Victorine Meurent

Victorine Louise Meurent (1844-1927), Fransız ressam ve ünlü bir ressam modeli. Édouard Manet'nin favori modeli olarak ün kazanmış olsa da kendisi de tanınan bir ressamdı. Eserleri pek çok kez prestij sahibi bir sanat merkezi olan Paris Salonu'nda sergilendi. 1876 yılında, jürinin belirlediği çalışmaların sergilendiği sergiye eserleri kabul edildi. Aynı jüri bu sergi için Manet'nin resimlerini eledi.

Victorine, zanaatçı bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Babası bronz ustası, annesi ise kadın şapkacısı idi. Modellik yapmaya onaltı yaşında Thomas Couture'un stüdyosunda başladı. Manet ile 1862 yılında tanıştı. Beraber çalıştıkları ilk eser "Sokak Şarkıcısı"'ydı. Manet, genç kızı ilk kez sokakta gitarını taşırken görmüş ve hemen resmini çizmişti. Victorine, narin endamı ve kırmızı saçları ile ilgi çeken bir tipe sahipti. Manet, modelin saçlarının parlaklığını Olympia'nın suluboya kopyasında özellikle vurguladı. Gitar kadar kemana da yeteneği olan Victorine hem bu iki enstrümanı çalma dersleri veriyor hem de kafelerde şarkı söylüyordu. Bütün bu dönem boyunca Belçikalı ressam Alfred Stevens ve Edgar Degas'ya da modellik yapan Meurent her şeye rağmen en çok Manet'nin başyapıtları "Kırda Öğle Yemeği" ve "Olympia" ile hatırlanmaktadır. Modelin, Stevens ile çok yakın bir ilişki içinde olduğu da söylenenler arasındaydı.

Manet, genç kızı model olarak kullanmaya 1870'lerin başına kadar devam etti. Bu dönemde sanat dersleri almaya başlayan Victorine, tecrübeli ressamdan uzaklaştı. Bunun sebebi Manet'nin tam tersi olarak akademik tarzda resimler yapmayı tercih etmesiydi. Modelin göründüğü son Manet eseri "Demiryolu" (1873) oldu. Bu resim aynı zamanda ressamın konuya modern bir şekilde yaklaştığı ilk çalışma kabul edilir.
Üç sene sonra, 1876'da, Victorine Meurent, ilk eserlerini Paris Salonu'nda sergileme fırsatı buldu. İşin ironik tarafı eski modelinin kabul edildiği bu sergiye Manet'nin eserlerinin alınmaması oldu. Manet'nin sergilenmesi için başvurduğu tüm eserleri jüri tarafından reddedildi. Meurent, Académie des Beaux-Arts'a 1879 yılında girdi ve Manet ile aynı odaya resmi asıldı. Çalışmaları 1885 ve 1904 yıllarındaki sergilere de kabul edilen Meurent toplamda altı kere Paris Salonu'nda eserlerini sergileme fırsatı buldu. 1880'lerde Norbert Goeneutte ve Henri de Toulouse-Lautrec için poz verdi.
Meurent, Fransız Ressamlar Topluluğu'na 1903 yılında topluluğun kurucuları olan Charles Hermann-Leon ve Tony Robert-Fleury'nin desteği ile kabul edildi. 1906 yılında, Colombes kasabasında yaşamak üzere Paris'i terk etti. Orada hayatının sonuna kadar Marie Dufour isimli bir kadınla yaşadı. İkili bir evi paylaşıyorlardı. Meurent, 17 Mart 1927'de öldü. 1930'da Dufour'nun vefatıyla evdeki eşyalar tasviye edildi.
Ressamın bir eseri 2004 yılında bulundu ve Colombes Tarih Müzesi'nde sergilenmeye başlandı.

Edebiyatta Meurent

İrlandalı yazar George Moore, ressama yarı otobiyografik romanı "Memoirs of My Dead Life"'da yer verdi. Romanda zenginlerle düşüp kalkan bir fahişeyle zengin ilişki yaşayan orta yaşlı bir kadın karakteri olarak tanıtıldı. Debra Finerman'ın yazdığı "Mademoiselle Victorine" isimli tarihi romanın esin kaynağı da yine model oldu. Ayrıca, "Manet in Love" isimli bir sinema filminde de görüldü. Bu iki eserde de modelin Manet'nin metresi olduğu iddia edildi.