Yolun Açık Olsun Sevgili!

Gitmek işin kolay kısmıdır, zor olan gitmeye karar vermek. Ayrılık içimizi parçalasa da, bazen sadece giderek söner ruhun yangını. O yüzden, yolun açık olsun sevgili!

Ben de bittiğimde, gittim birilerinden. Zor olacağını düşünsem de, veda etmeyi becerdim. Demek şimdi senin sıran geldi. O zaman gitmelisin sevgili!

Elimizde güzel anılar var. Geçmişe yapılan yolculuklarda gülümseyerek hatırlayacağımız pek çok anıyı cebimize koyduk. Zaten başka ne kalır ki geriye sevdadan? Şanslıysan güzel zaman notları!

Bir ilişki bittiğinde elimde kalanlara bakarım. Kaç gülümseme biriktirmişsem, o kadar değerli kılınır aşkım. Kavgalarımız da olmuştur ancak beni ilgilendiren, nasıl barıştığımızdır.

İnsan her şeye alışır. Yalnızlığa, ayrılığa, sessizliğe, gürültüye, aşka, birlikte yaşamaya, insana ait ne varsa, insan alışır. Önemli olan alıştığın düzenden diğerine geçecek cesaretin olmasıdır.

Demek artık seni özlemek zamanı gelmiş. Bir müddet hasret kokacak odam. Bunu da yaşamalı! Aşkın her halinde farklı renkler saklı. Seni sensizken sevmenin de bir rengi olmalı.

Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi, dilimi bile zor tutuyorum. Gönül elbette, “gitme” diye haykırmak istiyor ama sen sakın beni dinleme. Madem vakti gelmiş ayrılığın, şimdi kalsan yarın gidersin. O zaman daha da kötü olur belki bu veda, kirli cümleler ve hakaret dolu kavgalar sonunda kapıyı vurup çıkarsın. Onları yaşamak daha kötü!

Hani bazen deriz ya, “Allah ölümün bile hayırlısını versin” diye; bence ayrılığın da hayırlısını versin. Hala gözlerimizin içine bakabiliyorken, birbirimiz hakkında söyleyecek güzel sözlerimiz varken git sevgili!

Hiçbir aşk sonsuza kadar sürmez. Sürse de adına aşk denmez. Dönüşür, değişir mutlaka o duygular. Sen bana, ben sana hala güzel bakıyorken git sevgili! Doğum günlerimizi unutmadan, her sene hasret dolu seslerle arayacak kadar iyiyken aramız bırakalım. Çok tutulmuş bir televizyon programını, yerinde kesmek gibi, damağımızda tadı varken git sevgili!

Zaten gitme desem ne olacak? Ne kadar tutabilirim ki? Rica ve minnetle dayatılan bir ilişkinin ömrü ne olur? Gitme vakti geldiğinde, göndermeyi bilmeli. Aklı başka yaşamlara kayınca insanın, durduğu yer hapis gibidir. Oysa yolunu çizmelidir insan. Yaşam denilen bu yolculukta kim bilir daha ne maceralar yaşaman gereklidir. Benim içim elbette acıyor ama öyle yürekli ve dürüst bir gidiş istedin ki, gönül rahatlığıyla söylüyorum: Var git! Yolun açık olsun sevgili!