Karlı bir kış günüymüş
yağan kardan üşümüş küçük kırlangıç. Yalnız yaşayan bir
adamın penceresinin dışına gelip gagasıyla camı tıklatmış.
Adeta adamın onun içeri girmesine müsaade etmesini istemiş.
Yalnız adam bu isteği farketmiş ancak "Olmaz alamam
git başımdan" der gibi kuşu kovalamış. Sonra da kendi
kendine söylenmeye başlamış. "Hıh camı tıklattığı için
kendisini içeri alacağımı mı sanıyor acaba.."

Gecenin ilerleyen saatlerinde canı sıkılmış. Rüzgar ve
soğuk arttıkça yalnız adamı daha başka düşünceler
sarmış. Kırlangıçın arkadaşlığını geri tepmekle biraz
pişmanlık duymuş. "Keşke kuşu içeri alsaydım. Ona biraz
yiyecek verirdim. Minik kuş oradan oraya uçar neşeli
sesler çıkartır cıvıldar yalnızlığımı paylaşırdı." diye
iç geçirmiş.

Ertesi sabah ilk işi penceresini açıp etrafına bakınmak
olmuş adamın. Belki kırlangıç oralarda bir yerlerde olabilir
diye düşünmüş. Ama görememiş kırlangıçı.
KIş geçmiş yine yaz gelmiş Etrafta kırlangıçlar cıvıldayarak
uçmaya başlayınca; yalnız adam heyecanla camını sonuna
kadar açıp kuşu beklemeye başlamış. Ama gelen olmamış.
Yalnız adamın hevesle havada uçan kuşlara baktığını
gören komşusu hikayeyi öğrenince hafif buruk bir sesle;
"Sevgili komşum anlaşılan sen kırlangıçların sadece
altı aylık ömürleri olduğunu bilmiyorsun"
Bunu öğrenen yalnız adam çok üzülmüş ama üzülmek
için de artık geç kaldığını anlamış.



Dikkatli olun..
Farkında olun..
Kendinize bir sorun
Acaba siz kaç kırlangıç kovaladınız?
Hiç geri çevirmediniz mi bugüne kadar
size sunulan bir dostluğu?
Hayatta bazı fırsatlar vardır ki
sadece bir kez karşımıza çıkar.
Değerini bilmezsek kaçıp giderler
ve asla geri gelmezler.