Her unutma eylemi önlem almayı gerektirmez. Ancak unutkanlık işlerimizi yapmamızı engellemeye, hayatımızı ciddi biçimde etkilemeye başlamışsa artık bu sorunun önüne geçmeye çalışmanın zamanı gelmiş demektir.

Kaygının yüksek seviyede olması da unutkanlığa yol açan bir etkendir. Kaygı hem geçici süreli unutkanlıklara, hem de ileri yaşlarda ciddi unutkanlıklara yol açabilir. Kaygı seviyesi çok yüksek ve titiz kişilerde hem unutkanlıkların hem de bunama gibi hastalıkların daha kolay ortaya çıktığı bilinmektedir. Depresyon da ciddi unutkanlık sebeplerinden bir tanesidir. Unutkanlığınız artmaya başladığında depresyon şüphesi üstünde ciddi biçimde durmanız gerekmektedir.

Bunların yanı sıra trafik kazası, menenjit, kafa travması gibi durumlar yaşandığında da insanlarda unutkanlık ortaya çıkabilmektedir.
Unutkanlığın bir psikolojik bir de nörolojik boyutu olduğunu söylemek mümkündür. Kaygı, stres gibi durumlarda ortaya çıkan unutkanlıklar daha çok insanın içinde bulunduğu psikolojik durumla ilgiliyken, demans (bunama) veya Alz-heimer gibi hastalıklar daha çok nörolojik bulgular vermektedirler.

Alkol ve sigara gibi kötü alışkanlıklar da gerek psikolojik gerekse de nörolojik olarak unutkanlığın ortaya çıkmasını tetiklemektedir. Bazı durumlarda unutkanlığın bir tür psikolojik savunma olduğu da uzmanlar tarafından altı çizilen konular arasındadır.

Son olarak belirtilmesi gerekir ki yaş ilerledikçe zihinsel fonksiyonlar zayıflamaya başlar, yaşlı kimselerde unutkanlık belirgin bir hâl almaya başlar ve bu çoğu zaman doğaldır. Gençlikte ortaya çıkan unutkanlıklar ise daha ciddi bir duruma işaret ediyor olabilir. Ayrıca yaşlılıkta bellek kaybını minimum düzeye çekmek için gençlikten önlemler almak mümkündür.