Vesikalık fotoğraf konusunda şanssız biriyim. Bugüne kadar çektirdiğim bütün vesikalıkları yanyana koysam burdan Fizan'a yol olur ama hepsi biraraya gelse bir tane düzgün fotoğraf etmez. Yani diyeceğim o ki, fotojenik olmadığım gibi vesikalıklar dünyasında da hiç yerim yok!

Yıllardır süregiden bu kabus yetmezmiş gibi, bir de her fotoğrafçının bana yaşattığı apayrı bir kabus var! "Gülümseyin" kabusu! Bilmiyorum bende mi bir anormallik var, vesikalık çektirirken ya da herhangi bir fotoğraf çektirirken neden gülümsenmesi gerektiğini anlamıyorum. Düşünüyorum ve sebebini gerçekten bulamıyorum. Hadi diyelim, anı fotoğrafı çektiriyoruz; anneler, babalar, sevgililer, arkadaşlar, karılar, kocalar arasında, insan belki gülümsemek, ilerde de kendini böyle güleryüzlü hatırlamak ve hatırlatmak isteyebilir. Peki ya vesikalıklarda neden gülümseniyor arkadaş! Biz bunları resmî işlemler, vize başvuruları, evlilik işlemleri gibi işlerde kullanmıyor muyuz? Bu ne saçmalıktır!

Ben demiyorum ki suratımız sekiz karış olsun, gözlerimizle adam dövelim... Ama lütfen gülümsemeyelim! Düzgün durmamız yeterli olur kanımca... Hem belki de bunca çirkin vesikalığımın sebebi, bu "gülümsemicem işte" mücadelesidir.