Bir adam, atı ve köpeği yolda gidiyorlarmış. Kocaman bir ağacın
yanından geçerlerken üçünü de yıldırım çarpmış. Ama adam bu dünyayı
terkettiklerini fark etmemiş ve yanında iki hayvanıyla yoluna devam
etmiş. Bazen ölüler, yeni konumlarına alışmak için zamana ihtiyaç
duyarlar.
Yolları oldukça uzunmuş, yokuş yukarı gidiyorlarmış, güneş
yakıcıymış, ter içinde kalmışlar, susamışlar. Bir dönemecin ardında
harika bir mermer kapı görmüşler; kapı, ortasında bir çeşme bulunan
altın döşeli bir meydana açılıyormuş, çeşmeden berrak bir su
akıyormuş. Yolcu, kapıdaki bekçiye dönmüş.
`İyi günler.`
`İyi günler,` diye yanıt vermiş bekçi.
`Burası harika bir yer, adı ne?`
`Burası cennet.`
`Ne iyi, cennete gelmişiz, çünkü çok susadık.`
`İçeri girip dilediğiniz kadar su içebilirsiniz,` demiş bekçi ve
eliyle çeşmeyi göstermiş.
`Atımla köpeğim de susadılar.`
`Kusura bakmayın,` demiş bekçi. `Buraya hayvanlar giremez.`
Yolcu çok üzülmüş, çok susamışmış, ama suyu tek başına içmek
istemiyormuş. Bekçiye teşekkür edip yoluna devam etmiş. Epeyce bir
süre yamaç yukarı gittikten sonra eski görünümlü, küçük bir kapıya
varmışlar, kapı iki yanı ağaçlıklı toprak bir yola açılıyormuş.
Ağaçların birinin altında, şapkasını alnına indirmiş, uyur gibi yatan
bir adam varmış.
`İyi günler,` demiş yolcu.
Adam başını sallamış.
`Atım, köpeğim ve ben çok susadık.`
`Şurada taşların arasında bir pınar var,` diyen adam eliyle işaret
etmiş. `İstediğiniz kadar su içebilirsiniz.`
Yolcu, atı ve köpeği pınara gidip susuzluklarını gidermişler.
Yolcu bekçiye teşekkür etmiş.
`İstediğiniz zaman yine gelebilirsiniz,` demiş bekçi.
`Buranın adı ne?`
`Cennet.`
`Cennet mi? Ama mermer kapıdaki bekçi bana orasının cennet olduğunu
söyledi.`
`Orası cennet değil, cehennemdi.`
Yolcunun aklı karışmış `Sizin adınızı kullanmalarına niye izin
veriyorsunuz? Yanlış bilgi vermeleri büyük karışıklığa neden olur!`
`Hiç de değil. Aslında onlar bize büyük bir iyilikte bulunuyorlar.
EN İYİ DOSTLARINA SIRT ÇEVİRENLERİN HEPSİ ORADA KALIYOR ÇÜNKÜ.`"