Yazarın en sevdiğim kitaplarından biri oldu.Hem hüznü hem de umudu bu kadar mı güzel yansıtabilir bir yazar.Annie yaklaşık yirmi yıldır evli.17

yaşındaki kızı ve avukat kocasıyla düzenli bir aile hayatı var.Her zaman onlarının mutluluğunu kendinden önce tutmuş.Kızı ilk defa evden ayrılıyor.2-3

aylığına başka bir ülkeye gidiyor.Hava alanında kocasıyla birlikte kızını yolcu edince büyük bir boşluğa düşüyor.Ama esas darbe hiç beklemediği yerden

geliyor.20 yıllık pislik kocası Blake ,1 senedir başka bir kadına aşık olduğunu ve boşanmak istediğini söylüyor.O sayfaları okuyunca ilk defa bir kitaptaki bir

karakterden nefret ettim ve kitabın sonunda pişman olup sürünerek geri dönmesini diledim.Neyse,konuyu dağıtmayalım;Annie genç kızken üniversiteye

gitmek için ayrıldığı kasabaya babasının yanına geri dönüyor.Kasabada ilk aşkı Nick'in eşini kaybettiği ve bir küçük kızla yalnız kaldığını öğreniyor.İşte bu

küçük kız Izzy ile ilgili her satır da hem çok hüzünlenip hemde inanılmaz bir umutla doluyorsunuz.İzzy'nin yaşadıkları,o küçücük kalbine sığmayan

hüznü,babası ona her sarılıp,''Seni seviyorum İzzy bebeğim'' dediğinde gözlerim doldu.Annie, hem Nick'i,hem de İzzy'i yeniden hayata döndürürken

aslında kendisi de bir çeşit tedavi oluyor.Tabii hemen mutlu sona ulaşamıyoruz ama aşk,evlilik,ailenin gerçek anlamı ve çocuklarla ilgili harika bir roman

olduğunu söylemeliyim.Yazarın kitaplarını sevenler mutlaka bu kitaba da bir şans vermeli.