....ben seni giderken sevdim sevgili, arkana bakmadığın, unutmaya çalış dediğin zamanların sonunda. gözlerim sislendiğinde, o en hastalıklı olduğum dönemlerde..

uzun yolculuklara çıkışlarında sevdim. buğulu sesinde yok olurken birde.. ben seni giderken sevdim sevgili, o sevginin çıkarsızlığa dönüştüğü anlarda, gururlu bencilliklerimizin bittiği zamanlarda en çok.

söylenememiş tüm sözleri gidişinde söyledim. kırılmalarımı erteledim suskunluğunda. özlemlerimi gidişlerine kilitledim.

ne kadar ayrılık varsa hepsinin hasretini kor yapıp göğsüme bitişini bekledim...çünkü ben seni giderken sevdim sevgili, arkana bakmadığın, unutmaya çalış dediğin zamanların sonunda..oysa seni unutmak bile sevmekle başlıyordu, bu yüzden ne zaman unutsam, o zaman daha çok sevdim seni...

büyük sevdalar ektim bahçemize. her günüme sensizliği ekleyerek ikiye çarptım yaşadığım yıllarımı. masallarım oldu birbirinden ayrı ve her insanın yüzlerinde görünen öykülerini yazmaya içerlendim. ben seni senden sonra sevdim sevgili...özleminle bütünleşen dünyamda gidişlerinde buldum kendimi... unutmak seni bana getirdi..
unutmaya başladığım anlarda buldum seni... yitirmek diye birşey yoktu aslında.
ben hep bulup bulup kaybettim seni...yokluğunu sevdim senin, o yetim boşluğunu...ben seni giderken sevdim sevgili, arkana bakmadığın anlarda en çok...
unut diyorsun, bilmiyorsun ki seni unutmak sevmekle başlıyor..

bu yüzden ne zaman unutsam daha çok seviyorum seni