Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) âlemlere rahmet olduğu Kur'an-ı Kerim'in değişik ayetlerinde ifade edilmektedir
Enbiya Sûresi'ndeki "Ve mâ erselnâke illâ rahmeten li'l-âlemîn - Biz seni bütün âlemlere sırf bir rahmet vesilesi olman için gönderdik" (Enbiya, 21/107) ayet-i kerimesi bu hakikati açıkça seslendirir Bu ayet, ümmet-i Muhammed arasında da Allah Resûlü'ne karşı saygının ifadesi olarak çok yaygınlaşmış ve dualardan evvel okunur olmuştur
Evet, Efendimiz, âlemlere rahmet olarak gönderilmiştir Kur'an'da ağırlığı ile yerini alan bu husustan önceki iki ayette, salih kulların yeryüzüne vâris oldukları/olacakları anlatılmaktadır (Bkz Enbiya, 21/105-106) Kur'an'da bu hakikati de ifade eden değişik ayetler vardır Yeryüzünün idaresi durmadan el değiştirecek ve neticede her şey, imanı tam, ameli sağlam salih kulların eline geçecektir Kur'an, tarihî devr-i daimleri anlatırken, "Ve tilke'l-eyyâmu nüdâviluhâ beyne'n-nâs - Biz zafer ve muvaffakiyet günlerini insanlar arasında döndürür dururuz" (Âl-i İmran, 3/140) buyurmaktadır Bugün bazılarına bayram ve seyran, yarın da başkalarına bugün bazıları mâmureler içinde mutlu ve müreffeh, yarın da başkaları bu, hep böyle değişip durmuştur, değişip duracaktır Fakat yeryüzünde, hem gökler ötesinin hoşnutluğu içinde hem de ukbayı netice verecek bir temsil er geç salih kulların eliyle gerçekleşecektir (Buraya hemen bir nokta koyup, Cenab-ı Hakk'a, bizi o salih zümreye ilhak buyurması niyazımızı iletelim) Cennete girecek onlar olduğu gibi, yeryüzünde insanlığın makûs talihini değiştirecek de -biiznillah- yine onlar olacaktır Hususiyle ahirzamanda, Efendimiz'den sonra gelecek olan karakter insanlarının pişdârı ve rehberi olması itibarıyla hemen bu iki ayetin peşinden "Ve mâ erselnâke illâ rahmeten li'l-âlemîn" gelmektedir ki, çok manidardır Biz, ilk salih zümrenin Efendimiz devrinde kendilerini ifade ettiklerini görüyoruz Ümit ediyoruz ki, -inşallah- son bir kere daha ümmet-i Muhammed yeryüzünde kendini ifade eder ve "Ve mâ erselnâke" hakikati bütün dünyaca duyulur ve saygıyla karşılanır
Bu nükteli istidraddan sonra Efendimiz'in, mertebe mertebe, kademe kademe, derece derece âlemlere rahmet oluşuna geçebiliriz: Mesela, bizler için Allah Resûlü bir rahmettir Âlemin bir parçası olan bütün insanlık dünyası ve hususiyle de bizim için bir rahmet olması itibarıyla, O'nun sayesinde bütün kara delikler, ak delikler haline gelmiştir Bütün karanlıklar aydınlığa inkılab etmiştir Dünya bir matemhane-i umumiye iken, O'nun sayesinde bayramlara, şenliklere ve şehrayinlere dönüşmüştür O'nun sayesinde insanlık sahipsiz ve yetim olmaktan kurtulmuş ve yine O'nun sayesindedir ki insanlık, yokluk çukuruna yuvarlanmaktan kurtulmuştur Ölüm, ahirete ve cennet saraylarına giden bir koridor haline gelmiş ve aydınlanmış; bu itibarla imanın kuvveti nisbetinde herkes, değil ölümden korkmak ve kabirden geriye durmak, ahireti iştiyakla arzular hale gelmiştir Çünkü ahiret O'nun yanında bütün dostların da içtima ettiği bir yerdir Yine O'nun neşrettiği nur sayesinde ihtiyarlık, başarılı bir hayatın finali haline gelmiş; hastalıklar, musibetler, insanı manevi kirlerden arındıran birer kurna haline gelmiş; hiç olmazsa öyle algılanmaya başlanmış ve kâinat câmidât-ü meyyite (ruhsuz ölüler) olmaktan çıkmıştır evet O ziya, rahmet ve ümit insanının neşrettiği hakikat ve nur sayesinde dağlar, taşlar adeta bize birer enis (dost) haline gelmiş ve O'nun mesajının ulaştığı yerlerde küfür ve nifakla kararmış ve zift gibi görünen bütün eşya birdenbire aydınlanıvermiştir Evet, adeta her şeyin mahiyeti değişmiş, başaşağı gidenler, ayaklarının üzerinde yürür hale gelmiş; dağlar birer canavar görünümünde olmaktan çıkmış, Allah'ın musahhar birer mahluku vahşi hayvanlar ise emrimize âmâde birer mûnis ve muvazzaf memur haline gelmişlerdir