kişisel gelişim makaleleri - affetmek - bağışlama - affetmenin önemi - af dilemek
Şimdiye kadar öfkelendiniz elinize ne geçti? Tansiyonunuz yükseldi, eliniz ayağınız titredi, tabir yerinde olacaksa “kan beyninize sıçradı”. Şimdi içinizden şöyle söylediğinizi duyuyor gibiyim. “Keşke bu kadarıyla kalsaydı” “Duyan geldi değil mi?” Öfkeleneceğiniz, sinirleneceğiniz ne varsa geldi ve sizi buldu. Evet, kabul gününüz bugün, tabi ki gelecekler. Hepsini siz davet ettiniz, randevu verdiniz. Nasıl mı?

Öfkenizle birlikte yaymış olduğunuz negatif enerjiyle olabilecek tüm sinir bozucu şeyleri yaşamak üzere çektiniz hayatınıza. Tercih sizin, ister yaşayın, isterseniz öfkelerinizin içinden bir kuş misali çıkarak uçun ve özgürleşin!

Hayatınızda; affedemediğiniz insanlar, kalbinizde; kırgınlıklar ve öfkeleriniz varsa, yaşamınızda pozitif duygu ve deneyimlere yer kalmamıştır. Hala sinirlendiğiniz, size ihanet ettiğini düşündüğünüz ya da affedemediğiniz olaylar ve kişiler var mı? Bu soruya cevabınız “evet” ise; hayatınıza koyduğunuz birçok engelin, kötü giden birçok şeyin nedenini bulduk demektir.

Kızdığınız ve kırıldığınız zaman içiniz öyle bir öfkeyle dolar ki, yapılan açıklamaların, söylenen doğruların hiçbir önemi yoktur. Çünkü o kişiye çok öfke duyuyor ve asla onun yaptıklarını hazmedemiyorsunuz. Yani anlayacağınız mideniz boşa ağrımıyor inanın, Çünkü yapılanları hazmedemiyorsunuz. Ya başınızın ağrısı, kafanızdan çıkarıp atamadığınız ne var da ağrıyor sürekli.

İşte burada gönüllere yerleşerek kalp gözünü paslandıran gurur devreye giriyor sinsice direniyor, mücadele ediyor tüm gücüyle. Hatta başarıyor çoğu zaman. Gurur ise, şeytanda olan kötü bir duygudur. Allah-ü Tealanın sıfatları arasında ise affetmek vardır. Şunu da unutmamak gerekir ki Yüce Yaradan kendi sıfatlarından bazılarını insanoğluna da üflemiştir. Yani bize affetme duygusu ilahi bir güç tarafından verilmiştir. Anlayacağınız affetmek ilahi bir duygudur.

Affetmek, o kişiyi sevmek değildir asla. O kişiyle ilişkinizi sürdürmek, onun beklentileri doğrultusunda davranmakta değildir. Sabah akşam onunla sohbet etmekte değildir. Affettiğiniz kişiyi kucaklamak zorunda da değilsiniz. Hatta o suçlu, suçsuz değil. Haksız, haklı da değil. Birçok kişi affedeceği kişiyi haklı bulacağını zannederek affetmekte zorlanır. Oysa affetmek, geçmişle yüzleşmekten kurtulmak, bu kötü duygunun kendimize zarar vermesini engelleyerek yaşantımıza yön vermesine izin vermemektir.

Aslında affetmeyerek kendi bedenimizi ve ruhumuzu cezalandırıyoruz. Affetmek karşımızdaki kişiye yaptığınız bir iyilik değil, kendinize yaptığınız bir iyiliktir. Affetmek güçlü olmaktır aslında. Ancak hoşgörülü olarak ve nefretinizi dizginleyerek güçlü olursunuz. Gördüğünüz kötü muamele, uğradığınız haksızlık karşısında iyiliğin asaletinden ayrılmıyorsan güçlüsün ve yüce gönüllüsündür.

Bir bilgeye sormuşlar; “iyi insan olmak nasıl bir şeydir” Bilge demiş ki üç aşamalıdır.

