|
|
|
seni yaşamakdan korkmuyorum gidebilirim! Ansızın seni tenha bir köşede yaşayabilirim nedeni belli olmayan sözlerimi sana yazabilirim dolaştığım caddelerde, seni yanımda taşıyabilirim üşürken bile seninle ısınıp, ısıtabilirim düşlerini gidebilirim! seni yaşamakdan korkmuyorum, çünkü; seni yaşıyorum seni içimde yaşatıyorum yalnızlığında beni arıyorsan, biliyorsundur yalnızlığım sana dairdir.
yaşamak, sensiz çırılçıplak kalmakmış herşeyin belki de anlamını yitiriyorum , kendi içime yalnızlık aksada yitirdiklerimi bulmalıyım yitirmeye devam ederken kefil olan mutluluğa hesap ödemeliyim sende benim gibi düşlüyorsan düşüncelerimi düşüncelerinde bulacaksın
şimdi, belki de sende herkes gibisin aynı şeyleri izliyor ve gülüyorsundur. aynı sözleri yazıyor ve aynı şeyleri ağlıyor ve terk ediyorsundur; kimbilir.. hep sana dair yitirdiklerim, hep seninle alakadar ve senden kalanlar... içimde senden başka yalnızlık yok, her yanım sensizlik kokuyor... seni bir eksi yaşıyorum. kimbilir; düşünüyormusun. ben seni düşünürken yaşıyorum, seni düşünmekten korkmuyorum! her an içimde seni çoğaltıyorum ve öylesine var güçümle yokluğunla savaşıyorum ki sensizliğe iyiden iyiye bılaşıyorum.. şimdi sen; "hangi şehrin göz kamaştırıcı yalanlarını savuran bir çöft göze aşk beslerken" ben; terk ettiğin şehirde kokunu yaşama arzusunda deliriyorum.. hayalinin resmini unuttum, bir şüpheli gibi kendimi durmaksızın sucluyorum bir intihara mutluluk kattığım için darmadağınım öznesiz başlayan bir söz gibi yalnızım...
yaşama arzusu kalbinde kırık kalem gibi açılmayı bekliyorsa.. arzuna tutunabildiğin sürece seni bulacağım tarumar edilmiş yüreğine, bedelsiz çalışacağım durmaksızın hiç bir gerçeğin önemi yok, doğrular yalnışlar kolkola.. seninle bir çizginin, bir çizgiyle buluşmasına kağıdın üzerinde tanıklık ediceğim.. alfabemi adınla doldurup, adınla anlatacağım bir mucizeyi tanıklık eder gibi kalbine şahit kalıcam yeniden dirilişine ve yeniden doğuşuna cümlelerimde kalmanı sağlıyacağım...
seni yaşamakdan korkmuyorum.. gidebilirsin! bilmediğin bir şehre, kullanılmamış kelimelere, yaşanmamış hayatlar içine.. ansızın bir atış olmaya birinin kalbinde, kalp durdurmaya... aşkın kollarında anlamsızca uyuyup, sorularına cevaplar yazmaya... yürüdüğün caddelerde peşinden gölgeni sürüklemeye... gözlerinle ıslanırken bile ıslatabilirsin, gidebilirsin! beni yaşamakdan korkabilirsin.. çünkü; kaybolmuş bir sen kalmıştır, bir bulmacada bile saklanıyorsundur aranmamak için bütün adresleri iptal etmişsindir, beni yaşamakdan korkabilirsin.. kimliksiz bir senim içimde kaybettiğim yaşamakdan korkabilirsin..
geçmişin tarihsel yaşanmışlığını yaşamında anlattığın ""ve her defasında aynı acılar aktardığın kaçıncı suretti sessizliğim..."" hiç bir an kelimelerimde sensizlik olmamalıydı ve hiç bir an yalnız kalmamalıydım belki de vardın, kimbilir.. belki gözüme yokluğun ilişiyordur... kelimelerimde her daim varlığın yokluğuma sarılıyor, senin olmadığın bir zamanda yaşayamıyorum çevremde gezinen kaç hayalin içinde yabancılaşmamı tanıklıyorum, içimdekilere... yaşamı seninle anlıyorum belki de yaşamı sen olduğu için seviyorum içimde yarım kalmış sözleri, yeniden yazabilirim.. düşlerim seni öldüren herkese savaş acabilir..
seni sevmekden korkmuyorum.. belki de alıştığım herşeyde sen olabilirsin... içime çekdiğim nefesde sen dolabilirsin gördüğüm en güzel rüya sen olabilirsin seninle olmakdan korkmuyorum... gittiğim her yerde gördüklerim sen oluyorsun, gidebilirim! ""kendini bilmezce savruk adımlarla kalbinin terk edilmiş caddelerinde"" eğilsem bile seni ayağa kaldırabilirim, seni yaşatmakdan korkmuyorum..
Gerçeksiz bir seni yaşarken bile biliyorum, hayal olduğunu.. paslı yüreğimi belki de avutuyorum, yüreğim; kalbime gardiyan olmuş yalnızım! sensizim! öznesiz kalmış aşk gibiyim. her defasında aynı acıyı ceksemde katlanıyorum yaşıyorum, yalnız bir aşkda tek başıma dans ediyorum sensiz gecen zamanı, seninle dolduruyorum..
"" benim düşlediğimdi gitmek, yokluğuna kendimi hazırlamak istemiştim sensiz bir hayatı yaşayacağımı biliyordum,gitmeyi denemeliydi bedenim.. yeni hayatın saçma sapan anlarını sen varmış gibi yaşamalıydım farkına varmadığım farklılıklarıma kucak açmalıydım.. ve her adımım yalnızlığa uzansa da... zafersiz bir savaş elde etmiş gibi kalbime haykırmalıydım hala yaşıyorum diye...""
seni yaşamakdan korkmuyorum. bu şehri terk edebilirsin.. yaşadığın sokakda seni yaşayabilirim dilimden dökülen sözleri içimden atabilirim yaşadığım her yerde sende olacaksın soğukdan titresem bile hayaline sarılacağım elbet sesimi duyacaksın , pencereden kendini izlerken. gidebilirim! çünkü; yokluğunu yaşamakdan korkmuyorum seni adım gibi ezberledim... seni içimde dua gibi aşk gibi konuşuyorum.. sensiz olsam bile bilmelisin; seninle doluyum... yalnızlığımda seni arıyorum,biliyorum... bu satırları okuyorsan sende yalnızsın.
--
uzun zaman sonra herkese merhaba..
ATRETIA AION
|