Boşama ve ayrılma
İslâmda evliliğin, ölüm dışında sona ermesi kocanın boşaması, hâkimin ayırması ve karı-kocanın bir bedel üzerinde anlaşması yollarından biriyle olmaktadır.
Boşama son çâredir; Allah'ın sevmediği halde-ihtiyaca binâen- izin verdiği kötü bir çâredir.63 Hıristiyanlığın boşamayı yasaklaması ifrat, boşamanın tamamen serbest bırakılması tefrittir. Evliliğe yalnızca hâkimin son verebilmesi birçok sıkıntılara, kötülüklere sebep olmaktadır. İslâmın seçtiği yol; son çare olarak, en uygun zamanlarda, tedricen boşanma yoludur ve bu yol, hayatın gerçekleriyle bağdaşan orta yoldur.
Boşanma iki nevidir: Sünnî, bid'î,
Sünnî (sünnete uygun) boşama kadını, temiz halde iken (hayızlı değilken), birleşmeden, bir talâk ile boşamaktır. Bu da meşrû bir sebebe dayanmıyorsa en azından mekruhtur.
Bu şartlara uymayan boşama bid'attır; bid'î boşama ise haramdır.64 Bazı müctehidler bu nevi boşamayı muteber saymamışlardır.