Bir gün yıl sanırım 1974/ 75.lerde izmirde hatay caddesinde çırağım yorgancıda .
Dükkanın alacak verecek işlerini ben yapıyorum .
Ustam 140 lira para verdi belkide cebindeki son para .
Pamuk alıp hisar önünden gelicem beni bekliyor kalfa ve ustam.
140 liranın içinde taksi dolmuş parası pamuk parası var.
Ben bazen para artırı üçbeş kuruş kimse çakmazdı .
Örneğin taksiye binmez yaya giderdim ta hisar önüne taksiyle gidiş zamanımız .
Hemen hemen aynıydı koşarak giderdim hisar önüne kadar taksi parası vermez .
Taksi parasını harcardım .
O gün dükkanda herkes beni bekliyor taksiye binmeden çıktım koşarak kemeraltına kadar.
Ozaman lar yabancı sigaralar bakkallarda satılmazdı aralarda gizli tombalacılarda falan .
Yanından geçerken sigaranın ismini vermiyeyim yabancı sigara var yada tombala .
11 taş on lira bende küçüğüm merak işte zaten taksiyede binmemişim dedim .
Çekeyim şurdan 11 taş çıkmadı giderken yüklü olduğundan taksiye biniyordum .
Onuda yaya gidiveririm dedim bir 11 daha gene çıkmadı 250 gram eksik alırım dedim .
gene çıkmadı derken ben kaptırmışım kalmış 10 lira bas dedim bakarsın çıkar satarım
Verdiklerimi geri alırım kurtulurum gene çıkmadı ya dedim olan olmuş bari bir paket
Ver bukadar para gitti olmaz dedi adam ayrıca şimdi anlıyorum zaten çıkma şansı
yokmuş O kartlar O torbadan değilmiş neyse sabah çıktım saat olmuş öğleyin 13.00
Aklım başıma geldi ne pamuk var yanımda ne hiç bişey ne taksiye binecek para .
Koşarak aç karınla yokuç yukarı vardım hatay caddesine usta herkes beni bekliyor.
yorgan dikecekler benim yalan hazır parayı düşürdüm usta burnundan soluyor.
Dinlermi seni ben olsam şimdi bende dinlemem geç içeri bir araba sopa .
Ödedim bedelini oda bana ders oldu bidaha tombalacının yanından geçmiyorum hala.