içimde hep yarım kalmış cümleler var
dökemediğim dudağımdan.
ve karanlıklara kapansam da geç vakitler
kaçamadığım ben kalıyorum karşımda
seni her gördüğümde içimi burkan kelimeler vardı
yanı başımda şimdi sensizlik yangının külleri
nerden başlıyacağımı biç bilemediğim sırlarım vardı
anlatabilecek kadar hiç durmadım yanında
arkandan bakarken sıktığım yumruklar şimdi odamın duvarını dövüyor
uykuyu hiç sevmedim ben
soğuk bir yıldızın altında sana yazdıklarını okudum
başımda dolaşan gölgelere
bu içtiğim kaçıncı sigara bu akşam
bilemiyorum
ama kaç kere söndüğünü iyi biliyorum
içimdeki umutların söndüğü bu yalan hüzünler
her seferinde öleymişim keşke dedirtti bana
yine sensizlik geldi işte aklıma
ve yine hep sensiz olacağım
nereye gitsem nerden gelsem
ne konuşsam ne sussam
ne dilesem sen olmayacaksın
bitsin diye dua ettiğim akşamlardan birindeyim işte
seni görmenin yararı neydi artık
hep eski terkedilmiş şiirlerde aklıma geliyorsun
ve yeni okuduğum bütün satırlarda.
artık varamayacağım bir limanın denizindeyim
usul usul üstümü örterken gece
"keşke" ile başlayan cümlelerin içinde buluyorum seni.
ve her keşke dediğimde
geri dönmeyecek bir takvim kalıntısı çarpıyor gözüme
ve yine dudaklarımdan dökülüyor
"seni seviyorum" diyebilseydim "keşke"

Vexed

yoklugunun acisi tarif edilemez, çok güzel yazmissin