Yalan Dünya Deriz ya Hep; Asıl Yalan Olan İnsanlık Olmuş..

Milyarlarca insana sahiplik yapan dünya.. Yuvarlağında saklayıp herşeyi döndürüp döndürüp dolaştıran durmadan nefes almadan usanmadan... Her bir misafirini bir köşesinde saklayan. Mavili kahveli beyazlı dışarıdan... Rengarenk bir cümbüş.. Bakmaya doyulmayan.. Belki gezegenlerin en kalabalığı en yorgunu en usanmışı... Biz rüyadayken bile yerinde durmayan...



Nice fırtınalara sarsıntılara yağmurlara göğüs geren aynı biz gibi insanoğlu gibi. Dışarıdan heybetli dokunulmaz.. Ama baktığın zaman içerisine her bir yerinde bir olay.. Her ovasında ayrı bir rüzgar her suyunda ayrı bir dalga.. Bazen sakin bazen haşmetli.. Kızan köpüren..



Bir insanın evi içinde yaşayan insanı anlatır derler.. Bende seni bize benzetirim hep Dünya.. Her evin ışığı başka başka hikayeler anlatır.. Karşıdan baktığında sadece bir ışık huzmesi.. Ama camından baktığında kimbilir neler.. Bazı ışıklarda sevinç bazısında keder kasvet.. Bir ev sıcacıktır yaz kış.. Hemen yanındaki her daim soğuk kötü.. En haşmetli en görkemlisinde bile bilinmez neler yaşanır. Aldanmamak gerekir süse püse..



Bazlarının dökülür sıvaları.. Boyası yok kapısı belli değil ama bir hoş sada yayılır etrafına.. Gülümseyen insanlar içten içe ağlar belki akıtır gözyaşlarını en derinlere.. Hıçkırarak ağlayanlar belki en çok gülenlerdir. Hiçbirşey ama hiçbirşey burada içinde göründüğü gibi değildir. Tıpkı sen gibi. Seninde bir yanın soğuk bir yanın sıcak.. Durgun gördüğümüz deniz belki en hoyratlısı. En hırçın dediğimiz en uysalı.. Azametli dediğimiz dağların karlı belki de hüzünlü..



Ne çok benzeriz seninle hey gidi dünya.. Et ile tırnak olmuş gibi. Sen mi bize özendin yoksa biz mi sana benzedik giderek kimbilir... Her geçen gün biraz daha benziyoruz sanki.. Biz hırçınlaştıkça biz üzdükçe birbirimizi sende üzüyorsun bizi sende haykırıyorsun.. Belki de yeter diyorsun.. Yeter bu zulüm bu kavgalar. Yüzyıllardır barındırdığın insanoğlunu tanıyamıyorsun. Kardeş kardeşe evlat anneye anne evlada düşman olmuş. İnsanlar kopmuş. Her biri bir yana dağılmış. Unutulmuş değerler örfler saygılar sevgiler.. Sen dönerken kimse aynı kalmamış..



Yalan dünya deriz ya hep; asıl yalan olan insanlık olmuş.. Belki de sende bize ayak uydurduğundan bize benzediğinden adın yalan dünyakonmuş...Yapıştırmışlar sana da yaftayı.. Oysa sen sadece bir ev sahibisin kendi kendine dönen.. Bizim gibi yorulan ama bizim gibi yozlaşmayan. Belki de en saf en dirayetli sen varsın bir tek. Bizi bir arada tutan...Kimbilir salsan bizi daha nerelere dağılırız bulamaz insanoğlu daha birbiriniz. Sen sıkı tut bizi dünya. Sen bırakma. Bu kadar dağılmışken sarsılmışken kopmuşken sen bu insanoğlunu toparla.. Bİr tek sana güveniriz bu zamanda hey yalan dünya...



-Alıntı-

bu ne ki