Resullah Efendimiz (s.a.v.) şöyle anlatmıştır:
"Adil hükümdar Nurşirevan zamanında bir adam,satın aldığı arazide bir küp hazine buldu.Hemen kendisine toprağı satan adama gitti,durumu anlattı.Satıcı;
"Ben orayı sana sattım;toprağın altında ne olduğunu ben bilmem,bulduğun hazine sana aittir,o sana helal olsun"dedi.
Araziyi satın alan adam,
"Hayır ben bu hazineyi alamam;ben toprağın altını değil üzerini aldım.Bu hazine sana aittir"dedi.
Hazineyi her ikisi de kabullenmeyince dava Nurşirevan'a kadar çıktı.Nurşirevan bu olaya çok sevindi.Onlara,
"Sizin çoçuklarınız var mı?diye sordu.Biri "Evet benim bir oğlum var"dedi.Diğeri "Benim de bir kıızm var"dedi.Nurşirevan,"Ben,sizin akraba olmanızı,bu hazineninde onların evliliği ve geçimleri için bir nafaka olmasını istiyorum"dedi.Onlar da emredileni yaptılar ve çoçuklarını evlendirdiler."106
İnsanlık ,edep,cömertlik ve kanaat üzere kurulan bu yuva,bütün insanlığa örnek olmuştur.Cimrilik ve hırs üzere kurulan nice yuvalar ise unutulup gitmiştir.

Buhari,Ehadis'ül-Enbiya