Aynadan yansıyan görüntüsü onun en büyük düşmanıydı. Hayatını alt üst eden yansımasındaki en belirgin yeri insanın içine işleyen o yosun yeşili gözleriydi.
 
Genç adam daha ilk görüşte karşısında ki kızın buğulu gözlerinde hapsolmuştu. O gözleri ilk gördüğünde başının dertte olduğunu anladı. Kaçması gerektiğini fark ettiğinde ise artık çok geçti.
 
Yüreği ömür boyu o yosun yeşili gözlerin sahibine çoktan mahkum olmuştu. Kendisine yasak olan, göremediği kadın artık onun kaçınılmaz kaderi olacaktı.

------

“Songül, sen yengenin yanına git.” diye kardeşine söylenen
genç adam Cüneyt’e bakarak “Sen de kardeşime çok yakın
durma!” diye uyarıda bulunmuştu. Genç adam hafif gülümseyerek
“Neden?” diye karşılık verince Yağız karşısındaki
çocuğun cesaretine hayran kalmıştı.
“Çünkü ben istemiyorum!”
Cüneyt onun sözleri karşısında hafif alayla gülümseyerek
“Evet, o zaman beni anlaya biliyorsundur. Ben de ablamla fazla ilgilenmeni istemiyorum!” derken Yağız dişlerini sıkarak “Buna alışsan iyi edersin. Çünkü önüne geçemeyeceğimiz şeyler var ve ne kadar istemesek de ablanla evleneceğiz!” dediğinde Yağız bile son sözlerine şaşırmıştı.