Yanlızlığın odamda üşüyor...

içim ürperiyor masada ki saatin tik tak sessinde,sanki seni hatırlatan bana...
içim ürperiyor evimin penceresinden,dışarda gecmekte olan bir gölgeyi gördüğümde,

sokak lambası altında,karaltılarda secmeye çalışıyorum..titrek sessimin çığlıklarını..benden kaçıp giden umutların sevinçlerin ve beni ben yapan mutlu anıların,yokluğunu içimde hissediyorum,bir zamanlar seni hissettiğim gibi...

oysa ne kadar tanıdık gelirdi..odam da ki gölgen bana..sanki bendin sanki beni yansıtıyordu varlığın..şimdi korkuyorum amansız cekip gitmelerin ardında ki bıcak acısını..yüreğimi kanatan veda sözlerinin bir bavula sığdırıp gidiyorum,seninle doğduğum şehrin sensiz boş sokakları içinde...

yürüdüğüm caddelerde ardımdan geliyor gölgem..sende öyle değilmiydin...gölge misali gözlerinle beni takip eden...yanlızlığın ceketimin içinde ki bedenimde üşüyor...parmaklarım buz kesti,yüreğim gibi...içimde sen üşüyor tir tir..ve ben korkuyorum,caddeye düşen ilk yağmur tanesini çıkardığı sesden..

oda seni bana hatırlatıyor ya...

vazgecmeye çalışıyorum ama artık adımlarım beni dinlemiyor...düşüyor koyu karanlık sonsuzluk içinde,beynim uyuşuyor..eroinmanlara inat bir gülümseme ile yığılıyorum...seni anımsatmayan bir parkın,yeşilliğinde...kafam gövdemden ağır bir şekilde kalmak bilmiyor düşdüğü yerden,oda sen gibi oldu sonunda...

"""sen bana benden bile ağırdın,ben sana senin tahmin edemeyeceğin kadar hafif kaldığım gibi..""

bir güvercin misali yüreğim yüreğine gördüğünde içimden kanat sesleri duyulurdu,dudaklarımdan dökülen adının çıktığı anda ki boşlukta...güvercin olurdum geldiğin yerden gideceğin yere seni takip etmeye çalışan..sen olurdum,gök yüzü olurdum...bir kuyu dibi olurdum..bir yakomoz olurdum...

pencereme vuran yağmur tanelerinin,korkak bedenime yaptığı işgalin perde arkasında seyrederdim hayatı..en gizli zevklerimden yoksun bir şekilde sensiz gecirdiğim bir geceye sana şerefeler sunarak kadehlerimden bir parca sen gözyaşlarını...sana göre göz yaşı benim ise seninle var olan denizlerimi...

denizler kadar yanlızım şimdi..ve onlar kadarda derinim..düşündükçe daha da bir mavilikden laciverte dönüyor ruhum,ve ben kendimi unutrucasına dibe dalıyorum..hiç çıkmamak üzere...senin olmadığın bir yerde seni yaşatan bir ben oluyorum,senin içinin sahil kenarlarında horlanan bir mevsim sarhoşluğu gibi..

pencereme eşlik eden bülbüllerin sessiyle irkiliyorum..ne kadar tanıdıklar bana...ve ne kadar sen dolular...ne kadar hasret ve ne kadar sevgi ötüşleri..ama onlarda karanlıklarda da ben gibi..bilmedikleri bil dilde ben gibi ağlıyorlar...

“dalıyorum sonu gelmez bir uykunun içine..gözlerim bedenimden ayrılıp yolun içinde kayboluyorlar...karanlığın sevgisine bırakıyorum ruhumu,veda sözleriyle birlikte boş bir anımı yazıyorum,korkulu düşlerimle sana...korku demişken...bir güvercinin patilerinden korkmak misali,bir sercenin ağlamasından,bir kedinin şefkatinden korkmak..seni anımsatabilecek şeyleri hiçe saymak gibi..seni sen olduğun için değil,senin ben olduğum için korkuyorum..”

yüzün ıslanmış caddeler üzerinde doğuyor.karanlık bir gecenin en sığ vaktinde.ben dalıyorum,gözlerinin ağlamasına tanıklık edip delice susuyorum...başım gökyüzünün emanetinde...ruhumun bulutun,sevgim güneşin,hayallerim ay’ın..ellerim bir kelepçenin gözetimde..

gitmeye hazırlık eden bir kaç su damlasına gitme der gibi bakıyorum,yüzünün kıyılarından geçip,sana zarar vermemesi için beni Yaratan Yaradana dualar ediyorum.oysa ne cok benmişsin sen,ve ne cok senmişsin ayrılık...

