Uzaktan seyrederken hiç anlamamıştım bu kadar acı olduğunu. Seni tanıdığımda beni kaybedeceğimi de bilemezdim. Büyümek bu olsa gerek; her şeyi acı olarak ögrenmek. Sahte yüzleri, sahte aşkları, kirlenmiş sevgileri…
Yitirdim …
Hayattaki benliğimi, varlığımı, özümü… Geçen her gün ölmek istedim.
Yaşamak deyince neden zor olan gelir ki akla? Bu kadar mı zorludur var olmak. Gülümsemek; içten, sıcak… Sıcaklığını özlediğim. Yarını düşünmeden gülümsemeyi. Hesapsızca sorgulanmadan, dilediğimce yaşamayı.
Hadi bırak;
Ucunda ki ölüm mü? Varsın olsun. Zaten yaşarken de ölmedik mi?