Uçurumun kenarına sürükledin ardından yüreğimi. Geldim işte yüreksizliğinin peşinden...

 Hadi geldim işte yüreksizliğine... Bırak şerefsizliğini bulaştırdığın gözyaşlarını akıtmayı.

 Sus deme bana. Susmayacak artık susan yürek bu gece. Kan ağlayacağına yeminli bu yürek...
 Başla anlatmaya yalansız sözlerinle bensizliğinde yaşadıklarını...
 Kan ağladı mı bu yürek gibi, o yüreksiz yüreğin ben yokken...
 Sus/pus kaldı bir zamanlar yalan sözlerle haykıran yüreksiz yüreğin şimdilerde...
 Çek o kahpeleşmiş ellerini bedenimden. Susma yüreksiz anlat yalansızca yalan hayatını bana...
 Bu yürek yeminli bu gece susmaz. Susturmaz. Kan ağlar. Ağla/tır bu gece...
 Yok, mu yüreğinde cesaretin şimdilerde yalansız cümleler söylemeye...
 Git hadi şerefsizlerle dolu yarım bıraktığın hayatını yaşamaya...
 Bırak beni yalnız kalmış yüreğimle baş başa. Çekil git bir zamanlar gittiğin gibi hayatımdan...
 Ne bekliyorsun be yüreksiz. Gitme demeyecek bu sefer uykusuz gözler...
 Senin eserin işte bu uykusuzluğum. Mutlu musun? Ey yüreksiz yürek söyle mutlu musun?
 Her gece sabahlara kadar kan döktü bu yürek uykusuz gözlerle birlikte; sensizliğe...

 Şerefsizce gidişine dayanamadı bedenim. Her gece nikotine boğdum ciğerlerimi bir şerefsizce gidişin uğruna...
 Herkes uykudayken hep yolunu gözledim ağlayan gözlerle. O yüreksizliğin için değil. Kahpeleşmiş ellerini kahpeleşmeden önce bir kez daha tutabilmek için.

 Hadi çek o yüreksiz yüreğini, havasını soluduğum  sokaktan...
 Kal böyle yüreksizliğinle sağlıcakla. Gelme bir daha bana kahpeleşmiş bedeninle, yüreksiz yüreğinle, şerefsiz şerefinle...
 Yaşattığın onca şerefsizliğe rağmen kal yanımda son gece...
 Ve bırak beni uçurumdan aşağı şerefsizce...