Gül vatanın bağrından demet demet derdiğim,
Destanlara adını "Mehmet" diye verdiğim,
Davul ile, zurnayla askere gönderdiğim,
Koç gibi yiğitlerim tabut ile dönüyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

Yanmasın da ne yapsın? Her gün birer ikişer,
Gencecik fidanlarım kara toprağa düşer.
Elbette ki ölümü tadacak cümle beşer,
Belki de insanoğlu acıyla sınanıyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

Allah'tan gayrısına asla eğilmediler,
"Yeter ki Türk vatanı hep sağolsun" dediler.
Şehâdetten başka bir rütbe istemediler,
Her biri şehâdeti sanki düğün sanıyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

Ağlamasın anası "canıma yetti" diye,
"Evladım yıkanmadan, kefensiz gitti" diye.
Kuran bile buyurmuş "Onlar şehitti" diye,
Var, bak ki; şimdi orda, kevserde yıkanıyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

Saf saf olmuş melekler, gıpta ile izliyor,
Bütün namlı şehitler yolunuzu gözlüyor,
Musab'dan Önkuzu'ya hasret kalmış, özlüyor,
Hazreti Hazma bile ordan sizi anıyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

Onlar; peygamberlere komşudur, ayan beyan,
Onlar; vatan uğruna yüreklerini koyan,
Onlar; dünya malına sırt dönen, çabuk doyan,
ERBABİ onun için acıya dayanıyor,
Bu milletin yüreği cayır cayır yanıyor.

17 / 06 / 2006 –
OZAN ERBABİ- KAYSERİ