Zaman her şeyin ilacı diye bir tabir vardır. Genellikle acı, sıkıntı, üzüntü, ayrılık, ölüm gibi durumlarla karşı karşıya kalındığında kullanılır bu söz. Ve bu gibi durumlarda son derece geçerlidir de.


Peki ya tam tersi durumlarda...
İnsanın heyecan duyduğu, zevk aldığı, mutlu hissettiği durumlar zaman içerisinde anlamını, değerini, önemini kaybedebilir mi?
Çok beğenerek aldığınız bir elbise bir zaman sonra dolabın en arka raflarından birinde mi bulur kendini? Büyük bir aşkın alışkanlığa döndüğünden korkar mı insan? Zaman her zaman her şeye ilaç olamayabilir mi?
O çok sevdiğiniz sevgilinizin ya da eşinizin gözlerinizin içine bakarken bile heyecanlandığı günlerin geride kaldığını hissettiğiniz an panikleyebilir ve hatta şaşkına dönebilirsiniz. Ya da bir anda kızıp duygusal cümlelerle ona saldırmayı da seçebilirsiniz. Ve ya kabuğunuza çekilip sadece üzülebilir için için kendinizi yiyebilirsiniz. Her ne yaparsanız yapın, zamanın beraberinde getirdiğini engelleyemezseniz. Yani değişimi…


Önemli Olan Ne Hissettiğimizdir


Zaman değiştirir. Hem de her şeyi. Bunun önüne geçmeye çalışmak çoğu zaman yorgunluğu hatta tükenmişliği beraberinde getirir. Belki de en iyisi şikayet etmek yerine herkesin bu değişimi kendisi için olumlu hale getirmeye çalışmasıdır. Bunu söylediğimde danışanlarım çoğu zaman “polyanacılık mı oynayalım” sorusunu sorarlar bana. Ve ben çoğu zaman bunun polyanacılık olmadığını anlatmaya çalışırken bulurum kendimi. Ki öyle olsa da bir şey değişmez. Önemli olan ne hissettiğimizdir çünkü. Zamanın, değişimi beraberinde getirmesinin kaçınılmaz olduğunu kabul etmek bile daha iyi hissetmenin ilk adımı olabilir belki de. Değişen ya da artık olmayan şeylere tüm dikkatinizi yöneltmek değişimle gelen başka güzel şeyleri görmenizi engelleyebilir.


Uzun zamandır arka raflarda kalmış o unuttuğunuz elbiseyi yeniden bulduğunuzda yeni bir elbise almış gibi hissedebilirsiniz kendinizi. Aşkla bakmadığını hissettiğiniz o gözler sonsuz bir bağlılıkla, vazgeçilmez bir sevgiyle bakıyor olabilir artık size. Hatta zaman, güvensizlik zehrinin bile panzehiri olmuştur çoktan belki de. Yani güzellik gerçekten de “bakanın gözündedir” diğer bir değişle.