Çok tatlı bir telaştır eve yeni bir canın katılması. Küçük bir yürek daha nefes alıp vermekte, çığlık çığlığa emirler yağdırarak herkesi emir erine çevirmektedir. İşin garibi çevredeki herkesin bundan büyük bir keyif almasında saklıdır.
Ancak çoğu zaman bu gönüllü hizmetler sonuçsuz kalır. Altı temiz, sırtı pek, karnı tok alan bebeği susturmak ne mümkün. Her atılım bir çığlıkla sonuçlanmakta, o ağladıkça anne-baba çaresizliğin pençesine yuvarlanmaktadır.
Şu an Kanada’da yaşayan bir arkadaşım bana bu konuyla ilgili yaptığı araştırmalarını yolladı. Bebeklerin susmak bilmeyen ağıtlarının arkasındaki gerçeği bulmanın aslında kolay olduğunu belirten Hatice Akyol Öncel, arkadaşım araştırmalarında kaynak olarak Dr. Garcia’nın 2005 yılında yaptığı çalışmaları göstermekteydi.
Bu araştırmalara göre meğerse bebekler bizimle çoktan iletişime geçmiş de bizim haberimiz yokmuş. Bütün iş bebek işaretlerini okuyabilmekte yatıyormuş.

Çocuk gelişim uzmanı Dr. Garcia, bir işitme engelli bebeğin 8-9 aylıkken diğer sorunsuz bebeklerin anneleriyle kurduğu iletişimden aylar önce annesiyle vücut hareketleriyle iletişim kurduğunu fark etmiş. “Bu iletişimin niye normal işiten bebeklerde de denemeyelim?” diye geliştirdiği hipotezin sonucuna ulaşmak için çeşitli ailelerin katıldığı deneyler yapmış. Bu deneylerde 3 aydan gün alan bebeklere, annelere ve babalara işaretlerle su, ağrı, süt, mama, kulak, soğuk, sıcak, teşekkür mutlu, üzgün, kucak gibi bazı önemli kelimeler öğretilmiş.
Çok değil bir ay sonra bu bebeklerin yavaş yavaş bu işaretleri kavradığı ve anne-babalarına geri dönüşümde bu hareketlerle dertlerini anlatmaya çalıştıkları gözlenmiş.

Deney sırasında bir aile, Dr. Garcia’ya ilginç bir anekdot anlatmaktadır; “bebeğimiz altı aylıkken kulağını göstererek ‘acıyor’ işareti yapıyordu. Hemen kulak doktoruna gittik ve doktor gerçekten de bebeğimizin kulağında enfeksiyon başlangıcı olduğunu söyledi”.

Dr. Garcia bu hareketin başlangıcını yapmış ve destekleyici araştırmalarıyla birçok uzman da onu takip etmiştir. Yapılan bir dizi araştırma sonucunda işaret dilini öğretmenin sadece çocuğun sıkıntısını gidermekle kalmadığını, bazı diğer pozitif sonuçlara da kaynaklık edebileceği anlaşılmıştır. Araştırmalarla eğer bir bebeğe 3-4 aydan sonra işaret dili öğretilirse, IQ seviyelerinin normal bebeklere göre daha 12 puan daha üst seviyeye ulaşacağı ve kelime hazinelerinin normal bebeklerden iki kat fazla olacağı, bu bebeklerin okuma ve konuşmaya daha erken başlayacakları ispat edilmiştir.

Böylece başta Kanada olmak üzere 40’dan fazla ülkede “Baby Sign Language” (Bebek İşaret Dili) programları yaygın hale gelmiştir. ABD ve Kanada’da bu programlar kütüphanelerde de bedava olarak anneye ve bebeklere eğlenceli bir şekilde sunulmakta, bebek kitapları, bebek şarkıları, CD ve DVD’ler ile program hayata geçirilmektedir.
Sevgili arkadaşım eğer bana böyle bir çalışma olduğunu bildirmese ve konuyla ilgili dökümanlarını yollamasaydı bugün bu yazıyı yazmak belki de aklıma bile gelmeyecekti. Eğitimin daha anne kucağında başladığı medeniyetlere bakarak, ülkemizin de özellikle ana-baba-bebek ve ana-baba-çocuk konularında, devlet eliyle, aile içi eğitimler içeren programlar sunmasını hasretle beklemekteyim.