Kimsesizliğin ortasında yıkık bir harabeyim aslında
Herkesin bir kenara ittiği kalmak istemediği bir enkaz yüreğim
Sevgi kırıntılarıyla yaşama tutunuyorum
Aşk kalıntılarını kaldırıyorlar enkaz olan yüreğimden
Yaralarımı sarmaya çalışıyorum fakat bu deprem bende öyle bir hasar yarattıki hiç bir ilaç çare olamaz yarama..
Kimse kurtarmak istemiyor beni..Haykırışlarıma karşılık gelmiyor
Hayatta kalmam için kimse elini uzatıp çıkarmıyor enkazın altından sanki herkes ölmemi beklermiş gibi..
ve Sonunda istedikleri oluyor cesedim çıkıyor enkazın altından..
ve Sonra sahte göz yaşları..
ve ßende Huzura kavuşmanın mutluluğu..

Kısa ve zor bir yolculuktu benimkisi
Kimsesiz ve yalnızdı
19 yıl beklemişti son bulmak için


Ruhum bedenimi terk ediyor
Tıpki yaşarken de terkedildiğim gibi..
Terkedilişlere alışk bu beden
eLveda Ruhum..

emeğine sağlık güzel olmuş

Emegine Saglık süpper olmus Sağol.

teşekkürler paylaşımın için