Erken çocukluk eğitimi kavramı, çocuk gelişimi alanındaki ilk çalışmalarla birlikte
ortaya çıkmıştır. Çocuk gelişimi konusunda ilk çalışmaları yapanlar tıp doktorları ve sosyal
reformcular olmuştur.
Ortaçağ Avrupa’sında doktorlar beş yaşından küçük çocukların sağlığıyla ilgilenmeyi
ebelere bırakmışlardır. Bunun nedeni, beş yaşından küçük çocuklara bir şey
yapılamayacağına inanmış olmalarıdır. Ancak 18.yüzyılda bir tıp doktoru olan James
Cadogon, küçük çocukların bakımsızlıktan öldüklerini belirtmiştir. Annelere yönelik çocuk
temizliği, bakımı ve beslenmesi konusunda bilgiler veren çalışmalar yapmıştır. 18.yüzyılda
Avrupa’da endüstri devrimi sonucu maden ocaklarında ve fabrikalarda çalışan çocukların
ürkütücü durumunu sosyal reformcular incelemişlerdir. Ashley Cooper, kız çocuklarının ve
10 yaşından küçük erkek çocuklarının maden ocaklarında çalışmalarını yasaklayan kanunun
senatodan çıkmasını sağlamıştır.
Jean Pestalozzi’nin 1774 yılında, kendi çocuğu üzerindeki gözlemlerine dayanarak
yaptığı çalışma, çocuk gelişimi ile ilgili ilk bilimsel kayıt olarak kabul edilmektedir.
Erken Çocukluk eğitiminin gerekliliğine inanan ilk anaokulunu açan Alman Friedrich
Wilhelm Froebel’dir. Froebel, 1840 yılında Almanya’da “Kindergarten” ( Çocuk Bahçesi )
adını verdiği ilk anaokulunu açmıştır. Froebel, uygulamalarında oyunu eğitimin bir öğesi
olarak ele almış, öğretici oyunları çocukların yeteneklerini geliştirmede kullanılması gereken
önemli araçlar olarak görmüştür.

paylaşım için teşekkürler