“uyuyorum bir gecenin koynunda,beşikten atılan bir bebeğin günahını alıp koynuma dalıyorum yine,gözlerimi kıpırdatacak dermanım bile yok...kendimi atıyorum odalara,evlere,sokaklara ve sensizliğime şahit olan kaldırım kenarlarında acmaya çalışan otların merhametine..”

gözlerim yuvalarından çıkacak kadar şaşkın birşekilde zamana meydan okuyorum...gecen zaman sen ve senin yaratığın boşluk ve kaçan bir hayat...

gözlerim sarılı kırmızılı akıyor,odamın içinde...toparlayabilirmisin mavilerimi yine ceplerinde...toparlayabilirmisin bedenimi,ruhumun sessizliğinde,dargın yarınlarıma mektup yazablirmisin kirletmediğin ellerinle,sevebilirmisin bıcağın sevgisini ben gibi,şah damarından yakalarcasına öpücüğüyle..kanımın bedenimden süzülüp basacağın toprakta ki seni çizmesine seyredebilirmisin,delicesine hayallere tutulup geçimsiz biri olduğumu,sevemeyecek kadar körelmiş bıcağını,kalbime saplayan ellerini terk edebilirmisin...çıkabilirmisin kaçamak barakanın yollarından yollarıma...

başım ellerimin arasında,dizlerimin üzerinde titriyorum...ne kadar bağırsam da sessim çıkmıyor...artık istemiyorum odamda doğan gözlerini...artık beni izleme,ben iyi değilim.ben artık eski ben değilim,aklım bulanık,ruhum çırılçıplak,bedenim bir kartalın pencesine sarılmış,kalbim bıcağın teninde...

önce ikiye,sonra üçe,sonra dörde parcala beni..ben böyle sevdim çünkü seni...ben böyle düşledim yağmurda acan,bir faninin ayak seslerini odamın içinde,beynimde uğultu bırakmasında ki hoşlukluk veren hazin telaşlı tıkırtı seslerini...

ve giderken dökemediğim bir kaç damlayı,kadehe koyup armağan ettiğim,sokak lambası cilvesini...


....

...ne olur ağlama...hayatın en mükemmel yüzü..sen ağlayınca sanki gülemiyeceksin gibi oluyorum..kendimden korkuyorum,çünkü akan her damlanda kendimi görüyorum..inmesin yağmurların dünyaya...yüzünü kıvrımları eskimesin...yanaklarına zorlamasın okyanusun deli dalgaları..üşüme sakın...ört üzerine senli zamanları benli yoksunlukları,dudaklarının kenalarından akan zamana inat eder gibi...ağlarken bile gülümse ey hayatın muhteşem neşesi...

YANLIZLIĞIN ODAMDA ÜŞÜYOR SEVGİLİ...

...ne olur ağlama...hayatın en mükemmel yüzü..sen ağlayınca sanki gülemiyeceksin gibi oluyorum..kendimden korkuyorum,çünkü akan her damlanda kendimi görüyorum..inmesin yağmurların dünyaya...yüzünü kıvrımları eskimesin...yanaklarına zorlamasın okyanusun deli dalgaları..üşüme sakın...ört üzerine senli zamanları benli yoksunlukları,dudaklarının kenalarından akan zamana inat eder gibi...ağlarken bile gülümse ey hayatın muhteşem neşesi...

ne kadar masumca harikaydi sözLerin yaaa gercek yazar'Lardan farkin yok

Sölenicek söz yok bunlrın karşısında gerçekten helal olsn , Yüreğine Sağlık.

teşekkür ederim beğenmenize sevindim.. yazan kadar okuyanında yüreğine sağlık


masumca yaşanmış masumca yazılmış bir yazı bu... yazının içinde ki duyguların sahibi anlamayacak kadar da bir insandı bu cümleleri okuyamıyordu kendisi ama malesef öldü o... teşekkür ederim yazdıklarıma okuduğunuz için

senin icin öLdü sanirim.. gercek hayatta yasiyordur sanirim..

benim için öleli baya oldu... yaşıyordur herhalde... veya yaşadığını zannediyordur kimbilir...

AnLiyorum..

Son Cümleler Süper..