Ey, insan adını taşıyan varlık, Kendine gel, uyan gafletten artık!
Saadet yolun, göremezse nâdân, Niye vermiş ona, bu aklı Yezdan?
Niçin geldi fani cihana, böyle! Yalnız yiyip içmek için mi, söyle?
Akılla bir ruh da vardır insanda, Psikolojik olaylar meydanda.
Dünyaya gelen her canlı ölüyor, O zaman ruhlar, acep n’oluyor?
İleriyi görmek, elbet insanlık, Bunu sağlar sanma Hıristiyanlık.
İslâm’ı kötüler, onlar daima, Böyle mi söyledi hazret-i İsa?
İslâmiyet’ten haberim yok diyor, Nasıl, ben aydınım diye söylüyor?
Hakikati, niçin etmiyor teslim, Anlamadan hiç, verilir mi hüküm?
Din dersine lüzum yokmuş lisede, Böyle mi söyleniyor, kilisede?
Dini bilmediği, pek de âşikâr, Bunu asla kimse edemez inkâr,
Kim okursa uygun bir din kitabı, Öğrenir o zaman şu insanlığı.
Kelimeler:
Yezdan: İlah, Mevla Âşikâr: Görünen, apaçık
|