Geçerken bir gün ulu çınarlı yollardan,
Tarihi hatırladım bin yaşındaki ağaçtan.
Kıvrımlarını gizlemiş, utanıyor bizlerden.
Dedeleri devlerdi, torunları cüceden.
Ulu dalları çınarın, savrulurken rüzgârda,
Bak el sallıyor bizlere, mazideki anılar.
Pek kahramandı atamız, titretirdi âlemi.
Kalk artık ayağa kalk, incinmesin atamız.
Bak İslam ülkeleri hep kan ağlıyor kan.
Sen yoksun, hepsi suskun, zavallı, perişan.
Ey Türkoğlu kendi gücünü bir anlasan.
Doğrul, hem Türklük kurtulsun, hem İslam.