Hayirli isleri sonraya yarina birakmak kötü huylardandir. Ibadetleri vaktinde yapmamak haramlardan sakinmamak ve kendisine lâzim olan ilimleri ögrenmeyi geciktirmek kötü huylardan sayilmaktadir. Peygamber efendimiz:
Yarın Yaparım Diyen
(Ölmeden önce tevbe ediniz. Hayrli isleri yapmaya mâni çikmadan önce acele ediniz. Allahü teâlâyi çok hâtirlayiniz. Zekât ve sadaka vermekde acele ediniz. Böylece Rabbinizin riziklarina ve yardimina kavusunuz!) buyurmaktadir.

Zekatini vaktinde vermeyen kimse fakir olunca çok pisman olur. Namazlarini vaktinde kilmayan orucunu tutmayan farzlari yapmiyan haramlardan sakinmiyan kimse de çok pisman olacaktir. Bu borçlardan kurtulmadan vefat ederse ahirette çok ah eder. Fakat bu ah etmenin bir faydasi olmaz. Çünkü onun feryadini kimse isitmez ve dinlemez. Nitekim Resûlullah efendimiz:
(Yarin yaparim diyen helâk oldu ziyân etti) buyurmustur.

Abdülehad Serhendî hazretleri bir talebesine hitaben;
“Iyi amelleri sonraya birakanlar helâk oldular. Yarin yaparim diyenler ya yarina kavusamazsa.. Yarina kavusup da bu imkâni sihhati kuvvet ve rahatligi bulamaz.. O zaman çok pismân olurlar” buyurmustur.

Amasya'da yetisen velîlerden Ali Hâfiz Efendi de talebelerine sık sık;
"Ölümden korkuyor ve hazirligimiz yok diyorsak ne duruyoruz? Ne yapacaksak bir ân önce yapalim. Yarin vakit firsat elverir mi bunu bilmiyoruz. Giden günler ömürden gidiyor. Sonra bu sermâye âniden tükenir de haberimiz bile olmaz!" diye nasihat ederdi.

Imâm-i Rabbânî hazretleri de bir yakinina hitaben;
“Bugün her istedigini kolayca yapabilecek bir hâldesin. Gençligin sihhatin gücün kuvvetin malin ve rahatligin bir arada bulundugu bir zamandasin. Saâdet-i ebediyyeye kavusduracak sebeplere yapismagi yarar isleri yapmagi niçin yarina birakiyorsun?” buyurmustur.

Câfer-i Sâdik hazretleri Peygamber efendimizin torunlarindandir. Çok alçak gönüllü olup kimseyi incitmezdi. Her mümini kendisinden daha kiymetli bilirdi. Bir gün hizmetçilerini çagirip onlara:
-Geliniz sizinle sözleselim. Kiyâmet günü içinizden hanginiz kurtulursa onun digerlerine sefâatçi olmasi için birbirimize söz verelim buyurdu. Onlar da;

-Ey Allahü teâlânin Resûlünün evlâdi! Sizin bizim sefâatimiza ihtiyâciniz yoktur. Dedeniz Muhammed aleyhisselâm bütün insanlarin ve cinlerin sefâatçisidir dediler. Bunun üzerine Câfer-i Sâdik hazretleri;

-Ben bu amellerimle islerimle yarin kiyâmet gününde ceddimin yüzüne bakmaya utanirim buyurmustur.

Daygam bin Mâlik hazretlerinin yakinlarindan biri baslarindan geçen bir hadiseyi söyle anlatir:

"Biz Daygam bin Mâlik hazretleri ile beraber gemi ile yolculuk yapiyorduk. Gece olunca O sabaha kadar agladi inledi. Sabah olunca biz; "Ey Mâlik! Gecen çok uzun sürdü." dedik. Yine agladi. Sonra; "Insanlar yarin baslarina gelecek seyleri bilseler hayattan ebedî olarak lezzet almazlardi. VAllahi su gecenin siddetli karanlik ve korkusu bana âhireti ve oradaki isin zorlugunu hatirlatti. O gün bütün isler insani üzer dedikten sonra

Lokman sûresinin 33. âyet-i kerîmesini okudu. Bu âyet-i kerîmede meâlen; (Ey insanlar! Rabbinize karsi gelmekten sakinin. Ne babanin evlâdi ne evlâdin babasi için bir sey ödeyemeyecegi günden çekinin. Bilin ki Allah'in verdigi söz gerçektir. Sakin dünyâ hayati sizi aldatmasin ve seytan Allah'in affina güvendirerek sizi kandirmasin.) buyurulmakta idi."

Ebü'l-Hasan-i Sâzilî hazretleri baslarindan geçen bir hâdiseyi söyle anlatir:

"Bir arkadasimla bir magarada bulunuyorduk. Allahü teâlânin muhabbetiyle yanmayi ve O'na kavusmagi istiyorduk. Yarin kalbimiz açilir velîlik makamlarina kavusuruz derdik yarin olunca da yine yarin açilir derdik. Yarinlar gelip geçiyor ve bir türlü bitmiyordu. Bir gün birden heybetli bir zât yanimiza girdi. Ona;

"Kimsin?" dedik. Abdülmelik'im yâni Melik olan Rabbimizin kuluyum dedi. Velîlerden oldugunu anladik. "Nasilsiniz?" dedik. "Yarin olmazsa öbür yarin kalbim açilir diyenin hâli nasil olur? Allahü teâlâya sirf Allah için ibâdet etmedikçe vilâyet ve kurtulus yoktur." dedi. Bu söz üzerine gafletten uyandik. Tövbe ve istigfâr ettik. Bunun üzerine kalblerimiz Allahü teâlânin muhabbetiyle doldu."

Ebû Saîd-i Ebü'l-Hayr hazretleri buyurdu ki:
"Vakit iki nefes arasindadir. Biri geçti biri henüz gelmedi. O halde dün gitti yarin nerede. Gün bugündür. Vakit keskin bir kiliçtir."

Imâm-i Gazâlî hazretleri de;
“Bugün ecelin geldigini daha bir gün müsâade etmeleri için yalvardigini sizladigini ve sana bir gün bagisladiklarini ve simdi o günde bulundugunu farzet ve yarin ölecekmis gibi dilini gözlerini ve yedi azâni haramdan koru!” buyurmustur.

Netice olarak Bisr-i Hâfî hazretlerinin buyurdugu gibi;
"Dün öldü bugün can çekisiyor yarin dogmadi. Öyle ise su ani degerlendirmek için amele sarıl."


Gel düsünme kara kara!
Yarin girince mezara
Cevap için hazir misin?