Sözüme dir isen beli
 Gel sakın kınama eli
 Sizlere nasihatım var
 Kovun evlerden tenbeli
 
İşe güce eli varmaz
 Uyanır yüzünü yuymaz
 Gel sakın uğratma eve
 Hizmet etmeğe yaramaz
 
Yattığı yeri süpürmez
 Ayak üstünde bulunsa
 Üşendiğine oturmaz
 
Hizmet etmeğe üşenir
 Bir yimek olsa düşünür
 Olsa kabil beygir gibi
 Ayak üstünde kaşınır
 
Döşeğin gündüzden yapar
 Bir iş buyursalar kaçar
 Ocak başına uğramaz
 Sahanı uzaktan kapar
 
Tenbel işine il güler
 Yattığı yerde un eler
 El yıkamağa üşenir
 Elin koltuğuna siler
 
Gülünç olursun illere
 İş buyurma tenbellere
 Üşenir kalkmağa işer
 Minderi döner sellere
 
Tenbel bir söze başlardı
 Kışın külhanda kışlardı
 İş iyi olsaydı eğer
 Beyler paşalar işlerdi
 
Yakışır mı bak demişler
 El ile ayak demişler
 Meşhur meseldir atalardan
 Tenbele dayak dimişler
 
Tenbele yat kalk diseler
 Gel bahşişi al diseler
 Tenbelin hali nice olur
 Al davul çal diseler
 

Muhtar Yahya Dağlı
 İstanbul