Günümüzde insanların çoğu bunalım içindedir. Bunun tek sebebi, fakirlik, işsizlik, yalnızlık, bekarlık, hastalık veya ihtiyarlık değildir. Böyle olmayanların da huzuru yoktur; endişe, korku ve stres bunalıma dönüşmüştür. Asıl sebep huzurun başka yerde aranması ve kalp hastalığıdır. Buna hedef sapması da diyebiliriz.

İnsanın kalbi günahlarla kirlenir, zayıflar, hasta olur. Hatta günahta devam ve israr edilirse kalp mânen ölür. O zaman insan et ve kemikten ibaret bir varlık olur. Bu durumda onu hiçbir şey tatmin etmez, kendisine dâimî bir huzur vermez. Her zevki anlık olur; kısa sürede biter. Her bitiş kalbe bir endişe atar, hasret bırakır, gelecek korkusu salar.

Halbuki insan yüce aşk için yaratılmıştır. Bütün kabiliyetler ona bunun için verilmiştir. İnsanı hakikati olan kalbin huzuru yüce Allah iledir. O’nun dışında hiçbir şey kalbi dâimî bir huzura, sükûna, sevgiye ve emniyete ulaştıramaz, acısını dindiremez, korkusunu gideremez; çünkü kalbin sahibi yüce Allah şu kesin hükmü haber vermiştir:

“Uyanın ve şunu anlayın! Kalpler ancak Allah’ın zikri ile huzur bulur.” 191

Bunun için insanların ve cemiyetin huzuru sadece yemek, içmek ve eğlencede aramak yanlıştır; bu beyhude bir çırpınıştır. Bunun için bir insanı, aileyi ve cemiyeti ayakta tutan mânevî ilaçlardan bazılarını hatırlatacağız. Bunlar zikir, dua, rıza, sabır, kanaat, sadaka, cömertlik, hayır hizmet gibi kalbe ilâhî rahmeti çekecek ve insanı mânen destekleyecek amellerdir.