfaga gıtmıstı..sezıyordum bıseyler..ama aklıma gelırmıydı ki.... bı kac gun gectı aradan ve bır telefon geldı :'' kızım ben teyzen cenaze bugun ogle namazından sonra kalkıcak annenlere solrsın optum senı ''...o anda ıcımden bısey koptu sankı...yuregım acımaya baslamıss sankı aglıyordu...kendımı toplayıp anneme aynen teyzemın dedıklerını soyledım..annem ''tamam'' dedi..agzından baska hıc bısey cıkmamıstı...artık gozum doluodu..ve sordum anne ''kımın cenazesı bu??'' annem solemek ıstemıodu..ama dırettım ve..'' kızım bız sana soylemek ıstemedık..sız kardes sayılırsınızz...ama..'' ''hacer teyzenler varya..ızmır'e gıderken bı kaza gecirmisler...'' bunları duydugumda gozumden tek bı damla yas aktı..herseyı anlamıstım...kımın olup kımın kaldıgını sormadan...dırek odama gıttım..yatagıma uzanıp..telefonumu tekrar actım...ve bır mesaj alındı...'''askım bız mola verdık..yollar baya kotu...dua et bana...hoscakal...'''' yine hoscakal demisti...    2.kez kullanısıydı bu...galıbada son olmustu..................

KatıLan Çok Kişi Olmadığı İçin Süre 25,06,2009 tarihine ErteLenmiştir

Küçük KIZ

Günlerden Bir Gün Pazar'dı Yağmur yağıyordu ve hava cok soguktu, Saat 01:30 civarları Dısarı Cıkmıstım Dolasıyodum. Karsıma küçük bir kız cıktı ağlıyodu, Yanına gittim ''ne yapıyorsun bu soguk'da dısarda tek basına  dedım. Bana Ailesi 1 ay once öldüğünü Amcası sokağa attıgını söledi.Cok üzülmüstüm Ona Yardım etmeliydim.Onu bizim kücük kulubeye götürdum '' sen burda kal dedım'' Biraz kendini toparla sonra bana neler oldu daha sonra hepsini anlatırsın dedım. kücük kız ''ağlıyodu'' kendini üzme bu kadar dedim. ve daha sonra bende evime gittim.sabah olmustu saat 7:00 civarıydı Kalktım Ve kücük Kızın yanına gitmeliydim koştum, koştum ve En sonunda gelmiştim zili caldım. İçimden'de herhalde uyanmamıstır diyodum.ama Nerden baksan 1 saat boyunca zili calmıstım bu sese kim olsa uyanır içimde bi ''korku'' olusmustu. Ne yapsam diye düşünüyordum Kapıda Kitli Acmak için elimde bişe yoktu. Kulubenin etrafında kapıyı kırmak için demir parcası gibi bir cisim arıyodum. en sonunda bulmustum hemen kapıyı kırmaya calıstım. Biraz zorlansamda kapıyı en sonunda kırmıstım.Ve içeri girdim Orda kıbırdamadan yatıyordu.biraz yaklastım bi baktım kendini öldürmüş cok üzülmüştüm,ağlıyordum. Kafamı yere dogru eğdimde bir kagıt parcası gordum hemen yerden aldım '' beni annem babam dısında kımse sevmiyor. bu dünyada yasamama gerek yok sen cok iyi bir insansın ama bnim annemin babamın yanına gitmem gerek hersey için cok Sağ ol.'' die küçük bir not yazmıstı. Hayatın nasıl oldugunu anlamıs oldum