Biri sana kötülük yaptığında hiç bir şey yapmıyorsan
Biri sana kötülük yaptığında ona iyilik yapabiliyorsan
Birinin sana kötülük mü, yoksa iyilik mi yaptığını anlamıyorsan.

İşte “iyi insan olmuşsundur.” Affetmek seni kırdığını bildiğin halde acıyı hissetmemektir. Affetmek, kendinizi sevdirme çabalarından, kendinizi kanıtlama uğraşından vazgeçmektir. Affın ötesi de vardır elbette. Affın ötesi kötüyü yok saymak değil, kötünün içinde iyiyi bulmaktır, iyi insan olmaktır. Yaşadığınız her şerde bir hayır olduğunu bilmektir affetmek. Yüce yaradan insana istediği insanları değil, ihtiyacı olan insanları gönderirmiş. Sizi kıran, üzen, kötü muamele yapan insanlara da hayatımızın bir sahnesinde yer aldıkları için teşekkür etmek lazım. Kötülük olmasa iyiliği, ölüm olmasa, yaşamanın önemini kim bilirdi ki.

Affetmek sadece sözlerle “ben herkesi affettim” demekle olmaz, bu sadece sözdedir. Bu arada insan hafızası bilgisayar da değildir. ‘Delete’ tuşuna basmakla affedilmeyen dosyaları anında silemez. Gerçek yaşanması gereken duygularla buluşarak, bu duyguları defalarca ifade ederek, insanın huzurunu kaçıran duyguları boşaltarak yaşanan bir süreçtir affetmek.

Bu yazımı her daim uygulayabileceğiniz bir bağışlama egzersiziyle bitirmek istiyorum. Bu egzersize önce kendinizi affetmekle başlayın, sonra ise tüm kızdığınız, kırıldığınız kişilere uygulayın, çok harika bir rahatlama hissedeceksiniz Hadi bakalım şimdiden kolay gelsin.

Bağışlama Egzersizi

Rahat bir yerde uzanın ve rahatlayın. Derin bir nefes alıp, verin. Gözlerinizi kapatıp affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi (önce kendiniz) imgeleyin (hayal edin). Yüksek sesle veya içinizden ona bakarak şöyle söyleyin.

“Ben seni affetmeye niyet ettim. Ben seni affetmeyi kabul ettim. Seninle yaşadığım her şeyi tam olduğu gibi kabul ediyorum. Seninle yaşadığım her şeyin benim için bir deneyim olduğunu kabul ediyorum. Seninle yaşadığım her şeyin benim en yüce hayrıma olduğunu ve en yüksek ruhsal gelişimime katkı sağladığını kabul ediyorum. Seninle yaşadığım her şey için şükrediyorum. Benim en yüce hayrım ve en yüksek gelişimim için hayatıma bu şekilde girmeyi kabul ettin. Varlığına şükrediyorum. Bu yolda seni sevgiyle bırakıyorum. Ben kendimi senden özgürleştiriyorum. Seni affediyorum. Kendimi affediyorum”

Şimdi kalbinizden en güzel pembe ışığı çıkarın ve onun kalbine gönderin. Hatta en güzel pembe çiçekleri… Yüzündeki değişimi izleyin, yanına gidip ona sarılın. İkinizde pembe ışıklar ve çiçekler altında kalın. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.

Affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi tamamen affettiğinizi hissede kadar her gün fırsat buldukça yapın bu egzersizi. Mutlaka zorlanacaksınız, ama asla affedemiyorum diye ümitsizliğe kapılmayın. Affetmeye niyet edip, affın doğru olduğunu düşünüp, affedemiyorsan zamana bırak. Zaman sana doğru yolu gösterecektir.

Affetmenin ne olduğunu bilip, çaba göstermeniz yeterlidir. Affetmenin ne olduğunu bilmeyenler ise; affetmemeyi karşı tarafa bir ceza, bir güç olarak görebilirler. Oysaki affedeceği insanlar kadar kendinin de affedilmeye ihtiyacı vardır. Yapıcı davranamıyorsan bile yapıcı bir niyet taşımalısın. Bu niyettir zaten seni doğru yola saptıracak olan. Hepinize iyi niyetli bol Af-Edersiniz’li günler diliyorum…