Aşırı Endişe Çocuğa Olumsuz Etki Yapar

Aşırı endişe çocuğa yöneltilen gereksiz düzeltmeci uyarıcı ya da disipline edici anne-baba yorumlara gönderme yapar. Bu anne-babaların yorumları birçok nedenden ötürü gereksizdir:

1. Çocuk zaten çoğunlukla durumu idare etme becerisine sahiptir.

2. Çocuk durumu idare etme becerisine sahip olmasa bileAşırı endişe çocuğa olumsuz etki yapar! doğrudan doğruya tecrübelerle öğrenmesi tercih edilir.

3. Sorun çoğu kez çok da anlamlı değildir.

Çocuk durumu kendi başına idare edebilir!

Anne-babanın çocuğu üzerinde gerçekleştirmesi gereken ilk ve en önemli yatırım ona güvenmektir. Ebeveynler eğer gerçekten çocuklarının durumlar karşısındaki tepkilerine güvenirlerseAşırı endişe çocuğa olumsuz etki yapar! gereksiz düzeltmelere ya da uyarılara gerek kalmaz. ‘Dikkat et çikolatanı yere düşürme!’ gibi gereksiz bir uyarının aslında ebeveynin endişelerinden ortaya çıktığını çocuk kaynaklı olmadığını söyleyebiliriz. Çünkü hiçbir çocuk elindeki lezzetli çikolatasını yere düşürüp onu yeme zevkinden mahrum kalmak istemez.

Tecrübe ederek öğrenmek daha etkili olabilir!

Anne-baba olarak çocuğunuzun dış dünyada adeta vahşi bir ormanda savunmasız kaldığını düşünebilirsiniz. Onun her an bir tehlikenin içinde olduğunu varsayıp sık sık müdahalelerde bulunma ihtiyacı hissedebilirsiniz. Oysa sizin gözetiminiz altında olmadığı zamanlarda da arkadaşlar arasındaki anlaşmazlıkların kolayca çözümlendiğini yeni arkadaşlar edindiğini ve durumla kendine özgü yollarla baş edebildiklerini kabul etmelisiniz. Çocukların oyun ortamlarında ebeveyn tarafından sürekli gözetim ve müdahaleye ihtiyaç yoktur. Ayrıca arkadaşlık ilişkileri ve karşılarına çıkabilecek durumlarla nasıl baş edeceklerini kendi başlarına öğrenmeleri gerekir.

Zaman zaman başa çıkamadığı konularda ona duygusal destek vermek çözüm yolu bulmasına yardımcı olmak yeni deneyimler kazandırmak elbette ki gerekebilir. Ancakdestekleme ve müdahale etme arasındaki farkı iyi anlamak gerekir.

Sorun anlamlı değildir!

Ebeveynler bazen aşırı hassasiyetlerinden dolayı sessiz kalmaları gereken durumlarda müdahale etme gereği duyarlar. İki taraf arasındaki durumları bırakın kendileri çözümlesinler. Çünkü bazen size göre sorun olan durum çocuklar için hiç de öyle olmayabilir. Biraz dışarıda kalmayı başardığınızda çözümün kendiliğinden oluşabildiğini görebilirsiniz.

Kaygılı ebeveyn kızgın çocuk

Elbette ki uyarı ve düzelme de eğitimin bir parçasıdır. Endişeli anne-babalar bunu tekrar tekrar yaparlar ve aşırı endişe çocuklar üzerinde görülebilen olumsuz etkiler bırakır. Bu yüzden çocuğunun davranışlarını her düzelten ya da uyaran ebeveyn kaygılı ebeveyn sınıfına girmez. Ancak çocuklar gereksiz ebeveyn uyarılarına ve gereksiz disipline çeşitli tepkiler vereceklerdir ve bunlardan hiçbiri olumlu olmayacaktır. Bu tepkileri zamanla birbirlerine ekleyin elde edeceğiniz şey çocuğunuzun kişiliği ve onuru üzerinde önemli olumsuz etkiler olacaktır.

Aşırı endişeli anne babaya cevap olarak çocukların verecekleri ilk tepki kızgınlık olacaktır. Bu duruma ‘kaygılı ebeveyn kızgın çocuk’ denir. Çocukları hakkındaki endişelerini devamlı olarak çocuklarına sözle ifade eden ebeveynler; çocuklarını sinirlendirirler ve kendilerine olan inançlarını zayıflatırlar. Tabii ki bazı durumlarda endişeleri sözle ifade etmek gereklidir. ‘Karşıdan karşıya geçerken her iki tarafa da bakmayı unutma.’ Bu beceriye sahip olmayan bir çocuğun güvenliği için gerekli bir uyarıdır.

Çocuğu kızdıran amaçsız endişelerin durmadan tekrarlanmasıdır. Çocuklar bu tekrarlara neden kızarlar? Kısaca özetlemek gerekirse bu durum onları hiçe saydığı için. Burada ebeveynin temel mesajı şudur: Senin için bu kadar endişelenmek durumundayım çünkü sen yetersizsin; benim yönlendirmem ve denetimim olmadan kendi başına yapabileceğin çok fazla şey yok.

Gereksiz ebeveyn müdahalesinin çocukta yaratacağı bir diğer sakınca da çocuğun güveninin zayıflamasıdır. Eğer birilerinin neyi yapabileceğiniz ve neyi yapamayacağınız ile ilgili düşüncelerini sıklıkla duyarsanızAşırı endişe çocuğa olumsuz etki yapar! kendi becerilerinizle ilgili yüksek beklentilerinizin olmaması doğaldır. Aşırı endişe anne-babalığın temel görevlerinden birine ters düşer; çocuğu bağımsızlığa ve özerkliğe teşvik ederek cesaretlendirmek. Yaşları ilerledikçe çocuklar kendi başlarına olayların altından kalkmayı öğrenmelidirler. Sonuçta hiçbir ebeveyn çocuklarının hayatları boyunca onlarla yaşamasını istemezler.

Bazı durumlarda sessiz kalmak rahatlamak için elinizden geleni yapmak çocuğunuzun öğrenmesini ve olgunlaşmasını seyretmek daha iyidir. Birçok durumda çocuğunuzun iniş çıkışları karşısında sağlam yetişkin duruşunu koruyabilmeniz onunla birlikte dalgalanmaktan çok daha olumlu sonuçlar verecektir.